Dagje Monument Valley en reis naar Arches

Dag 5 Had al een heel stuk getypt in het blog maar ben het weer kwijt geraakt. Das balen zeg. We houden hier vandaag een rustdag, hebben wat wasjes gedraaid, Monument Valley bezocht en daar een rondtrip gemaakt. Niet met de camper, dat mag niet. En dat kan ook niet hebben we ervaren. Het is een mulle rode zandvlakte, die een hoop kuilen en hobbels bevat. Ook de kleur van je auto blijft niet dezelfde, alle auto s komen er oranje uit. We stopten ook weer op meerder uitzicht punten die elk natuurlijk weer prachtig waren maar die toch, schrik niet, een beetje gingen vervelen. Vreselijk om te merken, maar je kunt dus ook genoeg indrukken ff hebben opgedaan en dan komt het niet meer zo aan.....heb wel met een indianen vrouwtje een afspraak gemaakt voor een ritje te paard door het gebied. Lijkt mij toch het meest geweldig. Kan ik de vele indianen boekjes die ik las eindelijk eens zelf beleven. Ik wordt hier morgenochtend opgehaald en dan zullen we het eens beleven. Onderweg naar dit bovenstaand gebeuren kwamen we in een community gebouw, een soort Meulvliet waar we dachten te moeten zijn. Gelukkig hielp Indiaan Kees ons weer verder. Zijn toch schatten hè die mannen. Dag 6 Vanmorgen opgehaald door een superlief indianen vrouwtje. Onderweg heerlijk gekletst, over haar kinderen, de mijne en natuurlijk over paarden. Ze bracht me tot ver in de Monument Valley, bij de kraal van hun paarden. Ik zou anderhalf uur gaan maar of ik ook twee uur kon. Er was nl maar één guide en die andere lagen nog op één oor. Moest dan mee met een gezin uit Zwitserland. Ik vond het allang best, had er al zo lang naar uitgekeken...... Wel mijn paardje heette Buba, ofzoiets, ik sprak de naam nl. volgens mijn indianenguide Cardale verkeerd uit. Maakt t uit. Eerst moest ik nog een "make a piep" doen. Ik werd op een pleekotje verder in het weiland gewezen en wat ik daar zag en rook, nou Pa, ze gebruiken je concept pleekotje bij die indianen nog steeds hoor! Na een korte instructie hoe je het paard moest bedienen gingen we onderweg. Je moest hem sturen alsof hij een neckrope om had en kicken om hem voorwaarts te krijgen. Om te stoppen moest je gewoon aan de teugels trekken. Wel, ik dacht dat paard volgt toch wel, dus we doen gewoon zo min mogelijk. En inderdaad, gewoon de leider volgen... Het is zo stil daar, geweldig, alleen de kids van de fam konden een aardig volume creëeren. Dat deden ze dan op punten waarbij er een echo was die wel 8 keer terug kwam, Aiaiai. Wel, ik gewoon mijn eigen padje volgen, jaja, ff van t padje af, en af en toe een drafje naar de groep terug. Ik moet zeggen dat ik Buba daar wel heel erg voor moest motiveren, ze zijn zeker niet zo gevoelig als bij ons. Op een gegeven moment hoorde ik een vreemd geluid, kon het niet helemaal thuis brengen, stond er ergens een Stier te brullen. Gelukkig kwamen we die niet tegen, ik had mijn rode truitje aan dus ik zag het al weer helemaal voor me. Ik dacht hoe krijg ik dan Buba zover dat hij gaat rennen, hahahha. Het was echt een prachtige ervaring maar volgende x neem ik Lizz mee hoor! Het was vanmorgen ook bewolkt dus dat zat mee, het kan op die zandvlaktes zo warm zijn. Het was een geweldig avontuur, eindelijk kunnen zien en ervaren hoe het is om door zo een fascinerend landschap te rijden. Nu onderweg naar Arces, Riverside Oasis. Wellicht komen de mannen nu aan hun vistrekken....Nick is vandaag onze chauffeur. Zoooo, voor t eerst ruzie gehad met de TomTom, waardoor we wat later op de eindbestemming aan kwamen. Behalve Madelief bemoeide iedereen zich ermee, dus het was een aardig kippenhok. We vonden wel weer bier, dus de mannen weer blij. We zijn nu alweer aan t uitzoeken hoe we morgen onze dag indelen, zodat we onze tijd goed kunnen benutten. Zo barbecuen, nog ff chillen en naar bed....