Verblijf Vegas en dagje reizen naar Yosemite

Dag 9
Las Vegas. Het werd hoe warmer hoe warmer, de airco op volle toeren. Char en Nino checkte in en wij helden van t Wolvenest bleven lekker binnen. We keken onze ogen uit hierzo, de een nog een grotere combi als de ander. Een dikke camperbus en dan in een aanhanger je Harley Davidsons is hier heel normaal. O ja, en er is een krachtige WiFi, daar worden we blij van, eindelijk eens ff t thuisfront berichten, saldo checken (erg belangrijk want t vlieg er zo maar uit), foto s worden weer gesynchroniseerd met deze pad, enz.....Char moest voor de poepslang hier een donut kopen, zodat er geen kwalijke gassen in het luchtruim van Vegas terecht kwamen van ons dutchies...hahahaha. Wel, na dat gedaan te hebben, dan wel weer met zijn allen, gingen we douchen en met de taxi richting Vegas. Ik was vergeten mijn mobiel op te laden dus geen foto s van het centrum, maar mensen mensen wat een volk. Winkeltjes, casino's, achtbanen, fonteinen, alles hebben ze hier, zelfs een kleine Eifeltoren. In het MGM grand hotel gingen we naar een restaurantje, helemaal in oerwoud sfeer, met een waterval, oerwoudgeluiden, (ja Pa, je was er ook 🐵), serveersters in rangerkleren en heel de mikmak zo verder. We bestelden wat te drinken en één voorgerecht Nachochips. De serveerster vroeg mij of we er echt maar één wilde, na dat bevestigd te hebben vertelde ik haar ook dat Nino jarig was. Nou, dat ene bord kwam en daar konden we gemakkelijk met zijn allen van snoepen. De tortilla chips waren rijkelijk bedekt met kaas, zure room, gehaktprut, enz. Toen we dat op hadden verschenen er ineens 4 Rangers voor Nino, die hem een cupcake met daarop een kaarsje brachten. En toen begonnen ze te zingen..........een onverstaanbaar lied, maar het klonk heel vrolijk. Leuk joh! Mooi man, zei Nino. 
O ja, dit x geen slippertjes voor mij! Ik liep daar met mijn witte broek en halve paardrijlaarsjes daar er van de droogte een paar kloven in mijn voeten waren gesprongen. Eigen schuld, dikke bult, maar dat doet wel zeer. Gauw om vaseline, en smeren maar, sokken aan en in die laarsjes ging dat dus een stuk beter. Net mijn kleding als ik de tinkers voorbreng in een keuring, hahahaha. Ja, die schoenen ben ik zo gewend.
Verder de Strip af, zo heet hier die ene beroemde straat, en bij de M&M store beland waar je alle kleuren M&M's je kunt bestellen. Ook wat er in zit aan vulling kun je kiezen. Ik koos voor dark chocolade, en peanut butter. Heb ze nog niet geproefd, dus daarover meer. Madelief kocht een mix van pastelkleuren met gewone chocolade erin. De winkel bestaat uit 4 verdiepingen met allemaal artikelen en een eigen bioscoop, ongelooflijk. 
Weer verder gewandeld en in een zijstraatje trakteerde Nino ons op een verjaardagsetentje, en ook daar werd hij verblijd met een toetje met een kaarsje erop. Zo geinig. Het eten was er heerlijk, niet te vet en eindelijk eens geen hamburgers. Het stikt er trouwens ook van de zwervers, bedelaars, enz. De een vraagt je geld te geven omdat hij kanker heeft en de ander verteld "my wife had a beter lawyer. Hoe vind je die, vreselijk. Er lopen ook veel verslaafden, en niet alleen die gokverslaafden. Verder komen er per week een miljoen toeristen, uit allerlei landen. Das dan wel weer mooi.
We lieten Nick en Nino achter in het casino en wij verlieten met een taxi de drukte. Nog even buiten gezeten en toen naar bed. Nick en Nino kwamen rond een uur of 0:30 thuis en toen kon ik ook verder rustig slapen. 
Dag 10 
Vanmorgen redelijk uitgeslapen, ook al is het in deze staat weer één uur vroeger. Nino en Nick vertelde over hun avonturen in het casino, het geld wat zij daar wonnen, gaven ze daar net zo hard weer uit. But they had a great time......🎉💲
Na overleg besluiten we met zijn allen bij de Hooverdam te gaan kijken. Is hier ongeveer 45 minuutjes vandaan. Vanavond gaan we dan nog ff naar de Strip, het is s avonds toch het leukst met al die lichtjes en zo een hele dag is veel te vermoeiend ivm. de hitte. 
Zo gezegd zo gedikkidaand. Het was hartstikke druk daar op die Hooverdam en snikheet. We kregen daar een security check, dus alle luiken moesten open, er kwam een security binnen om achter de gordijntjes te loeren. Na oke bevonden te zijn mochten we onze weg vervolgen. We zijn heel even op de dam geweest en hebben dat immense bouwwerk bewonderd en zijn toen snel terug gegaan. Onderweg zagen we een afslag naar een meer Lake Mead en hebben die genomen om daar wat afkoeling te vinden en wat vertier. We stonden daar in the middle of nowwhere, en Nino heeft daar zijn nieuwe vlieghengel kunnen uitproberen. Het water was zo warm dat dat niet echt voor verkoeling zorgde, maar al lezend langs het water hadden we een leuke middag.
Terug op de RVI campground the Oasis, ff lekker een duik in het zwembad genomen. Madelief vond er niets aan, de baden waren nl. in tweeën verdeeld. Één voor tot 18 en een voor volwassenen. Dus Nick en Nino hadden het ene bad tot hun beschikking en wij de andere, want onder de 18 moest dan ook met begeleiding. Na wat chipies gegeten te hebben kleedden we ons om en gingen opnieuw richting Vegas. Wij wilden graag naar het Mirage hotel omdat daar een enorm aquarium zou zijn. Ook is er voor het hotel een zogenaamde vulkaan die 1 keer in het uur uitbarst, hahaha, te idioot voor woorden. Wij eerst op zoek naar dat aquarium, toen we het vonden bleek het al gesloten, hebben wij dat, dus toen maar in de menigte naar de uitbarsting van de vulkaan kijken. Daar wordt een hoop vuur gespuugd, wat aan de temperatuur geen goed deed. Het was zeker spectaculair, maar ook een beetje gek, met gillende mensen als er vuur gespuugd werd en een applaus aan t eind. Pfffff, hahaha. We hebben wat gegeten bij de Mac, en gingen toen op zoek naar t namaak Venetië. Nou we hebben de gondels na lang zoeken gevonden, inderdaad, het plafond lijkt daar op een overdagse lucht en voor een hoop geld kun je je onderdompelen in zo een gondel, die dan met een fluistermotortje voort gaat terwijl de gondelier net doet alsof hij dat zelf met de roeispaan moet doen, af en toe een aria zingend. Hahahha. Van al die indrukken waren we allemaal een beetje moe geworden en we hadden allemaal behoefte aan een neut. Toen Char die eindelijk kon bestellen kreeg hij die niet mee omdat wij een minderjarige bij ons hadden. Dan moet je echt ergens gaan zitten, dan mag het. Daar dat gebeuren helemaal vol zat vervolgden we onze weg maar weer. Gelukkig kwamen we een cocktailbar tegen, waar we aan de exotische drankjes gingen, met weer héél veel ijs. Dus die voel je niet zo aankomen, zullen we maar zeggen. Nick en Nino waagden nog een gokje aan de roulette tafel, waarbij Nino meer van zijn geld maakte, das altijd leuk. Ik gooide een tientje in een fruitautomaat, maakte er een vijftigje van, maar heb alles weer verkwanseld in mijn honger naar meer. Ik kan maar beter Candy cruschen, helaas hadden ze zo een automaat niet staan. Madelief en ik waren keimoe, ik raakte mijn kussen en ik sliep.
Dag 11
Deze dag wordt een lange. We hebben een reis van 750 km. voor de boeg. Dus vanmorgen ons campementje afgebroken, wordt een heel ritueel, waarbij een ieder zijn taken heeft, en off we go. We reizen vandaag van Las Vegas naar het Yosemite National Park. We doorkruisen Nevada en gaan vlak langs de Death Valley, die wegens de grote hitte gesloten is voor Motorhome s en dat vinden wij helemaal niet erg. Dan middels de staat Californië verder. We rijden over vlaktes zo uitgestrekt, ongelofelijk, wat zouden we hier lekker kunnen paardrijden Aggie! Weer eens wat anders dan de polder. Niet dat ik jou dat en de tinkers aan zou willen doen......alhoewel we nu al rijdend in een forse regenbui belanden. We zagen ook een kleine tornado.
Onderweg hebben we de M&M's met peanutbutter geproefd, ze zijn heerlijk!! Natuurlijk die meld ark chocolade ook, maar dat kennen we. Eens kijken bij de Wallmarkt of ik daar nog wat van kan scoren voor thuis!
We doorkruisten een aantal keer de staten Arizona en Californië. We zagen vor t eerst in ons leven tornado's, gelukkig kleintjes hoor! Bij het binnenkomen van California de laatste keer, werden we wederom aangehouden en werd er een inspectie uitgevoerd. Dit x vroegen ze waar we vandaan kwamen en of we vegatables bij ons hadden. Nee, zei Char, alleen banana's, toen vroeg ze of we ook firewood bij ons hadden, Ja, zei Nick, die achter het stuur zat. Nou, dat moest ze dan eerst zien. Het werd gekliefd en geïnspecteerd op termieten ofwhatever, en het mocht weer mee.....Nick reed verder het Inyo national park door. Dit park is in de siërra Nevada. Het zit hobbels de bobbels. Van Oud Vossemeer naar Poortvliet ligt er een, en dan nog wat hoger hier en ineens de diepte in. Gaf veel hilariteit in die camper, dat hele huisje wat zich even liet zweven, enne daar gingen we echt niet hard voor....."leek net een muur waar je overheen moest rijden en daarna plonste je naar benee. Leek wel een 8 baan" vertelde Nick nu. Daarna reden we de Tioga pas en gingen met een slakkegang eroverheen. Het lukte ons bijrijders niet een zetje mee te geven. Vanuit die pas kwamen we in het Yosimite park. Dit is een Nesco wereld erfgoed gebied. Ongeveer zo groot als Zeeland. We werden weer begroet door een vrolijke Ranger die ons natuurlijk weer een amazing verblijf toe wenste. Het park is beroemd om zijn granieten kliffen, watervallen en beekjes en natuurlijk de Sequoia bomen. Behalve de laatste hebben we alles bij binnen rijden al gezien. Dus morgen gaan we op zoek naar deze reuzen. Voordat we het park uitgingen zochten we het restaurantje "The white wolf ", leek ons heel toepasselijk hier wat te eten. Helaas werd hij gerenoveerd, dus de hongerige wolven moesten het nog ff uitzingen (aoee....huilen 😜)
Meer dan 60 km. reden we door het park om er weer vrolijk uitgezwaaid te worden door dit keer een vrouwelijke Ranger. Op weg door het volgende park ongeveer 6 km. van de camping vandaan werden we door waarschuwingsborden geattendeerd op een bosbrand. We hadden al wat rook gezien maar dachten dat iemand lekker aan t barbecuen was. Er lag rood blusspul op de weg en de grond onder de bomen was zwart, je kon het ook goed ruiken. Gelukkig was dit gisteren ontstaan en de fireman had it al under controle. Je moet er toch niet aan denken om in zo een vuurtje te belanden. We staan inmiddels wee op de camping. Dit keer doet het Char en mij erg denken aan de Zwarte Bergen in Luyksgestel, een camping wat we 25 jaar geleden stonden......
Wordt vervolgd, Xxx San en de wolfjes