week 6

6 juli:

Het heeft de hele nacht geregend, maar lekker ontbeten en weer op pad richting Whitehorse waar we Yvonne en Harry zullen ontmoeten.

Een saaie weg, omdat we hem al gereden hebben richting Dawson. Geen beesten gezien en ook weinig verkeer, dat schoot lekker op.

Om 12.00 uur kwamen we in Whitehorse, waar er eerst een broodje werd gegeten en daarna een camping opgezocht. Er is maar 30 min. per dag internet op de camping, dus snel kontakt gemaakt met het thuisfront via Face time. Jet nam niet op en Wendy gelukkig wel. Er werd zo'n 20 min. gepraat , daarna viel het internet uit.

We zijn daarna direct naar ons eigen vertrouwde internetcafe gegaan nl. Mc.Donald , die in de Wallmarkt zat in de stad. Hier lukte het ook niet, dus naar Starbuck gegaan en daar met de 3 meisjes uitvoerig kunnen praten. 

Ook kontakt opgenomen met Yvonne en Harry en afgesproken dichtbij het ziekenhuis.  Gelukkig gaat het al weer wat beter met Harry, hij heeft een virus of bacterie in z'n oog en krijgt diverse en verschillende druppels toegediend. Vanmiddag om 17.00 uur moet hij weer in het ziekenhuis zijn voor controle. Zuster Yvonne heeft een heel schema gemaakt om de diverse druppels om de twee uur te kunnen toedienen.

Toch nog even het stoomschip de Klondike bezocht met z'n vieren en hier konden we een goed beeld krijgen hoe het er vroeger aan toe ging.

Afgesproken dat Harry en Yvonne morgen weer terugkomen in de vertrouwde camper om verder de draad weer  op te pakken alhoewel hij  vrijdag weer voor controle in het ziekenhuis moet zijn.

7 juli:

Vanmorgen om 11.00 uur Harry en Yvonne opgehaald in hun Motel in Downtown. Lekker weer koffie gedronken in de camper waarbij ze trakteerden op heerlijk gebak. Daarna zijn we naar een cultureel centrum gelopen om kaartjes te kopen voor een Native dansgroep te zien optreden welke vannavond om 19.00 uur. zal plaatsvinden.

Lekker gewinkeld in downtown en een heerlijk broodje gegeten in het park waar we afgesproken hebben met Harry en Yvonne welke een ritje met de oude tram zijn gaan maken.

Boodschappen gedaan in de Wallmarkt, wat een eldorado is voor Tineke en daarna in een grote super markt naast de Wallmarkt.

Het is verbazend dat zelfs Harry in die paar weken op de kleintjes is gaan letten, hij (die normaal het makkelijk uitgeeft) een stuk kaas had gepakt welke zwaar afgeprijst was. Bij het afrekenen kregen we ook nog seniorenkorting.

Inmiddels op de camping gekomen en tot onze verbazing was er iemand op onze gereserveerde plek gaan staan, dus naar de receptie voor nader uitleg. Hier vertelde men, dat er een vergissing was gemaakt en de plek waar wij al een nacht hadden doorgebracht , dubbel was uitgegeven. Men bood Kok een nieuwe plaats aan en deed een voorstel t.w. Nog 4 nachten op die plek en maar 3 nachten betalen. Na overleg met zichzelf besloot hij direkt accoord te gaan. Weer 44 dollar besparing om straks in Vancouver met alle opgespaarde voordeeltjes, iedere dag uit eten te gaan.

Om 19.00 uur naar het cultureel centrum gegaan voor de native dansvoorstelling, maar dat liep toch even anders dan verwacht. Een uur dans was geweldig, daarna kregen we een lokale band met indianenmuziek wat alleen maar aaaio aaaio en eeeio zong.

Heerlijk weer naar onze camping gereden en gezellig met z'n vieren naar muziek geluisterd en gepraat. iedereen weer naar z'n slaapcabine, nog eventjes Harry zijn oog gedruppeld en daarna oogjes toe.

8 juli:

Vanmorgen een gekookt eitje op geroosterd brood (i.v.m. de eventule andere stoelgang) , jusje en een kop thee. Tjdens het afwassen zijn Harry en Yvonne naar de receptie gegaan om de mails van het ziekenhuis en de verzekering te laten afdrukken voor ondertekening enz. Kok ondertussen op de camping de vuilwatertank en poeptank geleegd op de dumpplaats en na het handen wassen gereed om naar het VVV gebouw te gaan om het verslag af te maken, omdat hier permanent Wifi is en je gemakkelijk aan een tafel in een leuke omgeving zit.

Harry en Yvonne ondertussen weer op controle bij het ziekenhuis en daarna down town in om in een Quiltwinkeltje te gaan kijken.

Inmiddels zijn Harry en Yvonne terug van het bezoek aan de dokter met een goed bericht t.w., het is geen hoornvlies perforatie omdat ze er op tijd bij waren. Doorgaan met om de twee uur verschillende druppels en nu ook nog een kuur met 3x daags pillen. Je moet er wat voor doen als je zo knap wil blijven. Maandag voor de laatste keer op controle en dan misschien nog een keer in Vancouver. Het vliegen is geen probleem aldus de dokter.

Om het goede nieuws te vieren zijn we uitgebreid gaan lunchen bij een favoriet restaurant "Tim Hortons" en daarna naar de camping waar een wasje gedraaid werd.

Yvonne heeft weer haar beroemde Courgetteschotel gemaakt voor het avondeten en deze konden we buiten nuttigen.

In de loop van de avond weer een spelletje Skip-Bo gedaan en het ziet er naar uit, dat Yvonne moet trakteren op een ijscoupe omdat zij op de vierde plaats staat. Tineke staat met 1 punt voor op Kok, maar we hebben nog een paar dagen.

9 juli:

Vanmorgen rustig aan gedaan, want het regende weer eens voor de verandering. We wilden naar de Miles Canyon om daar een flinke wandeling te maken. Misschien vanmiddag toch nog een zonnetje.

Na de koffie naar de VVV gereden omdat er nog enkele mailtjes verstuurd werden naar de verzekering en de dokter in Nederland voor een afspraak betr. Harry. Ook werd er driftig gedruppeld bij de VVV omdat dit gewoon moet doorgaan. Gelukkig zijn we niet meer op de snelweg , anders zou er een enorme file kunnen ontstaan als we een stop moeten maken om te druppelen en er geen parkeerplaats gevonden werd. 

In de town boodschappen gedaan en lekkere broodjes gekocht voor de lunch welke op de camping aangekleed werd met een gebakken ei met spek.

Doordat de regen flink door ging met onweer zijn we een spelletje Skip-Bo gaan doen. Harry met anderhalf oog toch weten te winnen waardoor er een verschuiving plaats vond in het ijsklassement t.w.: Kok op de eerste plaats met 8 punten voorsprong op nummer twee Tineke terwijl Yvonne nog steeds in aanmerking komt om in Vancouver te trakteren.

Om 17.00 uur werd door kok overheerlijke pannenkoeken gebakken met spek,stroop,appel en ijs.

Vannavond een CanCan show bijgewoond in down town. Leuke grapjes, die wij niet altijd begrepen,  maar al met al toch een geslaagde avond.

Het is 22.30 uur terwijl er koers gezet werd naar de camping en de zon langszaam onder ging. Nog een lekker portje en een wijntje tot slot en naar bed.

10 juli:

Bij het wakker worden vernamen wij een strak blauwe lucht en dachten "wat gebeurt hier". Direkt opgestaan , Lekker ontbijtje,koffie gezet en daarna op pad voor de laatste keer met de camper naar de Miles Canyon.

Deze Canyon is redelijk dichtbij de caming dus waren we er zo. Een prachtig gebied en heerlijk gewandeld, terwijl het druppelen gewoon door ging.

Terwijl Kok de brug overstak zag hij aan de kant zowaar een reuze otter en heeft deze op zijn bekende wijze proffessioneel vastgelegd op de gevoelige plaat.

Terplekke de lunch genuttigd en halverwege de middag vertrokken naar  Mount Sima waar we met een Ski lift naar de top (2100 mtr.) gingen en van het uitzicht konden genieten. 

Terwijl we op uitkijktoren stonden begon het , hoe kan het ook anders, weer te regenen. Gelukkig konden we schuilen in een berghut waar we plotseling een vos naar ons toe zagen komen.

Aan het eind van de middag scheen de zon weer volop en konden we buiten een spelletje Skip-Bo spelen welke weer door Harry gewonnen werd. het is onbegrijpelijk met anderhalf oog toch nog zo de kaarten te kunnen bespelen. Maar het belangrijkste is dat Kok z'n voorsprong heeft kunnen behouden.

    Lekker spagetti gegeten en afgeblust met een overheerlijk toetje.

11 juli:

Vanmorgen op tijd opgestaan want Harry moest om 10.00 uur in het ziekenhuis zijn voor controle. Volgens ons gaat het wel weer goed , gezien zijn resultaat met Skip-Bo.

Zojuist kwamen Harry en Yvonne terug van het ziekenhuis en vertelde, dat ze toch nog naar een arts in Vancouver moesten gaan. Harry heeft er een flesje bij gekregen omdat de oogbol nog te dik is en moet slinken met de nieuwe druppels.

Vanmiddag gaan we de camper opruimen, koffers inpakken , schoonmaken om morgenvroeg om 08.00 uur bij die mevrouwe te zijn waar we de camper kunnen inleveren. Daarna worden we naar de luchthaven gebracht voor vertrek.

Aan het begin van de avond zijn we voor de laatste keer in Whitehorse gaan eten t.w. spareribs in een restaurant dat op een rommelmarkt lijkt.

Iedere dag staan er mensen in de rij om daar te kunnen dineren, dus wij ook. Het heeft een uur geduurd voordat we mochten gaan zitten en daarna was het genieten.

Terug op de camping weer het gebruikelijke spelletje Skip-Bo , welke weer en nog eens weer door Harry werd  gewonnen en Kok z'n voorsprong verder heeft uitgebreid.

Na een portje gedronken te hebben,  voor de laatste keer naar ons bedje omdat we om 06.30 uur willen opstaan om de laatste handelingen te doen, zoals de poeptank legen en bagage opbergen.

12 juli:

Vanmorgen op weg gegaan naar het inleveradres van de camper. Daar aangekomen werden we vriendelijk ontvangen en kregen direkt een kopje koffie . Na de inspektie kregen we komplimenten voor de schone camper, want deze was door ons met de hogedrukspuit van al het onaangename ontdaan. Direkt werd de borg a 750 dollar terug geboekt op Kok z'n rekening en werden we naar het vliegveldje gebracht.

Natuurlijk zijn we zoals gewoonlijk veel te vroeg op het vliegveld, want Tineke wil graag op tijd zijn en zitten wij dus ruim 3 uur in het restaurant te internetten en misschien strakt nog een spelletje "je weet wel".

Wie zijn we dat wij dit mogen meemaken, terwijl wij (Tineke en Kok) met de lift vanuit het restaurant naar beneden gaan, viel de stroom uit en stond de lift vast. Na een 20 tal minuten ben ik (Kok) deze aanvulling op het verslag in de lift aan het bijwerken. We hebben toch even geen keus. Als het te gortig wordt, dan gaat mijn commando opleiding (Kok) een rol spelen en moet ik de liftdeuren gaan forceren. 

Na 45 minuten werden we bevrijd uit de lift en waren nog op tijd om in te checken voor de vlucht naar Vancouver. Zelfs mijn wederhelft was uiterst kalm en dacht, we hebben wel eens samen in een kleinere kamer gezeten voor een langere tijd.

De vlucht naar Vancouver was relaxed, aangekomen op de luchthaven van V. eerst maar bij Tim Hortons een broodje gegeten en daarna zou Kok het wel even regelen om naar hotel Sandman te gaan. Even gebeld en ja hoor, de shuttle zou met 15 min. voorrijden. Toen de shuttle arriveerde  dacht Kok in te kunnen stappen maar helaas de man vertelde ons, dat hij niet naar Sandman downtown ging maar naar Sandman Airport. Dat viel even tegen, gauw in een taxi gestapt, welke bestuurd werd door een Pakistaan en snel naar Sandman downtown.

Aangekomen in de lobby van het hotel, was er alom paniek, er was een sleutel- en liftstoring. Wij gingen met een bagagecar naar de derde etage om Harry en Yvonne af te leveren en deze hadden al direkt problemen om hun kamer in te kunnen nl. de sleutel (card) werkte niet. Ondertussen gingen Tineke en Kok naar de 8e etage en hebben er zo'n 10 min. over gedaan om deze etage te bereiken want de lift sloeg steeds etage 8 over. Ook hier werkte de noodsleutel niet en gauw een kamermeisje aangesproken en deze liet ons in de kamer.

Om 19.00 uur. in de buurt van het hotel gesnuffeld en hoe kan het ook anders weer op een terrasje met harde vreselijke muziek gegeten, volgens sommige zou je er een dik hoofd van krijgen.

Over een paar dagen is alles anders, geen toetjes en verkeerd eten meer, maar gezond voedsel.

Onderweg naar het hotel nog een pak met flesjes water gekocht en afgesproken om 8.30 uur morgenochtend in de ontbijtzaal.