Campbell River - Tofino

Campbell River – Tofino

De natuurtocht op zee was een belevenis. We gingen in zodiacs, waar 12 mensen in passen, het water op. Dat heet hier Georgia Street, het water tussen Vancouver Island en het vaste land van Canada. Daar zitten trouwens nog heel wat eilandjes tussen, je kijkt zomaar niet naar de overkant. De tocht op zich was geweldig, alleen al om met zo’n snelle boot het water op te kunnen, is een avontuur. Wij hebben daarnaast gelukkig ook nog wat dieren gezien, want daar ging het natuurlijk om. Allereerst zagen we dolfijnen (foto), die steeds om de boot bleven zwemmen en het heerlijk vonden om te spelen op de golven van de boot, ze kwamen heel erg dichtbij. Daarna zagen we zeehonden en ook zeeleeuwen, die we niet te dicht naderden omdat ze erg agressief kunnen reageren. Ze lagen in een groepje van zeven te drijven op het water en af en toe kwam er een flap (vin) boven water, alsof ze naar ons zwaaiden. We vonden ze erg grappig. Adelaars, herkenbaar aan hun witte kop, vlogen er volop rond, niet alleen boven het water, maar tot onze verbazing zagen we ze bij thuiskomst in de boven tegenover ons logeeradres. Zo speciaal zijn die hier dus niet.
Tot slot zagen we nog een walvis, daar hebben we lang naar gezocht. Herkenbaar aan de stoom die hij uitblies, daarmee konden we hem lokaliseren.
Een prachtige dag, die al om acht uur begon, op de zee. In de ochtend dus deze tocht op het water, in de middag lekker wandelend langs een zalmrivier in de omgeving. Overal borden hoeveel zalmen er jaarlijks doorheen zwemmen. Ik geloof rond de 100000. Denk echter niet dat we iemand zalm hebben zien vangen, hoor. Dat is echt heel erg moeilijk en al die pioniers met hun hengels (foto), ook op de kade waar het enorm hard stroomt, vangen weinig.  Tja, zo eenvoudig is zalmvissen nog niet.
Toen we thuiskwamen keken we nog even naar de oprit van de buurman (foto) en daar stonden twee deer, heerlijk van zijn tuin te genieten. Dat zijn dus de grote reeën waar we al eerder over schreven, maar die niet erg schuw zijn. Ze banjeren vrolijk door ieders tuin op zoek naar iets lekkers. Het afschermen van de tuinen doen ze hier niet, dat is misschien wel heel Nederlands, dus de deer hebben vrij spel.

Onze tocht ging verder van  de ene kant van het eiland naar de andere kant. De oceaankant willen we ook nog verkennen. Onderweg naar een heel oud woud gegaan, een bos van douglas sparren, waarvan de geschatte leeftijd van sommigen wel 2000 jaar is. Het heet Cathedral Grove. 2000 jaar, kun je je dat voorstellen? Het was dan ook best wel indrukwekkend om doorheen te lopen.  Natuurlijk ook nog even een paar foto’s hiervan gemaakt.
Nog steeds worden deze oude bomen door houtbedrijven gekapt, loggers heten die hier. Er is veel ophef onder de bevolking en met name de first nations, de originele bewoners, die hiertegen ageren. Het is hun cultureel erfgoed en hun cultuur is sterk met deze bomen verbonden. Guess what? De Canadese overheid doet er niets tegen, maar steunt wel met veel geld de ontbossing van het zuid-Amerikaanse regenwoud.  Je snapt dat dit tot veel protest leidt, maar tot nu toe zonder succes.

Wordt vervolgd….