Dag 7 Tof Tofino (2)
Door Dan en Monique - 09-08-2016 21:57Vandaag eindelijk eens niet hoeven denken wat en waar te
ontbijten. Beneden aan de waterkant stond Jack (of Jones) met een
eenvoudig ontbijt. Een croissant, toast of iets zoets. Verder
koffie uit een vuil lijkende mok , maar een uitzicht!......
Eerste stop was een uitzichtspunt waar een bijzondere (onzichtbare,
maar beschermde) vogel zich schuilhield of voedde. Dit vlak bij een
net zo onzichtbare cache. De eerste dnf was daar.
Daarna de Schoonertrail gelopen. Dit is een wandeling over een pad
van neergelegde planken door het regenwoud van Tofino. Ongelooflijk
om te zien hoe bomen hier de hemel raken. Zeer oude, brede, hoge
bomen. Prachtig! Het pad eindigde bij gestrande bomen aan de
Noordelijke Stille Oceaan. Een oneindig landschap van bos grenzend
aan de oceaan. Rotspartijen met d ij verse kleuren en kleine
kreekjes met anemonen. Even genietend de tijd genomen.
Op naar de volgende cache, maar helaas geen vergunning om te
blijven staan. Dan maar heel snel de cache vinden en
wegwezen.
Allereerst de benodigde vergunning halen bij een informatie service
punt. Gelijk voor een geheel jaar de vergunning om elk reservaat in
Canada te bezoeken, geldig tot juli 2018. Nu geen zorgen meer om te
parkeren of door het wonderschone natuurreservaat te rijden.
Onderweg kwamen we een offl ij Ne cache tegen die volgens ons
wederom te vinden was en dat klopte. De weg was geheel nieuw
aangelegd. Er lagen er twee in dat gebied, een oud radarstation.
Ooit in gebruik in WOII, later in de koude oorlog (1953). Aan ons
werd via de listing gevraagd op te letten of er sovjet
bommenwerpers of lage afstand raketten in de buurt waren.
Verder hebben we deze dag een bezoek gebracht aan het strand.
Monique heeft weer een watertje erbij. Voor het eerst in de Stille
Oceaan gestaan.
De surfers kregen les om zich staande te houden in de hoge golven.
Vermakelijk te zien dat dit niet altijd lukte.
Heerlijk in het zonnetje gebanjerd over het strand en vergezichten
gefotografeerd.
Ter afsluiting van de dag dachten we nog even een trail te lopen
met drie caches. Wederom gewaarschuwd voor hongerige wolven die
zich steeds vaker in de burg ophouden zijn wij een pad gaan v l lg
en om toch bij die caches te komen. Schitterend oud landschap.
Super bomen en wat een serene stilte. De geur van het woud
streelde. Het bleek niet eenvoudig te zijn om de caches te vinden,
wel de boom waar deze verstopt bij was. Ongelooflijk breed en
hoog.
Na deze tocht waar elk moment een wolf zou vragen om meisjes met
rode mutsjes met koekjes zijn wij motelwaarts gegaan. Eten en nog
even daarna naar het einde van Canada gegaan om de zon te zien
zakken met haar glans over het gouden water. Wederom
genieten!
Morgen vertrekken naar Campbell River. Hopelijk komen we nog langs
's werelds grootste cache. Ben benieuwd.