Donderdag 21 juli - Las Vegas

Door Reisverslag West-Canada - 24-07-2016 07:15

We laten de jeugd even wat langer liggen; ontbijten rond 9 uur. De WIFI is even wat sterker dus snel wat verslagen uploaden en wat foto’s. De laatste lukken helaas niet meer. Vanavond maar weer proberen. Daarna weer alles afsluiten (water en elektriciteit). Koen en Stefan legen voor de eerste keer ook de afvalwatervoorziening. Rianne heeft in nood 1 keer het toilet gebruikt; verder maken we gewoon gebruik van de sanitaire voorzieningen op de campings. Daarnaast hebben we 2 x af gewassen in de camper en wat water weggegooid; afwassen kan eigenlijk ook bijna overal bij de spoelbakken op de campings. Het is weer even een kunstje met de slangen en de beide palletjes, maar het lukt; trots op mijn mannen! We zijn niet echt kampeerders – nooit geweest ook – maar we worden steeds handiger. De camper biedt in principe alle voorzieningen en is eigenlijk heel luxe met airco, koelkast, vriezer en – als je wilt – een kleine douche en wc. En het moet gezegd – er is genoeg ruimte. Denk niet dat het af en toe klein is als je met z’n 5-en 3 weken op elkaars lip zit. Een van ons (ik zal geen namen noemen J) heeft een giga ochtendhumeur. Niet teveel zeggen en rustig op gang laten komen. Koen en ik slapen op een 2-persoonsbed en liggen prima. Stefan en Rianne liggen samen boven het bestuurdersgedeelte – het is hier vaak erg warm. Martijn ligt nu op de bank, daar kunnen z’n voeten een beetje overheen steken. Op de dinette (neerklappen van de tafel) kon hij z’n benen niet kwijt en zo groot is hij toch niet. Daarnaast vindt de een wel iets wel leuk om te zien en de ander minder of niet. Tot nu toe hebben we alles gezamenlijk gedaan, maar als iemand echt een keer niet mee wil; prima. Het blijft tenslotte vakantie! Gisteren bij het zwembad was heerlijk even. Het is dus ook belangrijk om af en toe even rustmomenten in te bouwen. We raken steeds meer gewend aan het wisselen en verplaatsen; en dat schrijft iemand die normaal na 2 weken eindelijk een beetje weet waar alles is en staat. We hebben nu vaak maar 1 dag om te wennen; waar is het douchehok (wel / geen muntjes), laundry, toiletgebouwen, receptie, toegangscodes, WIFI codes en ga zo maar door. We hebben zeker niet steeds haast, maar we hebben wel een redelijk strak schema. We leggen deze weken toch aardig wat kilometers af en proberen als we ergens aankomen gelijk ook nog wat van de omgeving te zien. Tegen tienen op weg naar Las Vegas. Onderweg weer even stoppen bij een supermarkt; we slaan weer het nodige drinken in en 3 x een pasta gerecht, verder fruit, chips (uiteraard) en brood. Het valt me mee dat we hier toch gewoon brood kunnen kopen. In Nederland zeiden veel mensen dat ze dat hier niet kennen; wel dus. Ook yoghurt en vla is hier prima. Rianne eet gewoon ’s ochtends haar Special K met vanille yoghurt en Stefan eet z’n kwark. Inmiddels laten we iedereen de paden doordraven in de supermarkt. Iedereen pakt maar wat hij / zij lekker vindt – nodig vindt om mee te nemen; dat werkt prima. Na alles weer een plek gegeven te hebben – echt op weg! Het landschap verandert van rotsachtig, naar groen en dan toch echt wel woestijn met kaktussen. Wat ook apart is dat vrachtauto’s (en ook campers) net zo hard mogen rijden als gewone personenauto’s. Koen rijdt weer. Ik begin voorin en daarna Stefan. Rianne en Martijn halen hun slaap in.  We arriveren rond 13.00 op de camping; het is hier weer een uur vroeger dus eigenlijk 12.00. Geen gezellige camping zo te zien; een grote betonnen parkeerplaats met her en der een boom. Als we dachten dat we het warm hebben gehad, dan vergissen we ons; hier is het pas echt warm (heet!) met een hete föhn wind. We eten een broodjes worst – in de camper met de airco aan – en gaan dan eerst even lekker zwemmen. Het sanitair ziet er prima uit en het zwembad is het grootste wat we tot nu toe hebben gehad. Even afkoelen. In de zon zitten kan niet, het is 42 graden in de schaduw. We slapen even, er wordt gekaart en we lezen. We gaan tegen 5-en richting Las Vegas. We vinden het bushokje, kopen een dagkaart en daar gaan we. De bus heeft gelukkig airco. Het is wel even omschakelen vind ik. In de bus is het net een rariteitenkabinet van mensen. Mager, vies, met plastic tasjes, veel donkere mensen die zich raar gedragen (dronken / drugs?), hele dikke mensen, rangers die niet echt fris ruiken. Buiten zien we verschillende zwervers op de grond liggen met hun boodschappenkarren met hun schamele bezittingen. Het is echt even een cultuurschok. We rijden 3 kwartier met bus 1 en moeten nog overstappen naar bus 2 – die ook weer zo’n 3 kwartier duurt. Het eindpunt van de eerste bus is Freemont, dit is het oude Vegas waar het ooit allemaal begonnen is. Veel muziek, veel mensen, veel straatmuzikanten en mensen die hun geld proberen te verdienen door raar uitgedost te zijn, variërend van mooie dames in bikini’s met allemaal veren, Chippendales mannen, Monsters, fakirs, mensen die protesteren tegen Trump, streetdancers en een podium met een DJ erop. Ondertussen wil iedereen jou in zijn winkel hebben, je wordt overal aangesproken. Er vliegen mensen aan kabels over onze hoofden; is een attractie hier. Kun je al vliegend – vastgezeten aan een gordel en kabel - over de straat vliegen. Na alle natuurparken is dit ineens wel een grote overgang en ik moet echt even schakelen. Goed op je tassen letten ook;  wat een mensen allemaal. De mensen die we tot nu toe gezien hebben waren normaal van formaat. Hier lopen echt alle formaten rond van mager tot enorme zwaargewichten. Het aantal donkere mensen is hier ook een stuk groter, wij zijn op Freemont nagenoeg de enige blanken die hier rondlopen. Na even een indruk gekregen te hebben, van Freemont gaan we met bus 2.  We stappen maar ergens uit op “de Strip”. We zijn onze beschrijving en het boekje van Las Vegas vergeten; stom. Het is hier ook erg warm (nog steeds), er zijn heel veel mensen; het merendeel toeristen en we zien mega grote gebouwen (hotels). Wat is nou precies de bedoeling; gewoon naar binnen lopen? Dat voelt erg raar. Maar nee dat is dus niet raar, dat is hier dus de bedoeling! Je kan elk willekeurig groot hotel binnenlopen en wat je binnen ziet is bijna niet te beschrijven. Ieder hotel heeft zijn eigen thema. We belanden in Ceasars en daar zien we binnen in het hotel de gondels varen. De lucht is blauw gemaakt en het is net of je in Venetië loopt. Alles is nagebouwd. Bizar en ook erg mooi om te zien. Een aparte winkelstraat met zelfs de Trefi fontein. En dan de vloeren waar gegokt kan worden; onvoorstelbaar veel fruitautomaten (zal ik maar zeggen), allemaal met een eigen thema gebaseerd op tv series of films. Daarnaast tafels waar echt gepokerd en geblackjackt wordt, ruimtes met schermen waar gegokt kan worden op diverse sporten. Het is net een grote kermis. Aan de zijkanten vind je de zaakjes waar wat gegeten kan worden ; pizza, sandwiches, hamburgers. We halen wat te eten en maken een sanitaire stop (Jeetje mam, jij gaat wel heel vaak naar de w.c. dat is niet normaal hoor!). We wandelen langs heel veel winkels. Rianne komt Victoria’s secret tegen – hier wil ze beslist nog een keer heen; gaan we morgen doen. We lopen weer verder – inmiddels is het aardig donker en is overal licht. Grote lichtreclames met van alles en nog wat. Tiesto wordt hier ook weer groots aangekondigd. We kijken naar een vuur show bij een hotel (kan best nog wel wat warmte bij). We voelen ons nog wel wat verloren in deze grote mensenmassa; er is mega veel te zien en – het is en blijft warm – het is nog steeds 42 graden. We besluiten om naar het reuzenrad te gaan. Niet goedkoop, maar je hebt een prachtig gezicht over Las Vegas. We zijn er nu ; dus doen! Het is inderdaad een prachtig gezicht al die lichtjes. Je ziet ook duidelijk dat na de strip, het vele licht ophoudt en het gewoon donker is. Qua warmte is het duidelijk – we zitten echt in de woestijn. Aan het einde toch maar weer de foto’s kopen (ze zijn erg leuk); mooi aandenken. We scoren nog wat flesjes water; drinken doe je veel ! We wandelen nog een hotel door, prachtige wand- en muurschilderingen – je waant je in Rome. Je kan enorme afstanden lopen in die hotels, je kan hier heel gemakkelijk verdwalen. Tegen twaalven weer terug richting camper; de bussen rijden iets minder frequent en oh je waar moeten we ook al weer uitstappen. Lijn 113 hebben we gevonden, maar dan. We geven aan dat we bij Hitch’n post eruit moeten; noooit van gehoord. We zijn enigszins verbijsterd; we weten zeker dat we in de goede bus zitten. Gelukkig zit er weer iemand in de bus die ons hoort praten met de beveiliger (heeft elke bus hier bijna) en die legt uit waar het is. Na zo’n 3 kwartier stappen we uit – South Lamb! Dat vergeten we dus niet meer. Even naar het toilet en dan slapen. We laten de airco aan; het geluid (hij maakt best wel veel lawaait) went. Het is 02.30 als we in bed liggen; geen wekker morgen.

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan