Van Yellowstone naar Yuba Beach State Park

Vrijdag 29 juli

Vandaag een lange dag rijden voor de boeg. We pakken snel alles in, halen voor Erwin een coffee-to-go in het plaatsje West Yellowstone en beginnen de rit. Al snel moet onze lieve Vico weer plassen.... We nemen zomaar ergens een zijweggetje voor een plas-en-benenstrek- pauze. We rijden langs een gave houten megagrote blokhut. Dit blijkt van binnen een verrassend grote winkel te zijn waar ze eigen gemaakte kaas verkopen. Kaas van Idahose koeien, dat moeten we proberen. Kai en ik proberen verschillende soorten en kiezen een lekkere pittige kaas uit. We laten het in kleine blokjes snijden en smikkelen het onderweg lekker op. Heerlijk! Alle 5 zijn we teleurgesteld als de grote volle bak kaasblokjes een half uurtje later alweer op is. Heerlijk was het...

Onderweg is het saai. Lange vlakke gebieden, veel weilanden (hele lange irrigatie systemen om het gras groen te houden, zodat er voor de winter hooi is), geen bijzondere dieren. Het rijdt wel snel door.

We besluiten bij Salt Lake City toch naar Antelope Island te rijden. Je kunt niet hier langs rijden en dan niet even het great Salt Lake bekijken, vonden wij. En we hebben ook even een leuke pauzestop nodig. We vinden het bijzonder. Je hebt hier echt gezichtsbedrog. In de verte lijken de bosjes los te zweven en de auto voor ons lijkt niet op een weg te rijden, maar op het water. De rand van het zout en het water is ook niet goed te zien. Bijzonder. We zien er bizons op een paar meter afstand, grote zwermen pelikanen, steltlopertjes. We besluiten de best wel lange wandeling over het strand naar de zee te lopen, ondanks dat het hier rond de 38 graden is. Gaat best. Zijn we eindelijk bij het water, vliegen er plots miljoenen vliegjes op en om ons heen. Brrrr, scary. Geen idee wat ze willen en of ze in het water weg zouden blijven, maar wij weten niet hoe snel we weer terug moeten gaan... De vliegjes volgens ons een behoorlijk tijdje, Brrr... Voor de schrik kopen we een lekker koud ijsje. Dat zoute water even voelen met onze voetjes? Nee, laat maar...

We rijden daarna nog een flink stuk verder. Helaas zitten we nu tijdens de spits in Salt Lake city en alle voor- en nasteden. Overal file... Het schiet voor geen meter op. Frustrerend. De eerste poging om langs een zijweg een camping te vinden mislukt. We besluiten nog een extra stuk snelweg te rijden naar een plek waar volgens de kaart zeker een camping moet zijn. Rond 19.15 uur komen we pas aan in Yuba Lake State park. Helaas weer geen douche, WiFi, dit keer zelfs geen water (gelukkig hebben we net weer 12 liter gekocht). Maar ook dit is weer een geweldig gave camping. Hij ligt aan een meer. Wij gokken het er niet op dat we met de auto de rand van het meer kunnen halen vanwege het mulle zand, dus wij kamperen in de duinen, onder de boompjes. 

De kids en ik zetten gauw de tent op, matjes en slaapzakken erin, Erwin kookt gauw. En dan na het avondeten, rond 20.30 uur, gaan we nog heerlijk zwemmen. Geweldig! Er is hier een zandstrand, het is nog zo'n 25 à 30 graden, en dan lekker voor het slapen gaan het water inrennen, gek doen en zwemmen. Zo leuk!
Een uurtje later kruipen de kids met zijn 3-tjes tegelijk in bed en niet veel later volgen wij ook. De vervelende reisdag is van ons afgespoeld en daarvoor in de plaats is de herinnering aan een heerlijke gekke avondzwempartij gekomen. Top!