Victoria (rustdag)
Door -
27-05-2016 04:35
Vanmorgen worden we eigenlijk iets te laat wakker. Althans, we
komen voor ons doen vrij laat uit bed, 8.15 uur. Snel douchen dus
en ontbijten. Daarna lopend naar bushalte 14. We hebben dit keer
geluk. Nauwelijks zijn we bij de halte aangekomen of genoemde bus
komt de hoek omdraaien. We stappen op en nestelen ons achter in de
bus. Na de gebruikelijke route te zijn gevolgd, arriveren we zo' n
25 minuten later bij onze uitstaphalte aan de Douglas Street.
We lopen direct door naar het hotel The Empress aan de Goverment
Street. Onderweg moet José nog even toiletteren bij de public
washrooms van het Visitors Centre, waarna we de hop on,
hop off-bus pakken. Het is dit keer wel heel erg druk. We
hebben geluk nog een plaatsje te kunnen bemachtigen. Staanplaatsen
kennen ze in deze bus niet, want daar heeft de
vervoersmaatschappij geen vergunning voor, vertelt de buschauffeur
later. Een enkele overtreding op dit punt en de busmaatschappij mag
een dag niet rijden. Lees: een dag geen inkomsten! En gezien de
hoeveelheid toeristen die dagelijks gebruikmaken van
deze sight seeing bus is daarmee geen geringe
omzet gemoeid.
Onze ticket is nog tot 12.30 uur geldig, dus rijden we slechts
een halve Tour mee. Bij Craigdarroch Castle stappen we uit en lopen
het laatste gedeelte naar het kasteeltje toe. Ook daar is het best
druk. Er staat een kleine file voor de deur maar die wordt snel
weggewerkt. Na betaling van de entree en het schoonvegen van de
voeten - iedereen moet zijn of haar schoenen langs een rolband
halen - staan we binnen en krijgen tekst en uitleg van de gids hoe
we door het kasteeltje moeten lopen. Gebouwd in 1887-1890 door de
Schot Robert Dunsmuir die fortuin had gemaakt uit de winning van
steenkool, is het kasteeltje 5 etages hoog met op elke
verdieping tenminste 4 kamers. José treft in iedere kamer veel
antieke meubelen en voorwerpen aan om van te smullen. Ook is zij
helemaal weg van de glas-in-loodramen die veelkleurige
bloemmotieven bevatten. Verder zijn overal in het kasteel
houten wand- en plafonddelen aangebracht. Een indrukwekkende stenen
schouw op de benedenverdieping is een plaatje om te zien.
Natuurlijk zijn er veel meer dingen te noemen, maar ik houd het
hierbij en noem verder alleen nog de fantastische ligging van
het kasteeltje. Boven vanuit het ronde torenkamertje kijk je
helemaal uit op Victoria en natuurlijk op de kust.....
Na Craigdarroch Castle lopen we terug richting het centrum van
Victoria. Dit keer is het doel Christ Church Cathedral aan de
Burdett Avenue, eigendom van de Anglicaanse Kerk, en domicilie van
de bisschop van British Columbia. Deze in gotische stijl gebouwde
kerk dateert van 1896. Het is feitelijk het derde gebouw. De eerste
kathedraal, gebouwd in 1856, is door brand verwoest. De tweede die
van 1872 dateerde, werd te klein door de toenemende groei van de
gemeente. We stappen binnen en worden verwelkomd met orgelmuziek.
Even nemen we plaats op een van de zitbanken en genieten van het
mooie orgelspel. Een vrouw die in de war is, verstoort het concert
door bij het wasvat hardop een gebed uit te spreken, onderwijl haar
voorhoofd voortdurend met water nat makend. Ineens loopt ze weg en
geeft nog een harde gil voordat ze naar buiten gaat. Dat
brengt mij ertoe om ook door te geven dat er veel van zulke
mensen in Victoria rondlopen. Het is wat dat betreft een stad met
twee gezichten, zoals elke stad dat wel heeft, vrees ik.
Tegenover Christ Church Cathedral ligt het tentenkamp van de
tientallen daklozen, junkies en bedelaars, waarover ik gisteren
sprak. Nu we er langs lopen, vallen ons meer dingen op. Het is een
groot kamp dat uit losse, elkaar overlappende tentdaken bestaat. Op
een groot zeil bij een ingang prijkt de veelzeggende
tekst: It aint pretty, this is tent city. Het
tentenkamp is bezaaid met losliggende rommel en ik vrees dat het
mede daardoor met de hygiene beroerd is gesteld. Veel activiteiten
en mensen zien we overigens niet. Een politiewagen is in de
onmiddellijke omgeving geparkeerd om een oogje in het zeil te
houden. Van enige overlast merken we overigens helemaal
niets.
Als we richting het centrum lopen, denken we eerst een bezoek
te gaan brengen aan het British Columbia Museum om ons daar
uitgebreid te laten voorlichten over de geschiedenis van Vancouver
Island en meer in het bijzonder van de First Nations,
de indianen die hier van oudsher hebben gewoond. Aansluitend zouden
we dan nog een drie kwartier durende natuurfilm in 3-D kunnen zien
over de nationale parken in de USA, die in het IMAX-bioscoop wordt
vertoond. Maar aangezien het op dat moment al 14.15 uur is,
zien we voor vandaag daar vanaf en stellen dat uit tot
morgen.
In plaats daarvan pakken we de buslijn die naar Swartz Bay
gaat, onze vertrekplaats zaterdagochtend met de ferry naar
Tsawwassen bij Vancouver. Niet alleen zien we daardoor iets van de
omgeving daar, maar ook weten we dan precies hoe we zelf
zaterdagochtend onze weg naar de ferry moeten vinden. Omdat we een
dagkaart hebben, kunnen we gratis mee. En we krijgen waar voor ons
geld, want de bustocht naar de ferryterminal duurt maar liefst meer
dan een uur! Want we niet hebben verwacht, is dat bus 72 langs alle
kleine plaatsen gaat en onderweg bij vele tientallen haltes stopt.
We zien daardoor weliswaar veel van de omgeving, maar het is een
lange uitputtende zit.
Aangekomen bij de terminal maak ik even een pitstop bij de
toiletten om vervolgens vliegensvlug terug te lopen naar José die
al op weg is naar buslijn 70, die op punt staat te vertrekken. Nu
hebben we meer gelik, want deze bus gaat - gelukkig - niet door
alle kleine plaatsen en stopt ook bij aanzienlijk minder haltes.
Toch duurt het nog drie kwartier voordat we weer in hartje Victoria
staan om daar de vertrouwde buslijn 14 naar de camping te nemen.
Inmiddels is het echter spitsuur geworden, zodat ons
uithoudingsvermogen nog een keer op de proef wordt gesteld.
Ruim over zessen bereiken we onze uitstaphalte waarna we weer
onze tippel naar de camping hebben. Voorlopig hebben we onze
bekomst van het openbaar vervoer. Moe schuiven we een half uur
later aan een vol bord met macaroni. Gezien het feit dat onze lunch
slechts uit een half broodje ham/kaas bestond, gaat dat er zeker
in. Een kop koffie maakt het verder af. Morgen staat onze laatste
dag in Victoria op het programma, met in elk geval het bezoek aan
het museum.
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
