Op zoek naar beter weer

Tja, dat liep even anders. We weten nu twee dingen: de camper is waterdicht en we hebben (nog) geen paraplu. Met dat eerste zijn we heel blij, aan dat tweede is iets te doen. Het begon zaterdagochtend net na het ontbijt te regenen, beter gezegd te hozen. En dat bijna onafgebroken 20 uur lang. In een mum van tijd stond de hele omgeving blank en konden we onze geplande wandeltochten wel vergeten. Ook al zou het stoppen met regenen, dan nog zouden het Starved Rock en Matthiessen State Park niet begaanbaar zijn vanwege de modder. Zoals de campingbeheerder zei: 'No way! Too muddy and slippery, forget it'. Dus dan maar een rustdag voor ons.

Een sof was het ook voor onze Amerikaanse campingbroeders en zusters, die zich geen raad wisten met hun voorraad hout. Onze buurman stak nog net voor zijn ontbijt zijn vuurpot aan en ging er met een mok koffie vergenoegd bij zitten. Tien minuten later was zijn feest over. Hij keek erg sip.

We hebben onze plannen bijgesteld en zijn zondagochtend 1-5 vroeg gaan rijden. Langs Highway 80 dwars door Iowa. Doel: Badlands National Park. Twee dagen rijden, 650 km per dag.

Hoe westelijker we komen, hoe meer water er op de landerijen staat. Er hebben zich complete meren gevormd. Gelukkig dat de boeren het land nog niet bewerkt hadden en ingezaaid.

De wegen verkeren over het algemeen in niet zo'n goede staat. Er zijn veel scheuren en kuilen en ons huishouden rammelt dat het een lieve lust is. Er zijn veel wegwerkzaamheden, die aangekondigd worden door een ontelbaar aantal borden met waarschuwingen waar je je aan te houden hebt. Voor de duidelijkheid staan er ook borden bij waarop de sancties vermeld staan indien je meent de wet te moeten overtreden. Je weet tenminste wat je kunt verwachten.

Onze tussenstop voor de nacht is in Onawa Blue Lake KOA. Eén grote modderpoel.

Of je nu een nieuwe heup, een kunstgebit, een letselschadeadvocaat nodig hebt of zin hebt in een hamburger, desnoods al je geld wil vergokken, waarna je behoefte hebt aan een psychiater...volg de billboards die langs de kant van de weg staan. Zij vormen je Gouden Gids. En al dan niet met een 'big white tandpasta smile' proberen ze je te verleiden om de weg te verlaten en je hun diensten aan te bieden.

Ondertussen reden wij door South Dakota, passeerden weer een tijdzone ( het is nu 8 uur vroeger dan in NL) en hebben er inmiddels 2300 km opzitten en pak 'm beet zo'n 600 liter bezine verbruikt. Daarmee zouden we met de VW Polo ook door heel Europa kunnen rijden. Dat was dan wel wat prijziger geweest wat betreft de benzinekosten. Trouwens landschappelijk gezien lijkt het hier veel op Europa, het is alleen veel weidser. De kale graanvelden zijn langzaam aan vervangen door groene weides met af en toe een kudde koeien of schapen.

En dan zijn we er. Hello Badlands National Park, here we are.

Badlands Interior Motel and Campground

'This is really amazing huh 'zei de parkranger tegen ons en ook 'the weather is going to be better'  Kijk, dáár gaan we voor!

Camera's uit de tassen, voordat ze muf gaan ruiken.