Een weekendje Vancouver

Maandag 27sept.

Dit laatste staartje van onze reis gaat over een weekendje Vancouver. Na de aanzet op vrijdag zijn we er zaterdag's na het wegtrekken van de bewolking en de verschijning van het zonnetje op uitgetrokken om te gaan fietsen in het Stanley Park.
Omdat ons hotel toch nog een eindje van het park is, zijn we er met een taxi naar toegetreden. We werden keurig in de straat afgezet waar alle fietsen verhuurders bij elkaar zitten. 
Niet veel later was Hans voorzien van een keurig grijs exemplaar en mocht ik het op een hippe rode proberen. Nu nog een helm en wat instructies over de weg en een kaartje en we waren vertrokken. 
Een gezellige drukte met veel locals die ook van deze nazomerse zaterdag genoten in dit prachtige park. Fietsers, skeelers, wandelaars en joggers waren welgemoed op weg. Fietsers en skeelers tegen de wijzers van de klok in. Je rijdt langs het water en het begin geeft een prachtig panorama over Vancouver en zijn skyline en de Marina, waar heel wat mooie zeilboten te bewonderen zijn. Ook op het water zie je ze bezig. Na een tijdje rijden komen we bij de plek met de totem palen. Indrukwekkende getuigen van de verschillende stammen der eerste bewoners of Indianen, maar dat woord mag hier niet meer genoemd worden. Men spreekt hier nu van de First Nations. Deze totempalen beelden elk apart de geschiedenis en de bijzonderheden over hun stam uit, deze figuren kunnen dieren of mensen zijn of geesten van voorouders. Zo'n paal is een stille legende over dat aparte volk.
Verder gaat het dan en we komen dan een " modern zusje" tegen van de kleine zeemeermin uit Kopenhagen: de "girl in wetsuit", ook zij zit op een rots. 
Dan gaan we onder de Lions bridge door die door bierbrouwer Guinness werd gebouwd in de jaren 1920, zodat hij gemakkelijk zijn privé-gronden in Vancouver North kon bereiken. voordien moest hij telkens overvaren. Nu is de brug nog altijd de verbinding met het Noorden en de Sea to Sky Highway.

We voelen nu de frisse zeewind en de witte koppen staan op de golven en dan die zon daarop........ We fietsen langs strandjes en veel aangespoelde boomstammen en stammetjes, links van ons gaat het steil omhoog en is het bos zeer dicht.
Een hotdog van formaat geeft ons nieuwe krachten. We genieten van deze mooie omgeving zo dicht bij de stad. 
Nadat we de fietsen hebben ingeleverd besluiten we om langs the waterfront promenade richting het hotel te gaan. Ook hier flaneren de mensen, met of zonder hond of kind. We drinken een cappuccino op een leuk dakterras met uitzicht op de roeiers op het water en de Mississippi rondvaartboot.
Een eind verder besluit Hans langs de kortst  mogelijk weg naar het hotel te gaan. Ik loop nog verder langs de "Olympische vlam" en bekijk het Convention Center, met een reuze grasdak en zoveel bijenkorven dat 60.000 bijen er gemakkelijk onder dak kunnen. Canadezen hechten veel waarde aan gezonde en biologische voeding. Nu ja ook in Brussel staan er op de senaat bijenkorven, zeker om honing te smeren.  Ik loop de Canadian Trail bij dat imposante gebouw dat als een zeilschip het water doorklieft.
We gaan 'savonds eten in het restaurant naast het hotel. Het zit er om 18 uur bomvol, blijkt er een ijshockey wedstrijd te zijn die avond in het 
Roger's Stadium en dan eten de supporters eerst graag iets vooraf.
Zondag doen we het rustig aan en gaan daarom toch nog eens met de Ferry over , het is gezellig druk bij de Lonsdale market en er worden dansdemonstraties gegeven, waaraan iedereen mag meedoen.
Terwijl Hans buiten blijft rondkijken, Laat ik me masseren volgens de Shiatsu methode met drukpunten. Een weldaad voor mijn rug. Ja Marianne ik heb gezegd voorzichtig te zijn met mijn werveltjes.
We gaan weer terug met de pont, we zijn moe en gaan op ons gemakje terug naar het hotel.
De laatste dag nemen we een kaartje voor de hop on hop off bus en krijgen zo een leuk overzicht over de stad, we stappen regelmatig uit, eten een hapje in Chinatown, na San Francisco en New York de derde grootste van dit werelddeel. Krijgen een ander zicht van Stanley Park, Robson Strasse en al die prachtige gebouwen. Enerzijds die uit de jaren twintig van de vorige eeuw, met art decor motieven en anderzijds de super moderne architectuur met veel glas, gebogen lijnen en dan ook veel groen en groendaken, kleine kruiden- en moestuintjes die door de buurt worden beheerd. De prachtige openbare bibliotheek, het Granville Island, met zijn kunstenaars en galerijen en in elke wijk kan er overal lekker gegeten worden. We zitten nog een tijdje bij English Beach in het zonnetje en lachen om de grappige beelden die er op een hoopje staan. Er is te veel om op te noemen, deze manier van flaneren door de stad bevalt ons wel. Als afsluiter eten we in het hotel Hans super lekkere ravioli met wilde champignons en ik een mega burger, want dat leek mij de beste afsluiter van dit continent. Eenvoudig of gezond  eten kun je het niet noemen, maar deze was wel heel lekker.
Nog een keertje slapen en dan vroeg op, want we moeten al om half acht op het vliegveld zijn.

We kunnen terug kijken op een geweldige vakantie in een prachtig land met een uitzonderlijke natuur. Het is een jong land maar ze zijn er trots op en proberen er goed voor te zorgen en ook voor elkaar te zorgen op een tolerante manier. Een positieve benadering van de naaste, aangenaam in het verkeer en de omgang, ze houden rekening met de zwakke weggebruikers en de voorzieningen voor mindervaliden zijn groot. 
Maar de wet is de wet en daar houd je je aan. Dit zijn maar eerste impressies natuurlijk. We hebben niet in Canada geleefd, maar er vakantie gehouden en ons er goed gevoeld.