The Donut

Na een spannende tocht gisteren middag waren we weer vroeg op in ons vervangende Motel 6 te Beatty.

Het plan was om 's morgens eerst bij Denny's te gaan ontbijten, wat zich naast ons motel bevond, en daarna te gaan sightseen in Death Valley. We pakten onze laatste spulletjes in onze koffers en laadden deze in de auto. We reden de weg op en al gelijk zette papa de auto aan de kant, want er was iets niet goed. De rechtervoorband stond helemaal plat en moest dus vervangen worden. We reden naar een veilig punt om de band te vervangen, mee dat we aan de kant van de weg stonden kwam er een Sherrif voorbij rijden. Hij vertelde dat er niks open was ivm The 4th of July, een feestdag in The States, en dat we dus de band niet konden laten vervangen voor een zelfde band. Hij raadde ons aan om het verhuurbedrijf te bellen, zodat zij iets voor ons konden regelen. Mee dat papa The Donut (reserveband) op de auto aan het zetten was belde ik met Alamo, het verhuurbedrijf. Hier kreeg ik een 'meisje' aan de telefoon. Zij zei dat ze waarschijnlijk niets kon regelen voor ons en dat we zelf ergens heen moesten rijden voor een vervangende auto of een nieuwe band. Ze belde wat rond voor ons om te kijken wat het dichtstbijzijnde was. Helaas was dit 170 kilometer verderop. Ze zei dat we het beste hierheen konden rijden, terwijl ze daarvoor zelf had gezegd dat 50 MIle de max was om te rijden met een Donut. Dit was natuurlijk heel krom en we kregen haar zo ver dat we naar ons oorsprongelijke hotel in Furnace Creek mochten rijden, en zodoende het hier verder te kunnen regelen. Dit gingen we dan ook doen. Maar eerst wilden we ontbijten, want hier was door de lekke band nog geen tijd voor geweest. We reden naar Denny's dachten we, maar we bleken verkeerd te zitten. Weer kwamen we de Sherrif tegen, hij vroeg of het goed ging en leidde ons naar Denny's, ook zei hij dat we niet harder mochten rijden dan 40 MIle met de Donut. Dit komt neer op 60 km/u. Eenmaal bij Denny's werden we heel slecht behandeld en totaal genegeerd, hierdoor besloten we maar weg te gaan en bij Subway te gaan ontbijten. Een heerlijk ontbijt voor in de auto, want we wilden zo snel mogelijk naar Furnace Creek zodat we alles verder konden gaan regelen met Alamo. Weer begon het aftellen van het aantal kilometers, ook al zit je op de bewoonde wereld, dan nog wil je niet graag met 45 graden langs de kant van de weg staan, zonder een reserveband. De weg naar Furnace Creek duurde lang en er leek geen einde aan te komen. Eindelijk zagen we de groene bomen van het resort, ja groene bomen in Death Valley.

We stapten uit en liepen naar binnen om te kunnen bellen en in te checken. Helaas kon inchecken pas om 12 uur 's middags, dit gaf ons wel tijd om zaken voor de auto te regelen. Het was toen 10 uur 's morgens, we belden terug naar Alamo met de telefoon die we van het hotel mochten gebruiken. We gaven het referentienummer dat we gekregen hadden en meteen kreeg ik een mevrouw aan de telefoon die heel rustig en overzichtelijk over kwam. Het regelen duurde dan misschien wel een uur, met vaak in de wacht gezet te zijn. Maar de vervangende auto was op weg uit Las Vegas, richting Death Valley. Eerst stelde ze nog voor dat we opgehaald zouden worden, mee naar het verhuurbedrijf moesten komen, daar de auto om zouden ruilen en zelf nog terug moesten rijden. Dit gingen we dus mooi niet doen. De truck met de nieuwe auto zou er ongeveer 3,5 uur over doen om hier te komen. We gaven het nummer van het hotel op dat Alamo kon bellen als er iets mis was. In de tussentijd tussen 11 en 12 gingen we een wandelingetje maken over het park. Dit was een kort wandelingetje omdat het al 45 graden was. Het was inmiddels 11:40 en het zou nog maar 20 minuutjes duren voor we in konden checken. Gelukkig konden we na wat aandringen toch om 12 uur de kamer in, want de mensen aan de receptie maakten er bijna weer een probleem van. De kamer is ruim en chique met heerlijke bedden en een balkon. We namen een duik om te tijd te doden, hierna zouden we gaan lunchen en wachten op de truck die onze auto kwam omruilen. Toen we aan het lunchen waren in het café zag papa de truck aankomen rijden. We rekenden snel af en renden min of meer naar buiten toe.  Het was toen half 3 dus de chauffeur was zelfs nog te vroeg, geweldig! De auto die we kregen was een stuk chiquer model met zelfs een sportstand. Een ruime kofferbak en elektrisch verstelbare stoelen. We wuifden onze 'Miep Miep' uit en reden door naar de White Sanddunes.

The White Sanddunes waren heel mooi en zagen er satijnachtig uit, het zand glitterde en het was heel heet, inmiddels 118 *Fahrenheit, 48 graden.  Ook bezochten we een spookstadje wat zich eigenlijk verder weg bevond dan we dachten. Na de duinen gingen we snel even terug naar het hotel om lippenbalsem te halen, je lippen gaan hier echt kapot. Van de airco naar de hitte en van de hitte naar de airco. Dit leidt tot gebarste en vervellende lippen. We reden hierna door naar Badwater, het laagste en heetste punt in de U.S.A. Dit is een zoutvlakte, maar het gekke is als je ongeveer 30 cm diep graaft, wat ik trouwens niet aanraadt in die hitte en fohnwind, je water tegen komt. We liepen zo ver we konden, (uithielden) en maakten een filmpje. Hierna liepen we terug naar de auto en reden naar de Artist Road, dit was hartstikke  mooi en veel verschillende soorten steen en rots. Ook ging de zon onder toen we hier waren wat leidde tot hele mooie verkleuringen op de rotsen. Na deze mooie route besloten we te gaan eten bij het hotel. Hier aten we een heerlijke hamburger. We wikten en wogen wat ofdat we nog naar de sterren zouden gaan kijken, een stukje van het hotel af naast de weg. Dit deden we en reden de weg weer op. Het was prachtig, we zagen duidenden sterren en de Melkweg! Keigaaf! Maar het was ook wel eng om zo in de middle of nowhere te staan zonder iets te kunnen zien. We reden een stukje terug naar een uitzichtpunt omdat het hier misschien veiliger voelde. Ook hadden we een heel fel zaklampje bij en zeer scherp zakmes, waar ik stiekem mee in mijn hand stond naast de auto voor protectie. Papa schrok er allemaal van, hij moest hem vervolgens dichtklappen omdat mij het niet lukte.

Nu liggen we lekker in bed op onze hotelkamer en zijn helemaal kapot. Morgen uitslapen (08:30), en weer op weg naar de laatste paar bijzonderheden in Death Valley. Misschien 's avonds weer sterren kijken? Het is nu nog 32 graden en het is half 1 's nachts, lekker warm dus.

Groetjes,

Cruisebuddies Degoof & Mini