18 sept. 2015 Mesa Verde en Indianenverhalen.

Onze camping ligt op een kleine 2800 meter, en op deze hoogte koelt het lekker af s’nachts. We slapen heerlijk (een beetje) uit omdat de klok een uurtje vooruit is gegaan.

Verder bevalt onze natuurcamping prima. We komen het eerste wild tegen, als we na het ontbijt met de complete camper naar de douches rijden.

En dan gaan we de ca. 20 km slingerweg op naar boven. Mesa Verde is de benaming die de Spanjaarden aan dit gebied hebben gegeven. Het betekent “groene tafel” . De tafel is een grote hoogvlakte die is ontstaan doordat de bodem omhoog is gestuwd. Ik kom hier later op terug.

Onderweg naar boven genieten we van het uitzicht en de RV heeft met zijn 10cil. motor geen moeite om naar boven te komen. Kost alleen een beetje benzine, maar daar hebben we ons inmiddels maar in geschikt.. Het moet overigens kunnen want we lezen onderweg dat de eerste automobielen al in 1908 naar boven zijn gereden.

We stoppen bij een punt dat “Geologic overlook” heet. We kijken vanuit ons hooggelegen uitzichtpunt in een grote vallei met ver op de achtergrond berglandschap. Wat we hier zien is  kenmerkend is voor dit deel van Amerika, leert ons dat hier op de plek waar we nu staan een grote binnenzee was, die in verbinding stond met de oceaan. In deze binnenzee zakte overal sediment op de bodem, wat vaak bestond uit poreuze steentjes. 65 miljoen jaar geleden is door vulkaanwerking de bodem vele honderden meters om hoog gestuwd, waardoor de zee verdween en er een grote hoogvlakte ontstond. Door regen, vorst, smeltwater en wind ontstaan er geulen en rivieren, die de bodem uitslijten en canyons vormen. Ook zakten grote delen van de gevormde hoogvlakte in en het sentiment dat door de vulkaan omhoog was gestuwd wordt door de waterstromen weer meegenomen. En dan ontstaat in de loop der eeuwen een brede vallei zoals we hier voor ons zien. Dit verklaart het ontstaan van al die Canyons en grillige gevormde rotspartijen en vierkante en afgeplatte bergen.

Mesa Verde is daar een voorbeeld van.

Zo’n 2500 jaar geleden kwamen er Anasazi indianen vanuit het Four Corner gebied hiernaartoe. Zij worden de Ancestal Pueblo People genoemd. Zij begonnen op de hoogvlaktes van de Mesa Verde gewassen te kweken te jagen om zich van levensonderhoud te voorzien. Bovendien maakten zij manden en andere gebruiksvoorwerpen van de bladeren van de Yuca plant. Deze indianen werden dan ook de mandenmakers genoemd. Het werd gebruikt als handelswaar. Hun eerste behuizing waren kuilen in de grond, waar ze een dak over maakten. Later werden de bouwsels wat geavanceerder door met houten palen en gevlochten takken een constructie te maken en deze met een mengsel van klei en kalkzand te besmeren.

In de loop der jaren werd het jagen op groot wild minder, want men wilde graag in het gebied blijven en de bisons trokken weg. Men ging op kleiner wild jagen, en men legde zich meer toe op het weven en later zelfs tot het potten bakken.

Inmiddels was men aardig bekend geworden met de mogelijkheden die het cementachtige kalkzand met klei voor constructies kan betekenen en men begon in de 12e eeuw met stenen en daartussen “het cement” huizen te bouwen in de uitgesleten rotsen in de wand van de canyons. Daar blijven de Pueblo People, totdat ze in de 13e eeuw, waarschijnlijk na langdurige droogte weer wegtrekken. Deze woningen blijven ca 600jaar verscholen voor de buitenwereld. Behoudens enkele boeren in de omgeving weet niemand van deze woningen af. Totdat een Zweedse meneer, die er in 1880 met een kodak camera bij kwam er de archeologische waarde van ontdekte. Gelukkig is nog een deel van deze unieke woningen bespaard gebleven.”Dit gebied prijkt terecht op de Unesco lijst van wereld erfgoederen.

We gaan naar het ‘Spruge Tree house”, een van de best bewaard gebleven delen. We stellen ons voor dat hier in de bergwand tussen de rotsen honderden mensen leefden en hun samenkomsten hadden in de daarvoor speciaal bestemde ronde ruimtes, allemaal afgedekt met hout, en lemen dak. Je moet bedenken dat we hier op zo’n 2800 meter zitten, dus dat betekent lange en koude winters.

Na onze ronde langs de huizen, hebben we na een korte wandeling nog uitzicht over de hoogvlakte en op “Balcony House” die in de bergwand zijn gemaakt. Wederom is er weer gebruik gemaakt van de ruimten die door erosie in de wand van de canyon zijn ontstaan en daarin ruimtes “gemetseld”met natuursteen en het mengsel van kalkzand, leem en water.

Voldaan dalen we over de haarspeldbochten weer af naar onze camperplaats.

Morgen gaan we weer verkassen. Wordt vervolgd..