Dag 7: Grand Canyon. 6-8-2016.

De zon scheen. Goed begin van de dag. We hebben de wekker gezet, want we hebben vandaag onze helicoptervlucht over de Grand Canyon om 9.35 uur gereserveerd. We moeten er om 9.00 uur zijn. Spannend!!!

We ontbijten lekker en rijden naar het vliegveld, een kwartiertje rijden. Het is daar een af en aan vliegen van helikopters. Mooi om te zien joh. We checken in en we worden gewogen voor de toedeling van de plaatsen in de helikopters.

We kijken de safety video en zijn aan de beurt. Zo gaaf. We zitten met ons gezin in een helikopter. Het vliegen in zo’n helikopter is zo gaaf. We vliegen vlak over de grond en in een scherpe bocht vliegen we over bossen richting de Grand Canyon. De bewolking hangt laag en de zon schijnt. In de bossen zoeken we naar dieren die er lopen. En dan opeens doemt de Grand Canyon op.

Dat is onbeschrijflijk, groots. Echt terecht een van de wereld wonderen. Ik werd er zelfs echt even emotioneel van dat ik dit zo mee mag maken. De natuur in een helikopter met ons vijven maakte zo’n grote indruk. Geweldig!!

Zo gaaf!!! Vanwege de laaghangende wolken, die juist mooie foto’s opleverde hadden we geluk. We gingen nog een extra grote ronde maken ook naar de North Rim. Dat is groener, kouder en daar ligt zelfs lang sneeuw. We krijgen uitleg door de piloot van de verschillende rotsen. 

Het is het geld meer dan waard geweest. Ik kan het iedereen aanraden. Dit mag je niet missen. Zo fantastisch. Het maakt zo’n diepe indruk. Dit zullen we nooit vergeten.

Daarna naar het visitors centre gereden om goede blokken hout te halen voor ons kampvuur. Loek heeft nog een kei gaaf zakmes gescoord.

Daarna naar de Grand Canyon gereden en de trail gelopen en tig foto’s gemaakt. Je kunt bijna niet stoppen. Waar je kijkt het is overal anders. Ik vond het doodeng. Ze moesten natuurlijk naar zo’n puntje lopen. Nachtmerries heb ik daarvan gehad, dat er eentje valt. Mijn hart ging flink tekeer. Ik was natuurlijk het watje…. We zijn er allemaal nog, dus dat is goed gegaan. Ik heb na een tijdje mijn angst overwonnen en heb ook op zo’n rots gestaan. Alles voor de foto hé.

Terug naar de camping BBQ-en en daarna weer teruggegaan om foto’s te maken bij zonsondergang. De rotsen kleuren dan helemaal oranje. Zo mooi. We hebben ook voor het eerst het water bijgevuld en alle tanks geleegd. Met het boek erbij is het eigenlijk best goed gegaan. Er is geen pis etc. over ons heen gekomen. Ging verrassend soepel. Zo dat kunnen we ook weer.

Dan is het eindelijk tijd om fikkie te steken. Het duurde best lang voordat het vuur eindelijk eens goed brandde. Dat moet natuurlijk op de goede manier gebeuren met 4 fikkiestekers en Loek als hoofd van de Fik. Nog net geen pyromaan, maar hij komt er dichtbij. Geen wifi, dus lekker bij het kampvuur zitten kletsen. Ook naar de schitterende sterrenhemel gekeken. Opa Louis was er ook bij. Hij heeft de allermooiste ster natuurlijk. Hij volgt ons overal, dat weten we zeker. Daarna lekker slapen en dromen van deze geweldige dag.