Drie dagen Yellowstone

Een paar prachtige dagen Yellowstone

Het heeft een paar dagen geduurd, maar in de Yellowstone vulkaan is er geen Wifi en nagenoeg geen mobiel verkeer mogelijk, maar nu lukt het weer.

Na een paar dagen lekker rustig aangedaan te hebben op de prachtige Longhorn Ranch in Dubois, vraag me overigens niet hoe ze plaatsnaam uitspreken, zeker niet op de voor de hand liggende Franse wijze, zijn we naar het nationaal park Grand Teton gegaan. De weg er naar toe is erg mooi. Zodra je het nationaal park nadert wordt het steeds drukker. Met een beetje passen en meten hebben we de Roadbeer een mooi plekje op een parkeerplaats gegeven. Het halve park werd gerenoveerd, waarbij een flinke concessie aan het aantal parkeerplaatsen werd gedaan.  Met de RV is de toegankelijkheid wat beperkt, dat geldt voor het hele park.

Het Teton massief is prachtig, hoge toppen tot 4000m, voor de SI liefhebbers 13770 feet. Het weer werd er echter niet fraaier op, waardoor de toppen af en toe in nevelen gehuld werden en er dreigende grijze wolken geproduceerd werden. De weg door het park is mooi en we hebben wat wild gezien. Uiteraard bizons en een aantal Pronghorns (soort antiloop). We hebben een boottochtje over het mooie Jenny Lake gemaakt en vervolgens een korte wandeling naar “Hidden falls”. Na een uurtje besloten we om met het bootje weer terug te varen. Dat was geen slecht idee want wij haalden zo droog de overkant, dat konden de meeste Chinezen niet zeggen, want daarna brak de hemel open en werden we getrakteerd op de eerste forse regenbui van deze vakantie. Hoog en droog in de camper en gezien de weersontwikkeling besloten we om maar verder naar Yellowstone te rijden.

Tegen een uur of zes kwamen we aan op de camping, Fishing bridge. Alles was keurig geregeld, behalve de temperatuur, maar hierover later. Deze camping ligt mooi centraal in Yellowstone en is van alle gemakken voorzien. Het was goed dat we ver van tevoren gereserveerd hadden, want ondanks het voorseizoen was alles vol.

We hebben twee volle dagen door Yellowstone getoerd en vooral dingen bekeken die we bij eerdere tochten nog niet hebben gezien. Hoogtepunten waren wat mij betreft de Lamar valley met prachtige weiden, zeer veel bizons alleen een hoosbui, niet normaal meer, maar zoiets in dit park mee te maken is toch ook wel mooi. RV aan de kant rustig de bui met een vers gezet bakkie afwachten en ondertussen genieten van het uitzicht met de vele dieren.

Ook erg mooi waren de upper en lower Yellowstone falls. Net als in Nederland was er een behoorlijk portie water gevallen, waardoor er enorme hoeveelheden water door de watervallen naar beneden ging. Prachtig om te zien en om te filmen….mits en daar zijn ze weer, niet gehinderd door de Chinezen. Ik was op een mooi plekje aan het fotograferen en dacht opeens, verrek een zonsverduistering?! Maar nee, er schoof opeens brutaal een mobieltje op stok voor mijn lens met aan de andere kant jawel….met zo’n raar hoedje. En daarover moet nu echt iets kwijt. In Yellowstone barstte het werkelijk van die Chinezen, het lijkt wel of er een nieuwe grote trek op gang is gekomen, volgens mij werden ze daar overigens ergens gemaakt en als ik me niet vergis in die bruine hokjes in het park. Rijen dik kwamen ze daar uit en werden dan met bussen tegelijk afgevoerd. Allemaal uitgerust met hoedje (voor de dames) en petje (jawel voor de heren). Onafhankelijk van de sexe werd e.e.a. gecompleteerd met een stok met daaraan een mobieltje. En als ik bedoel een stok dan is dat er ook een, sommige van een afmeting waarvan menig sportvisser mag dromen. Ik weet het ze zijn niet zo groot, maar om het zo te compenseren. En bij menige bezienswaardigheid, waar het looppad vaak niet te breed is, komen ze je tegemoet.

Als een moderne uitvoering van het Teracotta leger, mobieltjes op de stok in de aanslag vooruit als een soort frontsoldaten. Als je goed kijkt naar foto’s van dat leger zie je al dat ze toen al hadden bedacht dat je in de rechterhand een stok met een mobieltje moest houden.

De petjes en hoedjes waren overigens ook van Chinese kwaliteit want, vergeten een bandje aan te maken of enigszins passend te maken. Bij een beetje windvlaag vliegen massaal petjes en hoedjes van de druk selfieënde oosterse makkers.  Verstopte geisers en pijnlijke magen voor de bizons tot gevolg. Echt die beesten komen niet meer bij als ze weer met zo’n stokkenclub worden geconfronteerd.

He, dat lucht op. Nu weer even terug naar het park. Zoals gezegd, zelfs zonder al onze Oosterse vrienden was het voor de tijd van het jaar erg druk in het park. Maar het is gelukkig zo groot dat je, op de hoogtepunten na, overal toch goed terecht kunt en als je even wat verder loopt dan is het heerlijk stil. We hebben een prachtige wandeling naar de Lone star geyser gemaakt. Prachtig, zeker zo mooi als de veel bekendere Old faithfull, maar dan zonder een woud van stokken hoedjes en mobieltjes voor je neus.

Ook West thumb geyser bassin was heel erg mooi, helaas een half uurtje onderbroken door een forse hoosbui. Ook Norris Geyser bassin is magnifiek en natuurlijk de waanzinnige kleuren van Grand Prismatic. De wind stond er goed, de hoedjes waaiden de goede kant op.

We hebben ook heel veel wild gezien, uiteraard bizons, veel elken, proghorns en dikhoorn schapen. Maar helaas geen beren. Ja met zoveel Chinezen in de buurt….het schijnt dat een berenpenis potentieverhogend werkt en bij gebrek aan neushoorns…

Nee, beren moeten er nog meer dan genoeg zijn gezien het aantal waarschuwingsborden. Er schijnt een keer per jaar iemand door een beer te worden aangevallen (vier miljoen bezoekers per jaar). De bussen anti beren spray vliegen echter als warme broodjes over de toonbank. Ik zou zeggen een commercieel goed geslaagde campagne.

Kortom we hebben weer genoten van dit prachtige park met zijn bizarre combinatie van zijn vulkanisme en wonderschone natuur, watervallen en de rijkdom aan dieren. De nachten waren erg koud en de afgelopen nacht heeft het constant geregend, maar ’s morgens werd het droog. Op grotere hoogtes lag er een prachtig nieuw laagje sneeuw. Via de Sylvan pass zijn we uit het park gereden en over de Highway 16 via Cody naar Buffalo. Magnifiek mooie weg om te rijden, met als toetje een spectaculaire klim (en minstens dito afdaling) van de ca. 3000m hoge Powder river pass, voor de SI liefhebbers 9666 feet. Nu staan we op een zeer luxe plek op een heel mooie KOA in Buffalo. Geen buffalo op de ter plekke aanwezige luxe gasweber, maar wel een halve meter Lloyd’s spare ribs, heerlijk.  Morgen gaan we verder naar de Badlands.