Van SF naar Yosemite

Het heeft even geduurd, maar hier dan toch een stukje over de belevenissen van de afgelopen dagen. Geen gebrek aan inspiratie maar aan communicatie. Nauweijks ontvangst met het mobieltje. De dekkingsgraad is van dezelfde ordegrootte als die van het asfalt op de Californische dreven. Nagenoeg nihil dus. Zijn de darmen weer tot rust moet je weer naar je nieren zoeken, wat een gatenkaas is het hier af en toe op de weg.

Maar goed, in San Franciso lekker gerelaxed en uiteraard mooie shirts geshopt bij Macy's. Bij het afrekenen bleek ik te maken te hebben met een nog onontdekte stand up comedian. Op de vraag of hij debit kaarten accepteerde antwoordde deze pretletter "No only cash" en viel daarna bijna van zijn stoel van het lachen "only kidding sir" kon hij nog net uitkramen. Van dit kaliber kwamen er nog twee. Van deze man gaan we ongetwijfeld nog veel horen.  Na een afsluitend etentje in de immer gezellig drukke olifanten bar vlakbij het hotel in Burlingame zijn we na een kort nachtje de huurauto weer in gaan leveren. Om 7 uur ('s morgens!@!#$) zou de road beer ons oppikken bij de Kiss and fly. De Beer was strak op tijd en we zaten een goed uurtje later bij de verhuurder voor een korte uitleg en het invullen van de nodige paperassen. We waren met nog twee stel Nederlanders, dus we kregen een groepssesie in het Nederlands, top!

Nog een uurtje later konden we op pad. Alsof we niet weggeweest waren. Eerst bij de Safeway de nodige proviand inslaan, wat is dit duur geworden, hopelijk gaat de dollar nog een beetje zakken. Misschien helpen een paar gepeperde uitspraken van vriendje Trump. Voor wat goedkopere dollars laat ik graag wat principes schieten. Sorry Hillary.

Hierna op weg naar Groveland. Dat hadden meer mensen bedacht. Wat is het druk op de wegen o.a. richting Yosemite! Het was behalve druk ook behoorlijk warm. De temperaturen lagen tussen 90 en 100 °F, ruim 35 °C. Gelukkig werd het op highway 120 een stuk rustiger. We zijn even kort gestopt bij een stuwmeer waar de warmte duidelijk was af te lezen aan de maatstreepjes in het meer, er stond maar weinig water in. We zijn maar in de ge-airco'-de kar gaan zitten, het was buiten niet te doen. Het laatste stukje naar Groveland ging nog bijna mis. An trachtte me een weggetje op te sturen waar volgens goed Amerikaans gebruik zoveel waarschuwingen stonden om dat vooral niet doen en zeker niet met een camper (St. Priest route). Uiteindelijk was ze overtuigd en hebben we de iets minder korte route gepakt. Deze is erg mooi, zeer steil en nog bochtig genoeg. Oppassen geblazen. Heelhuids zijn we in de leuk gelegen camping Yosemite Pines bij Groveland aangekomen. We waren daar 8 jaar geleden ook als eens geweest en er was werkelijk niets veranderd. Alles was wat ouder geworden, inclusief de eigenaressen van de camping. Betalen met de credit, debit of 120 een stuk rustiger. We zijn even kort gestopt bij een stuwmeer waar de warmte duidelijk was af te lezen aan de maatstreepjes in het meer, er stond maar weinig water in. We zijn maar in de ge-airco'-de kar gaan zitten, het was buiten niet te doen. Het laatste stukje naar Groveland ging nog bijna mis. An trachtte me een weggetje op te sturen waar volgens goed Amerikaans gebruik zoveel waarschuwingen stonden om dat vooral niet doen en zeker niet met een camper (St. Priest route). Uiteindelijk was ze overtuigd en hebben we de iets minder korte route gepakt. Deze is erg mooi, zeer steil en nog bochtig genoeg. Oppassen geblazen. Heelhuids zijn we in de leuk gelegen camping Yosemite Pines bij Groveland aangekomen. We waren daar 8 jaar geleden ook als eens geweest en er was werkelijk niets veranderd. Alles was wat ouder geworden, inclusief de alleraardigste eigenaressen van de camping. Betalen met de credit of debit kaart lukte nog ff niet, maar gewoon cash ging prima. We waren lekker vroeg dus hebben we lekker in het warme zonnetje gezeten, daarna een halve os op de brandstapel gegrild, heerlijk. Het koelde lekker af dus hebben we heerlijk geslapen.

Lekker vroeg op, lekker ontbijten met pannekoekjes, serials etc. En dan rap naar Yosemite. Dat hadden er meer bedacht. Aangekomen in Yosemite village was er geen camper plekje vrij. Ik was bijna zover om hem illegaal te parkeren toen twee gemotoriseerde traffic control ranger meisjes ons met hun allerliefste glimlach naar een een ruime parkeerplaats net buiten het plaatsje dirigeerden. Prima plek en prima service! Van daaruit kon je met de parkbus (op zijn Japans volgestouwd weliswaar) overal makkelijk heen. Trouwens over Japans gesproken, er werden massa's bussen met nog grotere massa's Chinezen in het park gedumpt (over hoeveel Chinezen kunnen er in een bus kom ik later terug).  Allemaal keurig gedresst en met een warme maaltijd, echt waar, in de hand liep men door het park, bizar.  Wat een prachtig park is dit als er water stroomt (iets wat ons jaren geleden volledig ontbrak). Schitterende watervallen, stroomversnellingen en ja hoor het mirror lake bevatte water. Om een uur of drie gingen veel dagjesmensen al op weg naar huis, een ware verkeerschaos ontketenend. Een mooie gelegenheid om wat afgelegen watervalletjes te bezoeken en nog even een terrasje te pikken waar we behendig de killer squirrels van ons afhielden. Onderweg naar de bus nog een sprong hertjes van zeer dichtbij gezien. Prachtig.  In de late avondzon nog een bezoek gebracht aan El Capitan. Een enorm hoge rotsformatie, het walhalla voor menig (zeer geoefend) bergbeklimmer. Onvoorstelbaar dat je daar tegenop kunt.

Na het oplossen van de verkeersknoop zijn we in alle rust weer terug naar de camping gereden, onderweg nog lekker in het avondzonnetje ergens gegeten. Laat op de avond arriveerden er een camper met Chinezen die hun eigen communicatieprobleem hadden. Ze spraken nauwelijks Engels, en de campingeigenaars blijkbaar geen Chinees. Toch wist men hen naar (waarschijnlijk) de juiste plek te loodsen. Aldaar aangekomen probeerde de camping eigenaar de Chinese chauffeur te helpen met achteruit inparkeren. Na een tijdje gaf hij foeterend de moed maar op. Vervolgens gingen onze Chinese buren elkaar helpen. Bij Nederlanders was het huwelijk inmiddels allang op de klippen gelopen, maar zij volhardden bewonderenswaardig en tenslotte lukte het dan toch. Het bleek dat zij voor het eerst in een camper rondreden. Want ja nu moesten stroom, water en riool nog worden aangesloten. Voor de statistici, hoeveel mogelijkheden heb je om drie slangen correct aan te sluiten?...... Nee veel meer. Uiteindelijk kwam er een met het dikke handboek en ging daar aandachtig, stilzwijgend uit studeren. De rest bleef stug proberen. Ik had natuurlijk kunnen helpen, die gedachte kwam inderdaad bij me op toe men de rioolslang aan de propaantank ging bevestigen. Maar gelukkig dat werd ook de gemiddelde Chinees iets te weinig voor-de-hand-liggend. Uiteindelijk lukte het met verkrachte Pekingeenden.

Vanmorgen zijn we niet te vroeg vertrokken, we hoefden maar een krappe 200 mijl naar Lake Tahoe. An had de Tom Tom op de juiste koers gezet en ik had m.b.v. de kaart uitgelegd hoe we zouden moeten rijden aangezien de Tom Tom geen rekening houdt met het auto formaat. We gingen bijna in een keer goed, een kleinigheidje. Daarna moesten we door de Sierra Nevada. Uiteraard kwamen we op een weg terecht waar we al km's op reden toen er borden verschenen met daarop "winding roads, not recommended for vehicles longer than 25 ft". De onze is een fractie groter. Moet kunnen dus. Achteraf geen spijt, wat een prachtige route door schitterende dalen, langs prachtige meertjes met nog veel sneeuw langs de oevers en schitterende uitzichten. Maar de waarschuwingen waren wel terecht. De weg werd erg smal met een flink aantal echte haarspeldbochten. Gelukkig was het rustig en waren de tegemoetkomende Amerikanen erg vriendelijk en gingen keurig aan de kant. En dat voor mij die zo'n beetje elke caravan die het waagde mijn pad te kruisen op smalle alpenpassen te vervloeken. Mijn guilty pleasure zullen we maar zeggen. De weg langs het meer was weliswaar erg mooi, maar druk en zeer toeristisch. En nogal wat road works (zoals bij de meeste wegen, niet voor zijn tijd).

Nu zijn we op een RV park in Truckee. Tussen de RV kolossen is onze camper een ukkie. Wat een wagenpark. Je voelt je een beetje Fransje Bauer zullen we maar zeggen. Voor de rest keurig. Morgen gaan we kilometers maken richting Grand Teton en Yellowstone. De eerste tussenstop is Elko, midden in de woestijn. Hopelijk behalve zand ook Wifi.