Vancouver (rustdag)

We komen uiteindelijk uit bij Prospect Point, een van de halteplaatsen (nr 10) van de Hop on, hop off-bus. Nadat we kijkje hebben genomen op Prospect Point, een plaats die uitzicht geeft op de Fraser River en de skyline van Vancouver, zoeken we de halteplaats op. Gelukkig duurt het niet lang of de bus verschijnt. We stappen aan boord, waarna een vriendelijk meisje van de busmaatschappij bij ons komt zitten. Ze overhandigt ons een overzichtskaart met daarop alle 24 halteplaatsen, resp. bezienswaardige plaatsen. De kosten van de 24-uurs tour zijn niet gering: 30 euro p.p. Maar voor dit geld kun je dus 24 uur lang de hele stad blijven rondrijden en op- en afstappen waar je wilt. Bovendien zijn de kosten van een bootovertocht naar Granville Island in de prijs inbegrepen. 

Wij blijven de eerste ronde van de bustour tot aan het einde lekker zitten. Een beetje uitpuffen en tegelijk een indruk krijgen hoe de stad eruit ziet en wat onderweg echt leuk is om te gaan bekijken. De volledige rondtoer duurt maar liefst ruim twee uur. Als we aankomen bij halteplaats 24 in Waterstreet stappen we uit. We drinken een kopje koffie met een broodje en vervolgen dan onze weg vanaf opstapplaats 1! We worden gewezen op de Steam Clock in deze straat, een klok die dus op stoom werkt en letterlijk stoom afblaast. 

Tijdens de rit in de bus worden de passagiers met behulp van een cd telkens verteld waar we zijn en wat daar te zien is. Dat is leuk, denk je, zeker de eerste keer. Maar de manier waarop de informatie wordt doorgegeven -via dialogen tussen een man en een vrouw - is zodanig 'gespeeld' dat je er na een kwartier al schoon genoeg van hebt. Mede door het enorme volume waarop ons de informatie in de oren wordt geblazen. Onnodig om te zeggen dat dit alles bepaald geen aanmoediging is om een volgende busronde opnieuw mee te maken. Maar ja, we moeten wel, omdat we nu pas goed weten wat er te zien is in Vancouver. 

Via het Convention Centre, gaat het langs de haven waar grote cruiseschepen liggen afgemeerd. Daarna passeren we Coal Harbour, Deadmans Island waar diverse totempalen staan, en Vancouver Aquarium. Onderweg raakt het ons dat tientallen daklozen, bedelaars en junkies in deze stad op straat hun kostje bij elkaar moeten scharrelen door geld aan voorbijgangers te vragen of blikjes te verzamelen waarvoor ze kennelijk ' statiegeld' krijgen van de lokale overheid. 

Daar aangekomen, is het opnieuw geweldig druk. De eerstvolgende bus is dan ook helemaal afgeladen als we vertrekken. Gelukkig kent de bus alleen maar zitplaatsen! In Georgia Street stappen we weer uit bij het Pacific Centre. We dwalen even rond door dit grote winkel- en warenhuiscomplex en proberen vervolgens uit te vinden welke bus we nodig hebben naar het campingterrein zonder dat we opnieuw de voettocht over de Lions Gate Bridge hoeven te maken. Een gedienstige buschauffeur van lijn 240 meldt ons dat we zijn collega van lijn 246 moeten hebben. Voor de zekerheid vragen we die of onze informatie klopt. Ja, hij stopt net over de brug, zegt hij. Dat is ook inderdaad het geval, maar wel op 20 minuten loopafstand..... 

We denken eerst nog maar een andere bus terug te nemen, maar kiezen dan toch maar voor de voetreis naar de camping. Eenmaal aangekomen bij de camping, beseffen we dat er toch ook eten op tafel moet komen. Dus lopen we toch nog even door naar de lokale Mall om daar inkopen te doen. We kiezen voor een pizza omdat José best wel moe is en geen zin meer heeft om te koken. Rond de klok van zeven zijn we terug in de camper en genieten onze voeten van een overdadige rust. Heel laat zullen we het deze avond zeker niet mee maken, zo is mijn stellige indruk.