21 april - Water en stof.

Door Klaas & Nanda Knobbe - 22-04-2016 05:20 Mooi weer, zonneschijn en we gaan naar het Slide Rock State Park. Niet zo ver weg. Door een gedeelte waar fruitbomen staan lopen we. Hier en daar staat nog wat vergane glorie, een huis van een home-stader (iemand die gewoon grond claimde), met een schuur waarin de appels opgeslagen werden. Nog twee mooie oude trekkertjes erbij, een mooi plaatje. Bij de rivier aangekomen lopen we stroomopwaarts. Het zijn hier gladde rotsen en het ziet eruit als een wildwaterbaan. Een aantal gleuven in de rotsen waar precies een mens in past zorgt voor het nodige plezier. Het water is nu nog ijskoud, toch is er een stoere vent die wel durft en die gaat naar beneden. Prachtig gezicht, maar o, wat heeft ie het koud. Maken we een praatje, blijkt het en jong stel uit Nederland te zijn! Verder gaan we naar de Oak Creek, hier lopen we de westfork route. Prachtig langs de rivier, hier staan ook loofnomen en die komen net in blad; een vrolijk gezicht. Sommige gedeeltes ook door de rivier of met stapstenen of een boomstam als hulpje. Leuk om te doen. Gedeeltes door het bos zijn er ook. Een reuze dikke boom is omgevallen. Opruimen? Nee hoor, gewoon een stukje er tussen uit zagen zodat het pad vrij blijft. Eindpunt is een plaats waar de rotsen bij elkaar komen en dan kun je niet verder stroomopwaarts lopen. Geen idee hoe ver is dat maar dat vinden we wel uit. Hm...duurde langer dan verwacht, maar het was zeker de moeite waard. Op de terugweg hebben we maar flink aangestapt want we moeten vanmiddag nog een gewone auto ophalen. Deze staat op het vliegveld van Flagstaff. K. heeft geweldig huiswerk gedaan want dit vliegveld ligt op onze route. We pikken de auto op en vinden het helemaal niet erg dat ie wat groter uitgevallen dan gewenst (en betaald!) is. Tjonge wat een grote auto, achterin kunnen 6 personen zitten en dan is er nog een kofferbak. Met een grote grijns rijdt K. voorop en ik kom met de camper er achter aan. Bij de camping zetten we de camper neer en gaan verder met de grote SUV. Richting Grand Falls in het gebied van de Navajo indianen. Alleen bereikbaar via een dirt-road en dus niet geschikt voor de camper. Dit is een manier van rijden waar we wel aan zouden kunnen wennen, deze auto zoeft..... We zijn er dus snel maar al wel weer in een totaal andere wereld. Heuvels met weinig begroeiing, wat er staat is verdord en wit. Dan de afslag naar de dirt-road. We staan nog even op de kaart te kijken of een schoolbusje stopt voor ons en vraagt of ze kunnen helpen. We leggen uit waar we naar toe willen, antwoord: dat komt mooi uit, rij maar achter ons aan wij moeten er ook naar toe. Nou en toen kwam er een rit......echt alleen maar stof, sommige gedeelten heel slecht met diepe kuilen dus ik was weer blij dat K. reed. Weinig regen is er gevallen en de smeltende sneeuw uit Colorado was al verder gestroomd. In maart/april schijnt er modderig water langs te stromen, een waterval van 185 m. breed; hij wordt ook wel de Chocoladefalls genoemd. Nu dus geen waterval te zien, wel een bijzondere omgeving met allemaal gestolde lava als bovenlaag. Terug maar weer en het is goed om weer om de camping te zijn. Met de camper totaal 50 miles gereden. Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.