Lower antelope canyon en het ziekenhuis....

Woensdag 20 juli

Gisteren in het zwembad was er ook een groep kids zonder ouders, waarvan niet iedereen een zwemdiploma had. De oudste kids moesten op de jongere letten. Natuurlijk ging dat niet goed. Vlak naast Vico verdronk een meisje bijna. Ik riep dat Vico haar moest pakken en deze kleine held greep haar onder water weg en bracht haar naar het ondiepe. Kanjer!
Vanochtend hebben we besloten toch straks even langs een ziekenhuis te gaan. Kai beweegt zijn arm nog steeds weinig, dat doet nog pijn, en we zijn nu in een plaats waar een ziekenhuis is. Maar eerst gaan we de reeds geboekte Tour doen door de Lower Antelope Canyon. Dit is op grond van de Navajo indianen, dus eerst even 32 dollar aftikken graag.... Daarna nog de Tour betalen: graag weer 64 dollar aftikken. Het is misschien de enige Tour die we doen, in onze ogen was dit een absolute must als je hier bent, dus de portemonnee gaat open. Volgens alle online info is de beste lichtinval tussen 9.00 en 11.00 uur, daarom had ik hem ook voor 's ochtends geboekt. En we worden niet teleurgesteld: het is echt prachtig! Ik zou er wel heel veel woorden aan willen wijden. Misschien zegt het genoeg dat ieder van ons hier veel te veel foto's heeft gemaakt. Je gaat onder de grond een canyon in, die steeds smaller wordt. Boven en naast je zijn onwaarschijnlijk mooie rotsformaties van bruin-oranje zandsteen. Wij hadden een prachtig blauwe hemel waardoor de zon er geweldig mooi in scheen. Gewoon echt te gek.
Omdat we hier geen of hele slechte WiFi hebben en het uploaden van foto's dan best lang duurt (en we daar gewoonweg geen tijd voor willen maken, sorry) houden jullie de foto's nog van ons tegoed. 
Na de canyon rijden we dan echt naar het ziekenhuis. Het gaat best snel, ze hebben namelijk geen enkele andere patiënt. Dat zien we ook in de vreselijke rekening terug die we gelijk moeten afrekenen. Het lijkt wel of wij alleen voor al het personeel van het ziekenhuis moeten betalen. We gaan er maar vanuit dat de reisverzekering of de ziektekostenverzekering dat betaald, dit is tenslotte geen privé kliniek maar een gewoon public hospital. Kai wordt goed gecheckt. Ook de arts denkt dat het niet gebroken is, maar wil toch graag een foto maken. Wij ook wel. (De foto kost gek genoeg maar 13,50 dollar...). Het blijkt een scheurtje van de pees te zijn waardoor hij een vochtbult heeft. Hij moet ermee rusten en hem, voor zijn gemak, in een Sling dragen, een coole armbandage. Hij mag er in ieder geval wel mee zwemmen (zonder bandage natuurlijk), dat is fijn! Om 14.00 uur wandelen we het ziekenhuis weer uit.
En nu? We wilden naar monument valley, maar daar is het een uur later, dus nu al 15.00 uur. We moeten nog lunchen, boodschappen doen... We besluiten nog een nachtje op dezelfde camping te blijven. Als lunch maar even gauw een hamburgertje bij de Mac, dan weer naar de Walmart en dan naar de tent om te barbecuen. Mika gelooft het allemaal wel. Hij valt in slaap voordat hij 1 hap van zijn cheeseburger gegeten heeft, hahaha... Lekker op mijn schoot, op de arm naar de Walmart, in het winkelwagentje, hij slaapt gewoon door. 
Als we de barbecue willen aansteken begint het ongelooflijk hard te waaien. Met heel veel pijn en moeite krijgen we de barbecue aan. De wind wordt nog heftiger, het is echt een storm. Hebben wij weer... We staan op zand... Je voelt hem al aankomen: We worden compleet gezandstraald. Maar dat mag de pret niet drukken. Dit is leuk, toch? Toch? Wij besluiten van wel! Het waait zo hard dat we bang zijn dat de tent echt wegwaait. 1 keer klapt hij ook in.
Na het eten, dat wel heel erg lang duurt maar ook heel erg lekker smaakt, gaan we nog lekker zwemmen en weer uitgebreid douchen. Gelukkig staat de tent nog en is de wind gezakt. Nog een paar spelletjes, dan op tijd naar bed en morgen weer op naar nieuwe avonturen.