Op weg naar Jasper

Dinsdag 15 sept

Vannacht werden we wakker door het lichte getik van de regen op ons dak. We hoopten dat het een flinke bui voor het stof zou zijn en zo was het ook een beetje, want toen we echt op moesten staan was het droog, al hingen de wolkensluiers nog tamelijk laag. Er waren heerlijk warme douches niet ver van onze plek, daarna ontbijten en er van door, een goede 120 km naar Jasper in het Jasper National Park.
Het was een heel rustige en ruime plek op de Canoë River Campground en er waren maar een paar andere gasten, de smurfen niet meegerekend, die hun eigen paddestoelen dorp hadden, maar we konden niet langer blijven.
In Valemount even gestopt bij het postkantoor, die vind je hier niet zo gemakkelijk en dan verder via de 5 tot we een eind verder op Nr 16 verder moesten. Hier werd het echt mooi, we kwamen langs het Mount Robson Park met de hoogste top van de Canadese Rockies 3.954 m en dat kon je zien! Tenminste de delen die niet achter de wolken verstopt zaten, het is een verlegen dame, die zich maar zelden helemaal toont. Indruk maakte ze wel. Als we bij Moose Lake stoppen voor koffie is het nog steeds droog en zijn er 2 attracties: er zijn twee gasten bezig met een kleine drone en dan komt er een Chinees koppel bij met natuurlijk een super drone. We genieten van de demonstratie, ach ja zegt de jonge vrouw zachtjes tegen mij: oh just boys toys. De tijd van de märklin treintjes is ingehaald door deze techniek. Leuk om te zien, de Chinees volgt alles op zijn IPad en stuurt hem waar hij wil. Is hij een spion?? Maar Hans ontwaart een goederentrein die vlak langs rijdt. Zo ongeveer 150 wagons en drie zware locs om dat allemaal te trekken. We nemen er foto's en een filmpje van, de containers staan er soms dubbel op. 
Na een tijdje trekken we verder, viel de weg de vorige dagen wat lang en eentonig uit, nu komen we ogen te kort. De hoge bergen met hun sneeuwmutsen op, het donkere groen van de sparren en al die vrolijke herfsttinten van berken en andere loofbomen en dan natuurlijk het water in kreken, rivieren en meren.
We lunchen aan een rustig meertje, ik verheug me er op na het eten eens lekker in het zonnetje te zitten in onze stoeltjes, maar de weergoden denken er anders over, de zon verdwijnt en de regen verschijnt. Dus wordt het lezen op bed en dat doet ook deugd. Het is niet ver meer, maar we gaan hier wel door een tijdszone en rijden Alberta binnen een andere provincie  en met dat uurverschil komen we een paar dagen een uurtje dichter bij huis.
Jasper is een leuk toeristisch centrum we rijden er een beetje door op zoek naar een winkel, want we willen de voorraden weer wat aanvullen. Er is hier van alles te doen zo te zien. De aankopen zijn vlug gepiept, we beginnen onze draai te vinden en deze supermarkt is duidelijk ingesteld op veel toeristen van overal vandaan. Wat kleinere verpakkingen en een traiteurs toog, handig.
Dan naar ons adres Whistler's Campground in het Park zelf. We hadden al gemerkt dat de voor halve prijs aangeschafte parkkaart werd geaccepteerd, nu nog inschrijven bij de camping. Gelukkig hadden we gereserveerd, want alles zit vol. We hebben een mooie plek, ook weer erg ruim. Er wordt hier voor Wapiti mannetjes herten gewaarschuwd in de herfst ze lopen wat agressief, daarbij zijn ze groot met indrukwekkende geweien. Ook beren en veel ander wild is hier kind aan huis. Laten ze maar eens bij onze camper langs komen en paraderen zodat wij een fotoshoot kunnen doen.
Hans gaat aan de slag voor zijn spaghetti bolognese en ondertussen drinken we ons aperitiefje. Het is wel droog, maar te koud om buiten stil te zitten, dus blijven we knus binnen. Het eten smaakt weer met druifjes toe een Italiaanse avond. 
Na de afwas ga ik toch nog een stukje om, het is hier groot en je kunt gemakkelijk verdwalen tussen al die bomen en grote en nog grotere campers. Behalve een zwarte kraai kan ik niets van wild spotten, hopelijk is die kraai geen slecht voorteken. We hebben hier geen Wifi en dus wordt het lezen vanavond.
Morgen hopen we een uitstap te doen naar het Maligne meer met een boottochtje naar Spirit Island, Trotters beloofd ons een betoverend uitzicht! Nu maar hopen dat het weer zo is dat het zin heeft om te gaan, het is ook weer 100 km heen en terug. Nu ja dat zijn zorgen voor morgen, nu lekker knus met een boekje in ons hoekje. 
Ik vind het wel jammer dat het zo omslachtig is foto's in het blog te zetten. Het kan alleen als ik ingelogd ben en dat is nooit lang achter elkaar.