What to expect

Moab, 20 juli 2016

Thomas is vandaag jarig, 15 jaar alweer. Via Facebook feliciteert Ineke ons met het feit dat wij nu dus ook al 15 jaar ouders zijn. Alweer 15 jaar werken we samen om de kinderen een eigen weg naar zelfstandigheid in te kunnen laten gaan. 

In december 2000 vertelt een huisarts in Sydney ons dat ik zwanger ben.  'Congratulations, you're expecting' zegt hij met een zwaar Australische tongval. 

Ik moet even tot mij door laten dringen wat hij nou precies bedoelt . Pas buiten valt het kwartje echt, we krijgen een kind! Een echt kind! 

Voor de wereldreis was ik helemaal niet met het krijgen van kinderen bezig. Ik ben carrière aan het maken en weet veel over managen, organisatieverandering, teambuilding en personele vraagstukken. Mijn passie buiten het werk is reizen en dat doen we in de jaren negentig vaak en ver. Over kinderen hebben we het eigenlijk nooit. 

In april 2000 zeg ik mijn dikbetaalde baan met bijbehorende luxe lease-auto en bonusregeling gedag. Van mijn passie maken we ons tijdelijke beroep: reizen over de wereld met als thema 'free as à bird'. 

Pieter gaat uit liefde mee, onder voorwaarde dat we er een actieve reis van  maken. En zo zijn we met rugzakken van elk ongeveer 20 kilo gestart met een voetreis naar Santiago.

Deze start van de wereldreis, onze camino,  zet  veel in beweging. Gaandeweg wordt de voettocht een pelgrimspad en langzamerhand  worden onze rugzakken letterlijk en figuurlijk lichter. We komen los van oude patronen  en er ontstaat ruimte.

De mededeling van de arts in Sydney komt iets meer dan drie maanden na onze aankomst in Santiago. Een mooi kadootje. Maar een kadootje zonder gebruiksaanwijzing.  En wat doet een goede manager dan in het nog prille internettijdperk: zij koopt een boek en gaat zich bekwamen. De titel van het boek zal ik nooit vergeten: What to expect when you' re expecting. 

Dit boek geeft ons alle feitelijke info die nodig is. Onze volgende bestemming , Azië (met als hoogtepunt de Annapurnatrek), is ingewikkeld omdat ik dan malaria-pillen zou moeten slikken, hetgeen door 'What to expect'  zeer sterk wordt afgeraden.

Na enig denkwerk beslissen we dat we het kind (Thomas) in Nederland geboren willen laten worden en dat we de wereldreis gaan inkorten. Immers we kunnen later met 1 of meer kinderen altijd nog op reis?

Op 20 juli wordt Thomas na een heel ontspannen zwangerschap geboren. Al snel nu kom ik er achter dat ik eigenlijk heel weinig van baby's weet. Opnieuw koop ik een boek, dit keer zelfs twee. 

In de jaren die volgen ontdek ik dat mijn gevoel over de ontwikkeling en behoeftes van Thomas (en later ook die van Martijn) vaak veel waardevoller is dan informatie uit boeken/van internet of van deskundigen.

In de allermoeilijkste tijden die komen, weten en durven we hierdoor tegen stromen in te zwemmen.  En we durven (soms) ook te vertrouwen op deskundigen. 

Tot 2000 hebben  we geen idee van ouderschap. Door ruime te geven en te nemen leren we stap voor stap onze eigen koers te varen.Met  als resultaat twee hele mooie kinderen die steeds beter elk hun eigen weg kunnen en willen gaan invullen. 

Onze wereldreis heeft een nieuwe fase in ons leven op gang gebracht. Onze reis naar Amerika vindt plaats op een moment dat de kinderen steeds meer los gelaten kunnen en willen worden. En er ontstaat weer ruimte. Ruimte om op doktersadvies  'beter voor mezelf te zorgen'.  

Maar waar is het vervolg op mijn bijbel van destijds  'What to expect when you're expecting'?

Intussen zijn de eerste stapjes  alvast gezet. Ik ben mede doordat Pieter en de kinderen me die ruimte bieden, meer (en ook met anderen) gaan lopen, na de vakantie start mijn cursus Mindfulness en op het lijstje staat door deze reis nu ook een cursus fotograferen. 

Thomas is vandaag 15 jaar geworden. Een mooi moment voor een volgende fase in zijn en ons leven. Een volgende fase, wederom ingeluid door een mooie en bijzondere reis.