Special: De echte Amerikanen

Door W.K. de Vries - 29-07-2016 06:51
In de loop van deze weken hebben we steeds vaker kennisgemaakt met het typisch Amerikaanse volk. Regelmatig maken we kleine dingen mee die een goed beeld geven van de echte Amerikanen. Omdat ik ze in de blog niet beschrijf, schets ik aan de hand van voorbeelden in dit bericht apart even een beeld van de kenmerkende situaties met deze mensen. 
 
De Amerikanen zijn in mijn ogen vriendelijke en een tikkeltje kinderlijke mensen. Ze komen behulpzaam over en zijn altijd in voor een praatje. Het is dan ook heel normaal als je onbekenden aanspreekt met 'honey' of 'sweetie'. Verder lijkt het alsof de locals niet veel waarde hechten aan overbodige zaken, maar genieten van het eenvoudige leven.
 
Dit begint al op de radio: in de twee weken dat we hier nu zijn hoor je continu dezelfde artiesten (met ook meestal dezelfde liedjes) op de radio. Als ik de radio moet geloven, zijn de mensen in deze vier staten (Californië, Nevada, Utah en Arizona) vooral fan van Sia, Taylor Swift, Ariana Grande en Adele. Af en toe komt er een christelijke radiozender voorbij, maar over het algemeen hoor je op bijna iedere zender deze vier artiesten. 
 
Wat betreft het kinderlijke trekje, vind ik dit één ban de meest sprekende voorbeelden: toen we in de lift in ons hotel in Las Vegas stonden, vroeg een man die al in de lift stond naar welke verdieping we moesten. Precies op dat moment had ik al zelf het knopje van de zevende verdieping ingedrukt. Ik verontschuldigde me, maar de grote man stampte als een klein kind met één voet op de grond terwijl hij met zijn armen over elkaar ging staan en zei; "Fine. Then I won't help you at all." Hij keek zogenaamd boos de andere kant op, maar toen we begonnen te lachen, veranderde hij zijn houding weer en zei hij ons vriendelijk gedag toen we de lift verlieten. 
 
Ook (of waarschijnlijk júist) in Amerika zijn ze gek op Pokémon Go. Van Tom hoor ik regelmatig dat er heel veel Pokémon zitten rondom hotels, restaurants en bekende plekken. Tijdens een tussenstop in Tuba kwam ik net terug van het toilet bij de McDonald's toen ik volop tegen een volwassen vrouw op liep die ineens uit haar stoel op stond en naar buiten rende. Ze was zo gefocust op haar telefoon dat ze niet eens doorhad dat ik tegen haar op liep. Ik keek een beetje verward haar man aan en hij schudde al lachend zijn hoofd. Hij legde me uit dat ze nergens anders meer over kon praten dan Pokémon en dat ze volledig opging in het spel. Hij had niet verwacht dat een 45-jarige vrouw zoveel meer kon geven om het verzorgen van virtuele huisdieren dan om het eten koken voor haar eigen kinderen (vandaar dus dat ze bij de Mac zaten...)
 
Hoewel sommige Amerikanen dus een beetje gek zijn, zijn ze ook heel vriendelijk. Dit bleek wel toen we in Williams waren. Hoewel alle mensen hier heel aardig waren, stak er één man met kop en schouders boven uit. De man kwam aanrijden in zijn oude pick-up toen wij net het postkantoor uitkwamen. Op de bijrijdersstoel zat met zijn kop uit het raam hangend een enorme hond. Onmiddellijk stopten we en keken met verliefde ogen naar het beestje wat ons zo aan onze eigen James deed denken. Toen de man was uitgestapt en doorkreeg hoe we naar zijn hond staarden, stuurde hij 'Odis' naar ons toe om even op commando met ons te knuffelen. De hond stond vrolijk kwispelend te wachten tot we klaar waren. We vertelden de man dat we onze eigen hond zo misten en dat begreep hij maar al te goed. Hij was blij dat hij zijn hond even kon uitlenen om ons zo gelukkig te maken. 
 
In Amerika is het heel gebruikelijk om iemand te begroeten en dan direct te vragen hoe het gaat. Niet alleen medewerkers in restaurants of winkels doen dat, ook mensen die je zomaar ergens tegen komt. Zo stonden we in een winkel wat rond te kijken toen een andere klant ook binnen kwam lopen. Hij begroette eerst het meisje achter de kassa en toen liep hij langs ons en met zijn echte cowboyaccent zei hij: "Hi girls, how are you today?" Nadat we hem zeiden dat het prima ging en vroegen hoe het met hem ging, haalde hij enigszins zijn teleurgesteld zijn schouders op terwijl hij antwoordde; "Hm.. Still sober." Zonder verder iets te zeggen, liep hij verder. Zegt genoeg, toch?
 
Nog één voorbeeldje over de spontaniteit van de mensen hier. Tom en ik stonden nietsvermoedend bij een ontbijtbuffet wat drinken in te schenken toen er opeens een stoere man op ons afstapte en ons vroeg waar we vandaan kwamen. Toen we antwoordden dat we uit Nederland kwamen, werd hij helemaal enthousiast. "I love your accent!" Hij vertelde uitgebreid over dat hij uit Texas kwam (dat was ook wel te horen) en dat hij het Nederlandse accent zo mooi vond, maar dat het voor hem veel te koud was daar, dat hij te erg gewend was aan de warmte maar dat hij graag naar Nederland zou willen.
 
Ik zou nog wel tientallen voorbeeldjes kunnen geven over de mensen en hun cultuur hier, maar dit geeft denk ik al een aardig beeld. 
 
Liefs, Willemijn
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan