Voor ieder wat wils in de Black Hills

Bijna alles is groot in Amerika. De parkeerplaatsen, de (andere) campers, de hamburgers, de auto's en de mensen. Om een of andere onverklaarbare reden passen de zwembaden hier absoluut niet in dat plaatje. Baantjes trekken doe je in 2 slagen, met z'n drieën is het zwembad praktisch vol.

Toch moet je hier, met gemiddeld 81 graden Fahrenheit, ergens verkoeling zoeken. Dat deden we daarom gisteren midden in het staatsbos van de Black Hills in South Dakota. Maar niet voordat we nog eens flink waren opgewarmd tijdens een autorit over de 'wildlife loop', waar we herten, prairiehondjes, ezels, roofvogels, buffels en zelfs bizons hebben gespot.

Het was net een safari.

De bizons kwamen trouwens wel erg dichtbij...

We werden nog gewaarschuwd dat de bizons gevaarlijk konden zijn. De ezels daarentegen...

Na deze spannende tocht vervolgden we onze weg naar het meest nationalistische monument ter wereld: Mount Rushmore. De lunch duurde uiteindelijk langer dan de bezichtiging van het monument, maar toch voor de aardigheid de vier hoofden nog even, met een vijfde:

Omdat we hier natuurlijk wel zijn voor de echte, ongerepte natuur (en niet voor dit soort aangelegde kitsch), besloten we nog een uitdagende wandeling te gaan maken. We reden naar Sylvan Lake (een aangelegd meer, ahum...) en trokken er op uit. Dat wil zeggen, Marlienke bleef lekker aan het meertje rusten, en de vier anderen trokken de bergen in. De plaatjes spreken voor zich.

Moe maar voldaan voegden we ons twee uur later weer bij Marlienke (ja, twee uur, dat is twee uur sneller dan wat er aangegeven stond...). We zijn daarna nog uit eten geweest, hebben hagelstenen gezien zo groot als grote knikkers, en het onweer duurde nog lang voort. Maar goed, dat is niet zo belangrijk.

Wat wél belangrijk is, is dat we vandaag kennis hebben gemaakt met de lokale autoriteiten. Sybren zat nog geen minuut achter het stuur op onze weg naar Buffalo, of er verscheen een politieauto met zwaailicht en sirene achter ons.

Dat zwaailicht was voor ons bedoeld. Sybren had namelijk wat enthousiast opgetrokken naar bijna 50 mph waar je 30 mocht (omgerekend is dat zo'n 30 km/u te hard). Daar was de 'officer' niet van gediend, en hij zette ons aan de kant. Na een paar stichtelijke woorden kwam Syb er met een waarschuwing van af. Een officiële waarschuwing welteverstaan, want hij heeft er nog een (roze) bewijsje van.

Het was opvallend hoe netjes Sybren zich daarna aan de maximumsnelheid hield...

Op dit moment zitten we (veilig) in Buffalo, hebben we toch maar een duik genomen in het te kleine zwembadje, en hebben we net onze eerste bbq achter de rug, die natuurlijk wel in stijl afgesloten moest worden:

Morgen houden we een rustdag dus maken we waarschijnlijk niet zo veel mee, maar 'we keep you posted'!

Tjebbe en Britt