Medicine Hat - Ponoka

Vanmorgen 7 mei om 6 uur wakker geworden en maar meteen opgestaan. Niet vanwege mijn verjaardag maar omdat we zo vroeg mogelijk een Tim abortus wilden bezoeken voor het gebruik van WiFi. Daarvoor moesten we ook nog e.a.a. aan afvalwater van keuken en toilet dumpen bij het zgn. sewerdepot op de camping.  
In Tim Hortons belden we onder het 'genot' van een Canadees ontbijt (broodje hamburger met ei en kaas met een grote kop koffie) met het thuisfront. Onze oudste kleinzoon Daan vierde zijn 6e verjaardag alvast (hij is maandag 9 meijarig) en wij wilden hem toch alvast feliciteren. Zijn dag was natuurlijk vanwege het 8 uur tijdverschil al voor driekwart gevorderd. Vele familieleden waren al geweest en na een kort praatje met oma José was Daan alweer weg om lekker buiten te spelen. Zelf hebben we mijn verjaardag ook in de buitenlucht gevierd met koffie en gebak. Dat was in de buurt van Drumheller bij de zgn. Suspension Bridge. Deze ophangbrug dankt zijn naam aan zijn stalen constructie die nogal voor een slingerende beweging zorgt wanneer je daarover loopt. De brug dateert uit de tijd dat hier volop mijnbouw werd beoefend door de Atlas Mine Coal Company. Eenmaal óp de brug heb je een prachtig uitzicht op de kloof waar een rivier doorheen loopt. Mijnbouw en oliewinning gaan in dit gedeelte van Canada hand in hand want onderweg zagen we ook vele kleine ja-knikkers, oliepompen voor de winning van aardolie. Huizen zien je nauwelijks op de uitgestrekte landerijen waarop veelal tarwe en mais wordt verbouwd. Wat dat betreft is Canada een land waar nog menig asielzoeker een nieuw bestaan kan opbouwen. Ruimte is er in elk geval meer dan zat.
In Drumheller aangekomen, valt meteen de grote dinosaurus op die in het centrum van het dorp staat. Het exemplaar is een illustratie van waar het in dit dorp omgaat: de vondst van vele overblijfselen en fossielen van dino's die in het plaatselijk T-rex museum te bewonderen zijn. Wij hebben dit niet gedaan omdat ons reisdoel Ponoka was. We wilden daar niet te laat arriveren omdat we niet zeker waren of de camping ground van de Ponoka Stampede open was. Dat bleek wel het geval. Met een plaatsje in de schaduw (temp is 27 graden) en met water/elektriciteit en toiletdump is het hier heerlijk toeven. De beheerder van het terrein is 77 jaar, heeft enkele hartinfarcten achter de rug, maar is niets te veel om ons e.e.a. uit te leggen. In zijn cabriolet rijdt hij mij over het immense terrein van de Ponoko Stampede waar jaarlijks meer dan 10.000 bezoekers , verdeeld over ruim 600 campers, op af komen. De Stampede is het evenement van Ponoka en omvat een rodeo waarbij cowboys zo lang mogelijk in het zadel moeten zien te blijven te paard, zo snel mogelijk een stier moeten vastbinden aan alle 4 poten en een hindernisbaan voor huifkarren met 3 span paarden. Je moet er maar van houden, en dat doen ze hier want het plaatselijke stadion dat meer dan 10.000 bezoekers kan bevatten, zit altijd stampend vol, aldus de praatgrage beheerder.
Hij laat me ook zien waar we vanavond uit eten kunnen gaan: de Ranchers Castle. Het beste en goedkoopste restaurant, zo prijst hij aan. Ik vertel hem dat dit helemaal goed uitkomt, omdat wij Hollanders zijn. Hij beantwoordt mijn niet geringe zelfkennis met een vette lach en zet mij vervolgens weer keurig af bij onze camper. Als we nog iets nodig hebben, hoeven we slechts een kik te geven, zo verzekert hij mij nog. Het krantje Ponoka News dat ik van zijn vrouw heb gekregen, laat zien dat Ponoka een hechte dorpscommunity is, waar mensen veel voor elkaar over hebben. En dat geloven we maar al te graag, omdat we dit zelf ook aan de lijve hebben mogen ervaren. Waar we ook kwamen, altijd was men graag bereid om ons ergens mee te helpen. Chapeau!

Vanavond gaan we dus uit eten ter gelegenheid van mijn 60e verjaardag en morgen hopen we ook geestelijk voedsel te ontvangen in de plaatselijke New Convenant Baptist Reformed Church, zoals deze kerkgemeenschap officieel te boek staat. Overigens, ook in het relatief kleine Ponoka hebben ze toch nog 12 kerkgenootschappen! Alle 12 staan ze keurig netjes aangekondigd in Ponoka News, waarbij ook een getuigende meditatie van pastor Tim Graff van Trinity Evangelical Lutheran Church is afgedrukt. Voorwaar een hartverwarmend voorgerecht voor vanavond en morgen! Het enige probleem is nog hoe we morgen in de Ponoka Christian School zullen komen, maar dat zien we nog wel.
Hoe we dit probleem hebben getackeld, hoop ik jullie morgen te kunnen vertellen. Hartelijke groet uit het zonnige Ponoka!