15 april - Van boneyard naar kerk naar kernraket.

Door Klaas & Nanda Knobbe - 17-04-2016 05:22 Heerlijke temperatuur om wakker te worden. Deze camping gaat bijna sluiten, het seizoen is voorbij, het wordt hier nu te heet. Over de interstate 10 gaan we naar het kerkhof (boneyard) voor militaire vliegtuigen. Met een bus maken we een toer over het terrein. Je kunt je geen voorstelling maken van de hoeveelheid vliegtuigen die daar staan. Meer dan 4100stuks. Ze zijn allen afgeplakt met een witte bedekking op de ramen en dat is om de hitte tegen te gaan. In de zomer kan het hier 110 graden Fahrenheit worden. Dit is tevens een luchtmachtbasis, hier werken 7000 soldaten.De vliegtuigen zijn indrukwekkend om te zien, lachwekkend is echter de gids, die als hij even de draad kwijt is, een muzikaal intermezzo deed. Hij wist veel over alle geparkeerde vliegtuigen te vertellen. Een groot museum was erbij maar dat hebben we overgeslagen. Volgende stop was de Mission San Xavier. Van veraf te zien, fonkelende witte torens in de verte. We hebben alles goed bekeken, vooral aan de buitenkant was het erg mooi. Voor de kerk, op de parkeerplaatsen waren verschillende mogelijkheden om wat te eten, van indianen, te kopen. Er werd gewoon op takken een vuurtje gestookt en dat was het. De mensen die kookten zagen er best uit, dus het zal wel lekker geweest zijn. Op het lijstje stond ook een bezoek aan het Titan Raket museum. Een echte raket (met voorheen een kernkop) in een lanceerplaats. Hier werd ook weer een rondleiding door vrijwilligers verzorgd. Keurig geregeld allemaal. Als je je realiseert dat deze raket een verwoestende werking had van 600 x Hiroshima dan ben je blij dat ze nooit gebruikt zijn. Twintig jaar hebben de mensen op deze basis gewacht en geoefend op het lanceren van deze raket. We gaan echt in de lanceertoren. Grote veiligheidsmaatregelen (vroeger nog veel meer),dikke betonnen muren, deuren die met staal afgezet zijn en binnen in de toren kan alles veren. Men was voorbereid op een eventuele tegenaanval waarbij aardbevingen konden ontstaan. Gewoon griezelig om hier als toerist te lopen. Op alle plaatsen in de toren moesten de mensen met minimaal 2 personen zijn, voor de veiligheid. Jij ziet mij, ik zie jou. De raket zelf was, uiteraard zonder lading, volledig te zien, op verschillende hoogtes in de toren en later ook buiten van bovenaf. Grote stalen schuifdeuren die nu open stonden en waar we doorheen konden kijken. In dit weidse gebied was wel plaats voor zulke bouwwerken, er hebben er meer dan 18 stuks in de omgeving van Tucson gestaan. Slechts 50 jaar geleden zijn deze bunkers/torens gebouwd. We rijden onder de indruk verder en merken op dat er hier nog ruimte genoeg over is, hele stukken land waar niets mee gebeurd. In een winkelcentrum halen we weer de nodige proviand en dat is handig met de camper, parkeerplaatsen genoeg. Ook de warme maaltijd halen we deze keer kant en klaar uit de supermarkt. Het is inmiddels steeds harder gaan waaien en daarom kunnen we minder snel met de camper. Die vangt nogal wat wind. Dit keer hebben we weer een plaatsje op een natuurcamping gevonden. Lekker rustig en helaas geen wifi. Totaal 127 miles gereden.

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.