Kalispell

Nadat we gisteren dat hert hadden aangereden, bevonden we ons deze morgen in exact dezelfde situatie als dertien dagen geleden in Denver: we moeten wachten tot het verhuurbedrijf een andere auto komt brengen. Als we om 12.00 uur nog geen levensteken van de verhuurder hebben gehad, gaan we weer bellen. Helmi hangt zeker vijf kwartier aan de telefoon, maar dan is het eindelijk ook geregeld. Er komt een sleepwagen, die ons en onze auto naar het vliegveld brengt. Daar krijgen we de nieuwe auto. Yes, we kunnen weer rijden! Als het verhuurbedrijf iets daadkrachtiger was geweest, hadden we minder uren hoeven verspelen, maar het is niet anders. We halen onze spullen op vanuit het hotel en dan koersen we weer naar de westelijke ingang van Glacier National Park. We vragen daar of Logan Pass bereikbaar is, dit vanwege die bosbrand. Als dat het geval blijkt te zijn, rijden we weer die fantastisch mooie Going To The Sun Road. Tegen 17.30 bereiken we Logan Pass. We kunnen onze plannen van gisteren natuurlijk niet meer volledig uitvoeren, daarvoor is het te laat. Slechts een korte trail kunnen we nog lopen. We nemen de route naar het uitkijkpunt van het Hidden Lake, ook weer een populaire trail. Ondanks de houten ‘boardwalks’ is het toch een stevige klim van 2,5 km,  enkele reis. En dat terwijl onze voetjes al een tijdje smeken om genade. Die kennen we echter niet, we lopen gewoon door. Het uitzicht aan het einde van het trail is weer geweldig. Na de nodige foto’s te hebben gemaakt, lopen we weer terug. We gaan nu ‘downhill’, wat toch wel iets gemakkelijk loopt dan ‘uphill’, zodat we nogal eens ooit weer bij onze auto zijn. We rijden nu meteen terug naar ons hotel, maar niet voordat we bij MacDonalds onze grootste honger hebben gestild. Hoewel deze dag niet helemaal volgens planning verliep, mogen we uiteindelijk toch niet klagen. Als we ons portie tegenslag nu dan ook maar hebben gehad!