Woensdag - 20 juli - Zion

We slapen even iets langer uit. Nadat iedereen zich weer opgefrist heeft; ontbijten. We zetten weer een kopje koffie in ons aangeschafte apparaatje. Op een of andere manier is 1 van onze verdeelstekkers overleden, we verzinnen een constructie met boeken om te kunnen koffiezetten want zoals al eerder gemeld is het snoertje net als het apparaatje schattig klein. Het lukt; lekker bakkie (oh en het is Amerikaanse koffie, we hebben niets meegenomen uit Nederland)!  Opa en oma meldden ons uit eigen ervaring dat je zo aan de smaak was gewend; en dat klopt. Al onze elektronische apparaten zijn weer opgeladen. Vandaag gaan we naar Zion. Stefan koppelt stroom en water af en dan gaan we weer. Groen met water is het landschap waar we doorheen rijden.  Ondertussen werk ik het verslag bij en haal de foto’s van de toestellen, ben gestopt met tellen… probeer ze wel per dag te ordenen. Koen en ik moeten er nog even doorheen, want uiteraard zijn er veel dubbele foto’s.  Sneller dan verwacht rijden we ineens weer langs prachtige rotsformaties; we naderen Zion Park. Bij de entree van het park hoeven we verder niet te betalen (hebben we al gedaan) maar we moeten wel USD 15,-- betalen om door de tweede tunnel te kunnen. Ze houden dan het verkeer van de andere kant tegen zodat wij – met onze enorme camper – in het midden kunnen rijden. Weer heel bijzonder.

En daar gaan we, jemig wat is het hier stijl en wat is het hier smal. Koen klapt zijn spiegels in en rijdt relaxed met onze kolos de wegen af. Ik zit af en toe met samengeknepen billen want nogmaals het is stijl en smal. Ook dit gaat weer helemaal goed. En ja hoor bij de tunnel - zoals genoemd – krijgen we vrij baan. . Er staat een controleur die belt met de andere kant en wij mogen rijden. En het is een aardig lange tunnel! De tunnel uit vervolgen we onze weg en we komen rond 13.00 aan op ons volgende verblijf; camping Zion Canyon Campground. Net iets buiten het natuurpark (maar 500 m). We melden ons aan, zoeken ons plekkie “hooken up” (elektrisch en water aansluiten) en dan gaan we plan de campagne maken. De kinderen beginnen wat door hun ondergoed en shirts heen te raken en Stefan heeft met zijn mayonaise actie en door gisteren een witte broek in Bryce Canyon te dragen (is inmiddels rood) nog 2 korte broeken. Getver dan toch maar aan die handwas. Koen draaft toch even naar de receptie; laten we toch maar van de laundry gebruik maken dat doet iedereen hier. Zo gezegd zo gedaan. De hele fijne hemdjes van Rianne en mij doen we op de hand en de rest huppatee in de machine. Ik heb geen kleurendoekjes mee dat is jammer. Ooit een volgende keer is dat handig en dan gelijk een paar netjes voor dunne shirts. We draaien een witte en een bontje was – 35 minuten – en gooien het daarna grotendeels in de droger – 45 minuten. Ondertussen maken we even tijd om van het zwembad gebruik te maken en Koen gaat met Rianne wat boodschappen doen. Heerlijk om even te zwemmen want oeff wat is het warm – 37 graden. Alle was is weer droog en schoon (ook die aan ons zelf gefabriceerde lijntje). Zo dat hebben we ook weer gehad en ja zo’n laundry is perfect. Je moet alleen niet je zijden hemdjes en ondergoed in de wasmachine gooien; dan komt het helemaal goed. Rond 16.30 gaan we na nog een snel bakje koffie - met de shutllebus naar Zion Park. We stappen over bij het visitor centre. We ontdekken dat je hier mega veel routes kunt lopen. Zo veel tijd hebben we niet. Je kan hier prima een paar dagen zoet brengen. We hebben al aardig wat rotspartijen e.d. gezien dus we kiezen voor een route door het bos en langs het water. We nemen weer een bus en stappen uit bij halte 5. Vanaf daar lopen we een trail langs een rivier. Het is wat bewolkt, minder  “fotogeniek weer” vindt Koen. De jongens vinden de route een beetje saai en dat we er wel errug lang over doen. We kunnen ze niet helemaal ongelijk geven. Normaalgesproken zijn hier watervallen te zien, het zijn nu maar kleine pisstraaltjes. We gaan – na deze route gelopen te hebben -  met de bus naar het eindstation en lopen daar nog een trail. Die natte voeten waar de chauffeur het over heeft begrijpen we niet helemaal. Ik vind ook dat iedereen die terug komt lopen nog zulke schone schoenen heeft (die van ons zijn helemaal grijs / rood). En er loopt ook een dame met een telefoon in zo’n plastic afsluithoes. Als we beneden aankomen weten we waarom – het is de bedoeling dat je een stuk door het riviertje waadt. En aangezien blote voeten niet zo handig is, we geen waterschoenen bij ons hebben, dan toch maar met schoenen aan; dat doet iedereen hier dus. We kijken elkaar aan; doen maar toch! En daar gaan we. Houden en keren om in evenwicht te blijven. Niet zo erg om een nat pak te halen maar wel dat de foto en film apparatuur nat wordt! Dit geeft dit tochtje wat de jongens betreft toch weer wat meer glans. We zien onderweg ontzettend veel eekhoorns en ook regelmatig een mule (kruising tussen een paard en een muilezel) en herten met kleintjes. Salamanders lopen er ook veel. Grote vogels zien we helaas niet en het berg leeuwtje komt ook niet te voor schijn. Er zijn hier hele hoge rotswanden waar het water bij langs sijpelt – dat wordt als het ware uit de rotsen geperst – en daardoor bloeien er allemaal planten tegen de bergwand aan. In het voorjaar zal het hier echt prachtig zijn. Overal wordt gewaarschuwd om alert te zijn op het weer. Ook al besef je dat niet echt ; we zitten midden in de woestijn. Qua warmte klopt dat wel, alhoewel het zo aan het einde van de middag / begin avond prima te doen is. Met de bus weer terug naar het visitor centrum. Alle buschauffeurs in de parken waar we tot nu toe geweest zijn - zijn vriendelijk, stellen zich voor en vertellen wat over de omgeving. De een maakt meer gebruik van bandjes met informatie, de ander gooit z’n hele ziel en zaligheid erin om er een gezellige rit van te maken. Bij het eindpunt aangekomen is onze laatste bus net vertrokken; dat wordt lopen dus… De afstand valt gelukkig mee. Bij de camping aangekomen eerst even wat drinken; het blijft dorstig weer. Daarna macaroni. Volgens de kinderen eten ze hier de meest lekkere macaroni en spaghetti ooit – er zitten nl. geen stukjes in…. Na het eten toch maar even een kampvuurtje maken, we hebben de spullen tenslotte en dat hoort toch wel echt bij kamperen. Even later zitten we bij een heerlijk knappend vuurtje. Martijn en Rianne kijken naar de sterren; Rianne heeft hier een boekje gekocht met alle sterren benamingen en hoe je ze kunt herkennen. Tegen twaalven ligt iedereen weer in bed. Het is erg warm. Stefan gaat zelfs even buiten zitten rond 3 uur. Tegen de ochtend wordt het beter. Morgen naar Las Vegas; we zijn weer benieuwd!! To be continued.