30 uur in een dag

Beste familie en vrienden,

De dag begon vanmorgen, vrijdag 18 maart, al vroeg om 04.00. De laatste spullen inpakken en toen een gezond ontbijt. Exact op tijd stond de taxi om 5.45 uur  voor de deur en de rit naar Schiphol verliep prima. 

Het inchecken en de veiligheidscontroles op Schiphol verliepen ook prima hoewel, het wordt wel ieder jaar strenger. Vragen als: of we de koffers zelf ingepakt hadden en of we de koffer niet onbeheerd hebben gelaten onderwe en op de luchthaven. Dan krijg je tegenwoordig ook nog een stickertje op je paspoort wat vervolgens door niemand gecontroleerd wordt. Alles bij elkaar geeft dit wel een veilig gevoel en... veel mensen een baan, 

De vlucht vertrok exact op tijd en het toestel (een Boeing 767 van 24 jaar oud) zat vol met voornamelijk Amerikanen. Aardige, rustige mensen. De stewardessen waren ook ooit jong geweest. Maar vriendelijk, geduldig en dienstbaar waren ze zeker. Een uur eerder dan gepland stonden we op het vliegveld in Chicago. 

De toegangscontrole is veranderd t.o.v. 2 jaar geleden. Het proces start met het zelf inscannen van het paspoort en de vingerafdrukken. Hierdoor waren we sneller door de controle. Toen de koffers ook nog snel op de band lagen waren we binnen 45 minuten na de landing klaar.

Bij een automaat een 3 daagse kaart voor het OV gekocht en vervolgens met de metro in 45 minuten naar de binnenstad. Ook in Chicago hulpvaardige mensen ontmoet die de koffer van Marian naar boven droegen als er geen roltrap of lift was. 

Het hotel Essex Inn bevalt goed. Aardige mensen en de service is goed. IJsmachine op de gang en een mooi uitzicht over het meer vanaf de 11e verdieping (bij ons zou dit de 10 verdieping zijn omdat men hier vanaf 1 rekent en wij vanaf 0),

Met de bus in 10 minuten in de stad. Enorme winkels met veel dure merken. Nergens stond de prijs vermeld en als we er naar vroegen was het toch wel even schrikken. Toch zo'n 4 uur gewinkeld op de magnificient mile (zo heet die winkelstraat). Terug met de bus naar het Hotel. We eten kip met friet en sla. Inmiddels zijn we bijna 24 uur wakker en onderweg. We zijn moe en zo denkt een zwerver aan de overkant van ons hotel er blijkbaar ook over. Echter hij ligt onder de luifel van het Hilton en wij comfortabel  in een warm bed. Dat is ook Amerika. Welterusten.