Slotakkoordje

Slotakkoordje

Vandaag hadden we onze laatste vakantiedag. Gisteren zijn we nog even naar het centrum van Colorado Springs geweest. Wat een teleurstelling. Deze stad, die qua oppervlakte een van de grootste is in de VS heeft een nauwelijks noemenswaardig centrum. We hebben er ‘s avonds nog best redelijk gegeten hoewel het aantal eetgelegenheden zeer beperkt was. Ook het grote aantal zwervers op de straat, op zich helaas geen vreemd verschijnsel in de VS, deed het beeld van de stad geen goed. Buiten het centrum zie je echter heel veel grote en mooie huizen en een groot aantal malls. Een hoop welvaart buiten het centrum en veel wintersport mogelijkheden. Een van de grote attracties is Pike Peak waar je met een trein (en met de auto natuurlijk) naar boven de 4000 m kan gaan met een prachtig uitzicht. Gezien de weersverwachting hebben we deze tocht niet gepland en zijn we vandaag naar Denver gegaan.

We zitten met ons hotel (The Academy) dicht bij het opleidingscentrum van de US airforce. We waren verkeerd gereden en bijna door de poort van dit centrum gekacheld. Ik vrees dat we met onze nationale parken pas geen toegang zouden hebben gehad, militairen hier en humor gaat niet helemaal samen. Dus maar rap omgedraaid en naar Denver.

Denver heeft wel een relatief groot en levendig centrum, met veel banken maar ook veel leuke bars en eettentjes. We zijn iets buiten het centrum ook nog wezen shoppen in het Cherry creek winkelcentrum. Zeer modern en veel luxe. In Denver zijn we ook nog even naar het stadion van de  Colorado Rockies honkbalclub geweest (het Coors field). Zoals meerdere stadions had ook deze zijn eigen bierbrouwerij.

We hebben in het Paramount cafe nog prima geluncht en ondertussen nog even het laatste stukje Polen-Portugal gezien.

In de avondspits weer terug naar ons hotel. We hebben ons vast ingecheckt voor de terugreis met een tussenstop in Minneapolis. We hebben nog wat zwijn en rund weggewerkt onder het genot van een wijntje, vriendelijk opgediend door een jongeman die ongetwijfeld overdag bij de airforce werkte. Bij alles wat ik vroeg werd een gedisciplineerd YES SIR in mijn oren getoeterd. En maar hopen niets fout te doen, vrezend om meteen 50 push ups om mijn oren te krijgen. An kreeg haar bescheiden toetje niet op, ze vroeg erom, maar de jongeman zag het helaas door de vingers.

Vanavond de koffers netjes op gewicht brengen (wij zijn het al en anders morgen maar een extra wafel met kersen en slagroom wegwerken) en dan morgen naar het vliegveld in Denver waar we rond een uur of een ’s middags moeten zijn. Dan nog een nachtje vliegen en dan zit het er helaas weer op. We hebben vier schitterende weken achter de rug en hebben er eigenlijk nog geen genoeg van, hoewel we zo onderhand weer graag de kids en de hondjes weer willen zien. We hopen dat jullie trouwe lezers mee genoten hebben van onze reis. De meesten zien we de komende weken en hopen met een mooi fotoboek nog lekker na te genieten van de afgelopen maand.

Groetjes,

Annie en Wim