Dinsdag 19 juli - Bryce Canyon

Door Reisverslag West-Canada - 21-07-2016 16:40

De wekker staat weer op 07.00 uur. Koen wil heel graag even zwemmen in Lake Powell. Ik ga toch voor de douche. Het is aangenaam weer, niet zo warm als de afgelopen dagen. Weer ontbijten met z’n allen, genietend van het uitzicht op Lake Powell en dan weer opruimen, alles achter slot en grendel en  rijden. We hadden geen stroom deze keer dus onder het rijden de mobiels opladen. De WIFI was wel goed, en ja – dat moet even gezegd – er zijn weer de nodige Pokemons gevangen. Een rage dat spel – zelfs hier in Amerika - en Stefan en Martijn zijn er ook mee behept. We gaan vandaag naar Bryce Canyon. Het landschap doet hier meer denken aan de cowboys en het Kleine Huis op de Prairie. Veel groen en water en ook prachtige rotsformaties. Onderweg even tanken (weer Pokemons – die dingen zitten echt overal!), kopje koffie en een twix en dan weer verder. We bellen weer even met de camping; slecht bereik hier in de bergen. Vanaf de camping rijden er Shuttle bussen naar Bryce Canyon, dus we gaan de camper alvast installeren op de camping. We melden ons weer aan; krijgen te horen waar onze plek is  – vandaag weer Hook-UP ; betekent met stroom en water -. Overigens bij het aanmelden kregen we de vraag, “You have no truck with you have you ?” Nee, onze camper is wel 9 meter lang en het voelt als een truck. We krijgen een andere plek (they booked you a wrong place). Lekker onder de bomen. Snel even een nudel hap (bekertje met warm water erbij; even laten staan ; roeren en klaar) en dan op naar de Shuttle bus. Ik heb het al eens genoemd maar wat is die jaarpas die we gelijk aan het begin gekocht hebben toch handig! Ook voor dit park hoeven we geen entree te betalen. In alle verhaaltjes die Koen over de regio heeft uitgeprint staan ook commentaren en adviezen van reizigers. Er wordt hier aangeraden om met de bus naar het eindpunt te rijden en vandaar uit stukken te lopen. Je moet Bryce : voelen “ en niet alleen maar vanaf een uitkijkpunt even kijken en dan weer verder met de bus. We hebben inmiddels “aardig wat stenen “  gezien, maar deze uitzichten zijn echt weer magnifiek en toch weer heel anders dan Grand Canyon. Hele hoge rood stenen rotspilaren die door de regen en de wind zo gevormd zijn. We wandelen een pad af en kunnen dan ook de kloof in, natuurlijk doen we dat; ons realiserend dat alles wat we dalen ook straks weer omhoog moeten klauteren. De combinatie bomen, rood stenen pilaren, diepte  en hoogte zijn moeilijk te beschrijven, je moet het zien. In de kloof aangekomen kunnen we toch nog weer een ander pad kiezen, weliswaar langer, maar – beredeneren we – het stijgt dan vast iets geleidelijker omhoog. Het stikt hier van de Chipmunks – hele kleine eekhoorntjes. Ze zien er heel schattig uit, toch wordt er flink gewaarschuwd om ze niet te willen aaien, want het zijn flinke bijters. Tijdens het lopen denken we even aan Hans en Anja die zo gek zijn van wandelen in de natuur, met name op Elba. Rianne memoreert ook nog even de Monte Capane. Het is hier niet zo ruig en stijl, maar wel prachtig. En ja het klopt, je moet hier gewandeld hebben om te natuur “te voelen” en de geur op te snuiven. Koen vindt alles “geweldig mooi” hij raakt er niet over uitgepraat en uiteraard herhaalt de jeugd regelmatig dat het hier “geweldig mooi” is. Belangrijk om in deze parken veel water en iets zouts (chips of i.d.) bij je te hebben en op stevige schoenen te lopen. De temperatuur is hier overigens heel aangenaam. We lopen hier overigens op 2200 m hoogte! Gek idee eigenlijk; oooohh daarom ben ik af en toe zo buiten adem bij het klimmen….!! Het is enigszins bewolkt met toch ook zon, Dit levert prachtige foto’s op. We hebben zelfs even een klein regenbuitje. Het mag niet echt een naam hebben, maar het regent toch echt even. Weer boven aangekomen is het inmiddels tegen 18.30. Rianne maakt nog foto’s van een Chinees bruidspaar en familie. De bruid ziet er wel bijzonder uit in een vuurrood cocktailjurkje met tutu en op air nikes. We gaan weer met de shuttlebus terug naar de camping. De bus is erg vol, “come on folks, walk to the back please, like each other, nobody took a shower yet, you will survive, still 10 to go (5 daarvan zijn wij) ” .We stappen als laatsten in. We zien hier een briefje hangen met de tijden, we zijn wat in de war, als we in Utah zijn – zoals nu weer, dan moet de klok weer een uur vooruit. We hebben nu acht uur tijdsverschil met Nederland. Zodra we weer naar LA gaan kan de klok weer een uur achteruit.  Bij de camping aangekomen gaan de mannen proberen wat bier te halen. Rianne en ik blijven bij de camper. Daarna gaan Koen en Stefan nog even naar het zwembad (zijn allemaal niet erg groot hier hoor, maar wel lekker om even te “ontstoffen” en op te frissen. Rianne, Martijn en ik kiezen voor gewoon lekker douchen. Heerlijk om even op te frissen; we zijn erg stoffig en zien allemaal grijs en die schoenen – met name de sokken – daar komen geen frisse geuren uit (er zijn al diverse mensen overleden volgens Stefan). Vanavond uit eten bij het restaurant van Ruby’s Inn. We doen ons tegoed aan T-bone steaks en Prime Rib en kip. Grote hoeveelheden; het smaakt heerlijk. We lezen de geschiedenis van Ruby’s Inn; leuk. Wat ooit begon als een stel wat zich hier vestigde en zo onder de indruk van de Canyon was dat ze besloten om vrienden en kennissen uit te nodigen is in de loop van de jaren uitgegroeid tot een enorm bedrijf met een camping, hotel, appartementen, winkels en restaurants. Echt een prachtige accommodatie. Na het eten lopen we weer naar de camper; het onweert en af en toe flinke flitsen. We wilden eigenlijk nog een kampvuur maken, maar besluiten om dat niet te doen. We nemen nog wat drinken en Koen en de kinderen gaan nog even toepen. Daarna in de – inmiddels stromende – regen naar de doucheruimte. Op bijna alle campings hier heb je codes voor de doucheruimtes. Op onze eerste camping verraste ons dat en hadden we – achteraf – de papieren niet goed gelezen. Heel gebruikelijk hier. Het sanitair is eigenlijk overal prima en schoon. Valt ons reuze mee. Op elke camping kun je eigenlijk ook wassen; Laundramats - wasmachines en drogers – waarvoor je muntjes bij de receptie kunt kopen. Niks geen handwasjes. Ik kom overigens ook niet aan die handwasjes toe. We zijn weinig bij de camper. We verkassen ook elke dag; ook daar raken we inmiddels aan gewend. We staan overal maar 1 nacht. Er is ook zoveel te zien en te doen. Tijdens het rijden – Koen rijdt eigenlijk steeds – wordt er gelezen, geslapen, verslagen bijgewerkt en de jongens kijken de serie Games of Trones. Eigenlijk heel ontspannen voor ons, voor Koen wat minder want die rijdt! We dachten dat wij een grote camper hadden maar in verhouding valt dat nog reuze mee met wat we hier tegenkomen. Enorme bussen met zelfs auto’s erachter; ongelooflijk. Natuurlijk vragen we nog even na of die mensen toch geen groot rijbewijs moeten hebben, maar nee hoor, elke dappere dodo mag hier in zo’n gevaarte rijden. We slapen deze nacht wat onrustig; niet eens zozeer vanwege het onweer. Waarschijnlijk omdat we nog zo laat (en veel) gegeten hebben.

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan