Get your kicks on route 66

We hebben de prachtige parken achter ons gelaten om een stukje nostalgie op te snuiven. Via Interstate 40 verlaten we bij Seligman de snelweg om een stuk van de legendarische "route 66" te rijden. Deze 2-baans 'highway' was in de 50-er jaren de belangrijkste oost-west route van Chicago naar Los Angeles. Om precies te zijn; eindigend op de pier van Santa Monica, waar onze reis begon. Maar liefst 3945 km lang. Toen er steeds meer grote snelwegen kwamen, raakte deze route in verval.

Sommige stukken, zoals het stuk tussen Seligman en Kingman zijn intact gebleven en tegenwoordig onderdeel van de 'historic route 66'. We nemen een kijkje in Seligman. Er is een aantal min of meer karakteristieke gebouwen bewaard gebleven, al dan niet wat opgepimpt met nostalgische attributen. Oude auto's en benzinepompen, eetgelegenheden en jaren 50 cultuur met een hippie sausje. En de nodige commercie uiteraard.

We kopen ook wat souvenirs, waaronder originele nummerplaten van auto's van de staten waar we nu geweest zijn; California, Nevada, Arizona. Die van Utah hadden we eerder gekocht en Florida (waar we in 2010 geweest zijn) hebben we ook maar aangeschaft.

Na Seligman rijden we verder over de befaamde weg naar Hackberry, waar de Hackberry General Store zit aan de Route 66. Het weer was al onstuimig; temperaturen van zo'n 18 graden, regen en onweer. Maar nu werd het toch wel erg! De 'store', waar de nostalgie vanaf droop, kwam zo in een andere setting te staan. Donker onheilspellend weer maakte van deze alleenstaande keet een soort 'save haven'. Zowel binnen als buiten was het beeld onmiskenbaar fifties. Tot aan de toiletten toe!

Na deze korte stop rijden we verder naar Kingman. Het weer wordt gaandeweg slechter. Plots krijgen we een 'safety warning' op onze mobiel, ondanks het ontbreken van een netwerk. De calamiteiten berichtgeving van de overheid werkt dus goed! Er wordt gewaarschuwd voor 'flashfloods'; overstromingen. Het gaat inderdaad goed tekeer. 

We bereiken Kingman ongehavend en gaan op zoek naar ons hotel. Volgens het adres en de Tom-Tom zou het toch hier moeten zijn vragen we ons af? Maar geen Travelodge te bekennen! We stappen toch naar binnen om het te vragen; dan blijkt dat ze recent de naam inclusief het grote bord vervangen hebben in Red Roof Inn. Rare vogels die Amerikanen! We strijken neer op de ongezellige locatie aan de rand van de Interstate 40 die hier weer opduikt en beschouwen het maar als een schuiladres voor het nog steeds slechte weer.