Rocky Mountains NP

Rocky Mountains NP

Zoals aangekondigd zijn we na een lange rit via Highway 16, op zich is dit stukje nog best mooi, via highway 18 (dodelijk saaie rechte weg) naar de Interstate 25 gereden. Vlak voor de snelweg zijn we even gestopt bij een picnic area met historische uitleg. En verdraaid in deze plek in niemandsland stopte een bus met jawel daar zijn ze weer, ik verzin het echt niet, mijn Aziatische vrienden. Gewapend met selfiestokken en allerhande mobieltjes werd het bord met historische informatie gefotografeerd en vervolgens de daarachter liggende kinderspeeltuin. Zij hadden een verband weten te leggen wat ik nog niet ontdekt had. Ook onze camper moest diverse keren op de foto, waarna de oudere helft van het gezelschap zich na een kort toiletbezoek aan wat Tai Chi oefeningen begon. OK.

Nadat we onze lunch ophadden zijn we via de Interstate naar het zuiden gereden. Naarmate we Fort Collins naderden (vlakbij Denver) werd het drukker en drukker op de weg. Het was zondag en vaderdag dus weekend vierend Amerika was op pad. Bij Loveland zijn we via de 34 naar Estes park gereden. De entree in de Rocky Mountains is mooi, via een nauwe kloof rijd je langzaam omhoog naar Estes. Estes kun je met recht een toeristendorp noemen. Het zat volledig verstopt, geen parkeerplaats meer te vinden. We zijn maar door het verkeer heen gelaveerd richting camping Elk Meadows. Zoals gebruikelijk werden we alleraardigst ontvangen en na het deponeren van de nodige dollars (erg veel in dit geval) werden met een escorte keurig naar onze plek gebracht. Ook deze camping stond aardig vol met vooral het grotere RV spul, maar de plaatsen waren zo groot dat je niet bij elkaar in de slaapkamer kon kijken, als je daar al behoefte aan had. Voor de rest een wat kale camping, maar met een prachtig uitzicht op de besneeuwde Rockies.

We waren redelijk vroeg dus hebben we de rest van de dag heerlijk relaxend, boekje wijntje BBQ, wijntje, boekje, doorgebracht.

De dag erop, inmiddels de 20e juni, wilden we naar een weg richting Bear Lake om daar wat te gaan wandelen. Bij de ingang van het park wees een zeer spraakzame Ranger(in), zij alleen al was goed voor een paar honderd meter file, ons op het feit dat alle parkeerplaatsen in het park vol waren en zij raadde ons aan om na vier uur maar terug te komen. Het was inderdaad een stroom auto’s naar boven. We besloten naar het visitor centrum te gaan en daar om raad te vragen. Die uitleg was zo complex dat we besloten om maar iets anders te gaan doen.

Kortom de Beer omgedraaid en we zijn over de Trail Ridge Road gaan rijden. Dit is een weg die leidt naar een pashoogte van 3717m (12183voeten). Wat een prachtige route. Estes ligt al op ca.2200 m, maar je stijgt snel naar zeker voor Europese begrippen grote hoogtes. Het is met een camper goed te doen, mits je zelf achter het stuur zit. Voor de bijrijder is het geen pretje als je strak langs de rand van de weg rijdt, zonder vangrails en toch met soms vele honderden meters steilte naast je. An verheugt zich al op morgen, dan doen we het gewoon nog een keer. Onderweg kom je watervalletjes tegen, een paar herten, maar boven de boomgrens wordt het echt mooi. De uitzichten waren, mede door het prachtige weer, fenomenaal. Vlakbij de pas troffen we ook nog een paar kuddes elken, de mannetjes in dit jaargetijde keurig gescheiden van de vrouwtjes. Het was hier gelukkig niet zo druk. We konden op allerlei plekken de camper kwijt om even te wandelen en foto’s te maken. Wandelen kostte duidelijk meer moeite op deze hoogte.

Bij het Alpine visitor center hebben we de camper gekeerd, uiteraard na ter plekke even te hebben rondgekeken. Langzaam zijn we weer afgedaald en kwamen tegen half vijf weer bij de afslag naar het Bear Lake. De waarschuwingen dat alles vol was waren uit, dus toch maar richting het meer. Halverwege is het verstandig de camper op een P&R te parkeren, waar inmiddels plaats was, en over te stappen op een gratis park shuttle die je vandaar naar het Bear Lake vervoerde. Een prima systeem.

We hebben heerlijk rond het meer gewandeld. Alle waarschuwingsborden negerend, na een paar honderd meter zou je niet meer zonder hulp verder kunnen, want te steil en te gevaarlijk. Dat geldt m.i. alleen voor rolstoelers die hun voertuig echt niet machtig zijn, maar vooruit, wij hebben het in ieder geval doorstaan.

Na het ronde Bear Lake zijn we nog even naar de Alberta falls gelopen. Een wat pittiger wandeling naar een mooie waterval. Daarna terug naar de bushalte. De bus met een weinig spraakzame chauffeur leverde ons weer keurig bij de camper af.

Omdat het inmiddels al een uur of zeven was geworden zijn we weer naar Estes gereden om boodschappen te doen. Dat hadden we ’s ochtends ook al geprobeerd maar er was toen geen parkeerplaats te vinden, behalve voor 30 min. bij het postkantoor waar we eindelijk, veel te grote ja het is de USA, postzegels hebben bemachtigd. Maar na een uur of zeven is in dit zeer drukke stadje hier een daar een plekje voor een overmaats vervoermiddel. Bij de Safeway ingekocht en daarna terug naar de camping waar we onder een fantastische zonsondergang het e.e.a. hebben gegrild. Een prachtig einde van een schitterende dag. Morgen naar het zuiden van de Rockies en dan de hitte in, hmmm.