Van Payson naar Sedona

Zondag 17 juli

Onze eerste nacht kamperen ging oké. Erwin heeft een roedel cayotes horen huilen, er huilde heel vaak een klein kindje, ik blijk echt niet zonder een kussen te kunnen en de kids waren om 5.30 uur toch echt wel wakker... We hebben toen maar gezellig spelletjes gedaan in de tent en zijn ons om 6.00 uur gaan aankleden. Ons coole tostiroostertje is uitgeprobeerd: geniaal! Ook een eekhoorntje komt bekijken wat we voor lekkers te eten hebben. Na een heerlijk ontbijt pakken we de boel in (de tent zit echt binnen een paar minuten weer in de tas, ongelooflijk).
Om 8.00 uur gaan we op pad. Eerst even een kussen (2.87 dollar, daarvoor kun je niet wakker liggen), opnieuw 24 flesjes water en wat eten (heerlijk veel fruit, hmmm) halen bij de Walmart en dan rijden we naar Tonto National Monument. De langste arch van travertin ter wereld, aldus de bordjes... Onderweg zien we 2 grote grijze vogels met een kuif, formaat fazant. Het zijn Quials. We bekijken de arch eerst vanaf de viewpoints, maar dan moeten we er toch echt aan geloven: we gaan een wandelpad van 1 km naar beneden (en moeten dat straks dus ook weer naar boven...). Eerst maar eens beneden genieten van dit stukje natuurschoon. Natuurlijk gaan Kai, Vico en Erwin klimmen op de rotsen onder de arch. Stoer! Mika en ik kijken hoe goed ze dat kunnen. Maar ook ik ben aan de beurt: ik moet echt mee van de kids! Gaaf is het. We drinken nog even een flinke hoeveelheid water, snoepen wat zoute chips, genieten van mega grote gele vlinders en dan gaan we terug naar boven. Foei, dat valt niet mee in deze hitte... Vico en ik doen het erg rustig aan, maar uiteindelijk zijn ook wij boven! Gaaf! We puffen samen uit met weer een paar chipjes en een flesje water. Een felrode vogel komt ons bezoeken. Wat is het hier mooi!
We rijden snel verder naar Sedona. Het state slide park, een waterglijbaan door een kloof, is niet te bezoeken: het is zondag, dus mega druk! We vinden een fantastische camping: midden in een bos waar het stikt van de vogels. Erwin is vanaf nu onbereikbaar voor ons, de blue jays, spechten en kolibrietjes vliegen hem letterlijk om de oren... Het is hier ook wat draaglijker qua weer. Als ons kampje weer klaar is voor de nacht willen we naar de Creek. Maar de kids willen er niets van horen: eerst even lekker spelen met de auto's en transformers, tekenen en een paar spelletjes Ligretto. Uiteindelijk gaan we toch nog even naar de Creek: ook dit keer is het water oneerlijk koud. Maar ook hier is het weer erg mooi. 
Gelukkig smaakt het avondeten vanavond beter. Na het eten gaat het kampvuurtje aan en gaan we voor het eerst marshmallows warm maken. Heerlijk! Dit is misschien wel de eerste, maar zeker niet de laatste keer... Mika hangt lekker tegen mij aan op het bankje en geniet van het vuurtje. En zo valt hij lekker in mijn armen in slaap. Wat een schat! Erwin legt hem gauw over in de tent. Wij spelen nog wat spelletjes Ligretto, net zolang tot er megagrote kevers (formaat speelgoedautootje) tegen ons aanvliegen. Ze komen af op onze lamp. Kai freakt, hahaha. Het is nog niet eens 21.00 uur, maar voor we het weten sleept hij ons mee naar bed. Hij slaapt binnen 1 minuut, wij volgen snel. Trusten.