op naar Yellowstone

Op naar Yellowstone

Het is alweer de 10e juni ver weg van het EK voetbal en Groots met een zachte G zijn we van het langzaam uitstervende plaatsje Arco, want in 1970 nog 1500 inwoners, nu nog slechts 897, als het bordje tenminste klopt. Bij elke plaats staat een bordje hoe hoog het ligt en hoeveel inwoners het telt. Met die bordjes kan je je als gemeente ambtenaar goed druk zijn als je het een beetje actueel wilt houden. Even getankt, dat ging prima dit keer bij een van de drie benzinepompen in dit stadje!

Daarna zijn we de Highway 20/26 richting Idaho falls gereden. Een zeer rustige weg langs toch wel een paar bezienswaardigheden. Vlak naast de weg liggen een aantal zogenaamde Buttes. Dit zijn resten van vulkanische activiteit en hebben een duidelijke vulkaanvorm soms tot een hoogte van wel 2500m oprijzend uit een vlak landschap. Duidelijk is te zien dat de activiteit zich naar het oosten heeft verplaatst (uiteindelijk tot aan Yellowstone). Ook bijzonder is dat in dit gebied een van de eerste,experimentele, kerncentrales staat. Deze is nog steeds in gebruik. In het stadje Atomic city is het e.e.a. te bewonderen inclusief een klein museum.  Ook staan er midden op de vlakte laboratoria van het Idaho laboratory. Hier wordt onderzoek gedaan naar allerlei zaken op nucleair gebied, maar ook op biomedisch terrein en brandstofcellen.

De weg naar Idaho falls is zoals gezegd prachtig en afwisselend om te rijden, wel ging het steeds harder waaien. Onze aerodynamische blokkendoos is dan een ietwat zijwindgevoelig. In Idaho falls hebben we alleen boodschappen gedaan. We hebben de falls gezien met op de achtergrond weer zo’n typische Mormonen kathedraal. De stad leek ons niet de moeite waard om er een langere stop aan te wijden.

In Idaho zijn we weer verder langs de meer dan goed gevulde Snake River richting Jackson gereden. Bij het Palisades stuwmeer hebben we nog een mooie stop gemaakt bij het meer. Nog even gebruik gemaakt van het openbaar toilet aldaar. Nou, als je ooit wordt achtervolgd door een beer, ga dan daar naar binnen, dan haakt heer/mevrouw beer direct af. Wat een bende. Het blijft toch van een acrobatisch niveau dat je je behoefte blijkbaar al lopend van de pot naar buiten via wanden en plafond kunt deponeren (zonder zelf onder te zitten?)

Via een mooie weg door de Canyon van de Snake River, waar we een aantal herten dicht langs de weg tegenkwamen reden we via het zeer toeristische, levendige,  in Western stijl gehouden stadje, kwamen we in het Grand Teton National Park aan.  Voor vandaag niet ons reisdoel, maar de weg langs de Tetons (hooggebergte met machtige besneeuwde toppen van ca 4000m liggend aan prachtige meren) is een feest om langs te rijden. Een flink aantal bizons en antilopen gezien.

Daarna nog een taai stukje , niet omdat het landschap minder werd, maar we werden gewoon moe zijn we naar Dubois gereden over de Togwotee pas van ruim 3000m. Ook deze weg was schitterend en rustig. Met de wind mee kwamen we op de Longhorn Ranch camping aan. We werden zeer positief verrast. Wat een mooie parkachtige camping, onder prachtige bomen was ons een prachtig plekje aan de snelstromende Wind rivier toebedeeld. Ook de sanitair voorzieningen zijn geweldig. Je had een privé badkamer met wastafel, toilet, douche etc. en schoon, formidabel.

Heerlijk aan de rivier ge-BBQ’ed. De wind was helemaal gaan liggen wat het aan de Wind nog eens extra heerlijk zat. Vogeltjes fluiten, spelende prairiehondjes naast de plek, wat wil je nog meer. Een flesje Chardonnay weggetutterd en daarna lekker slapen, heerlijk met een zacht ruisende rivier op de achtergrond.

Vandaag de 11e hebben we lekker uitgeslapen. Eigenlijk zouden we naar de Tetons gaan, maar dat is heen en weer een tochtje van zo’n 150 mijl.  In de loop van de middag hebben we Dubois bezocht, qua grootte vergelijkbaar mat Arco. Het dorpje probeert het wilde westen uit te stralen met veel winkels met Western spulletjes, Butch Cassidy schijnt hier zijn spulletjes ingekocht te hebben ( van de Sundance Kid hebben we hier taal nog teken gehoord) . Er is een bar voor despera(t)do’s. Die zaten er.

Het stadje had wel wat, maar er was van enige verval sprake en ook hier nam het inwonertal af.

We hebben het gebied ten oosten van Dubois bezocht. Nou dat was ook geen straf. Het gebied gaat bij onze camping over van een boslandschap naar een rotsachtig gebied met prachtig gekleurde rotsen, met daar doorheen de Wind rivier meanderend.

Het Wind river indianen reservaat is erg mooi, maar je mag er zonder permit van de Arapaho of Shoshone indianen niet in. Ondanks dat toch nog een mooie wandeling gedaan met uiteindelijk een prachtig gezicht over weiden met herten, omringd door rood wit gestreepte rotsen en besneeuwde bergtoppen. Alweer prachtig. Het weer werd iets minder en vooral de wind stak weer op, maar goed dat was voorspeld. Morgen via de Tetons naar het frisse Yellowstone.