Even bijpraten

Het is al weer woensdag 27 juli. Gister zijn we eind van de middag aangekomen in Jasper. De befaamde route van Banff naar Jasper was inderdaad heel erg mooi. De start was al veelbelovend want voordat we goed en wel Jasper National Park binnen waren hadden we al onze eerste wilde beer gezien. Hij liep een meter of 20 van de weg en we hebben het dier allemaal goed kunnen zien.

Het was een mooie dag, heldere lucht zodat we alle bergtoppen goed konden zien. Het reed heel erg goed. Hier en daar stopten we even voor wat foto's en soms voor een broodje. Overigens, brood is hier niet lekker en peperduur. Geen wonder dat ze hier als ontbijt alleen worst of pannekoeken eten. Maar dat terzijde. Via watervallen en gletsjers kwamen we rond 1330 bij de Columbian Icefields aan, de eeuwige sneeuw / ijs vlakten. Daar hebben we gegeten en gewikt en gewogen. We hadden de camper op een terrein geparkeerd ver van dat ijsveld vandaan, wandelen zou erg lang duren en dan nog mag je te voet dat ijs niet op. Dat kan alleen met een bus met manshoge wielen en banden, waar je veel dollars voor kunt neertellen. De kinderen wilden naar de camping en wij hadden ook weinig zin om achter de horden japanners aan te sluiten. Een paar kilometer verder hadden we van de andere kant van de gletsjers ook een prima uitzicht. 

Ondanks flink tegenstribbelen van Nynke en Geert, alweer wandelen, stopten we even bij Sunwapta falls, watervallen waar het lekker koel was. Deze lagen 1 km van de weg af :-) na deze pauze namen we even een ijsje en koffie/cola en een enorme muffin dus konden we er weer even tegen. Tussen 4 en half vijf reden we de camping op, Whistlers Campground. Mooie plekken in de vrije natuur. Wij hadden dan ook een plek zonder service, zoals dat heet. Zonder stroom en zonder water. Maar met een volle tank water en een volle accu kom je een heel eind.

Het duurde niet lang of de eerste wilde dieren liepen door onze voortuin. Eerst de vele eekhoorns, squirels, en later ook een elk, een soort hert. 'S avonds liep er ook nog een vos langs. De beren bleven nu gelukkig weg... De 27 ste was een 'vrije' dag. We deden echt niets behalve verstoppertje spelen en rond de camper hangen. Rond 3 uur zijn we naar Jasper zelf gereden, een rustiger plaatsje dan Banff. Er was ook ruimte zat om de camper te parkeren. We hebben ons ingeschreven voor het raften op vrijdag en boodschappen gedaan. Eindelijk weer eens gekookte aardappelen gegeten!

Donderdag was dé dag, we zouden gaan raften. Pas om 1530 s middags dus trokken we er eerst nog op uit. Iets ten noorden van Jasper liggen wat meertjes en daar bleken ook strandjes bij te zijn. Het was mooi weer dus zaten we daar snel op de goede plek, het was Lake Pyramid. Op tijd weer terug voor het raften, gelukkig ruim op tijd want we stonden ongeveer 15 minuten voor een heel lange trein te wachten, vol met containers. Het raften was super, Geert was eerst nog wat angstig, wilde eigenlijk liever niet mee maar toen stonden we al met raft en wetsuit langs de Athabasca River. Nynke vond het prachtig en ging met Teun voorin zitten, als golf brekers. Geert zat naast Lydia in het midden en achterin zaten een moeder en dochter en de gids. Het spannendst waren de stroomversnellingen, de rapids, dan wordt de raft flink op en neer geschud en kun je flink wat water over je heen krijgen. Verder kabbelden we redelijk rustig voort en konden we van de omgeving genieten. Ook hier zagen we van die mooie blauwe beekjes en stroompjes, zoals het water van Lake Louise. We moesten goed luisteren naar de commando's van de gids, maar die kon het prima alleen af, Elisabeth heette zij. Op de route toonde zij mooie plekjes en legde dingen uit van de natuur, ze wees bv naar een Osprey nest.

De anderhalf uur vlogen om en de oude schoolbus bracht ons weer terug naar Jasper. We hebben onderweg helaas geen foto's kunnen maken (beetje lastig met die peddel en in je wetsuit). We konden wel foto's kopen die op 1 bepaald punt werden gemaakt. Kwam neer op 6 wel mooie foto's voor maar liefst 30 dollar. Daar hebben we maar een heerlijke pizza van gegeten! Restaurant Fomosa is een topper.

Vrijdag 29 juli zijn we naar clearwater gereden in het Wells Grey Provincial Park. Een dikke 300 km ten zuidwesten van Jasper. Via een mooie rustige, maar wel snelle weg, kwamen we bij de hoogste berg van de Rockies, mnt Robson van ongeveer 3975 meter, we hebben ze niet exact geteld. Het was helder weer, maar de top was niet te zien. Onderweg passeerden we de provincie grens weer, van Alberta naar British Columbia, waar de tijd ook weer een uur terug ging. Een uurtje extra dus, maar dat betekent ook s avonds weer een uurtje eerder donker. We hebben geluncht met restjes pizza en kankworsten op een rustplaats onderweg, naast de rivier die Thunder heette. Hij maakte ook veel lawaai...

Rond 1430 bereikten we de camping, mooi plekje gekregen en nog mooier was het zwembad. Snel de zwemkleren aan en plons. Een grote en in hollandse ogen peperdure supermarkt was er voor de boodschappen. We gingen tortillas maken met rijst en chilibonen. We konden het net niet allemaal buiten opeten, want er barstte een onweer los. Toen we hebben we samen een filmpje gekeken.

We hebben wel veel foto's gemaakt maar vanwege de beroerde wifi hebben we die niet allemaal op de site kunnen zetten. Daar komt bij dat we alleen een iPad mee hebben, en daar kun je geen geheugenkaartjes in stoppen...

Dit is het verslag van Geert van deze rit:
29 7 we zijn op weg naar Kliwoorte. Even gestopt Geert heeft anzigtkaarten gekocht. We zijn doorgereden naar Kliwoorter. Onder weg zagen we een hert. Een paar mensen parkeerden hun auto aan de kant van de weg en gingen foto's maken. We kwamen aan bij de plek waar we konden eten. Nynke at haar pizza op en de rest nam een boterham met een worst. Naast onze piknik tafel stroomt een rivier. We waren klaar met eten papa en mama gingen afwassen.