Santa Monica/Los Angeles
Door W.K. de Vries - 03-08-2016 08:57De volgende dag stond ons een druk programma te wachten. Los
Angeles is onmogelijk in een dag te zien en waarschijnlijk is zelfs
een week te weinig voor de op één na grootste stad van Amerika.
Maar omdat we de komende dagen ook even in ons heerlijke huisje
wilde 'chillen' besloten we vandaag vroeg op stap te gaan zodat we
veel konden zien. Onze tocht begon bij Beverly Hills. Opnieuw
kwamen we hier enorme huizen tegen waar blijkbaar allerlei beroemde
mensen wonen. Op een uitzichtpunt hadden zich allemaal
brandweerauto's en ambulances verzameld, maar op een adembenemend
uitzicht na was er verder niks speciaals te zien. We vervolgden
onze reis naar de wijk Fairfax waar Tom wat speciale winkels wilde
bezoeken. Niet veel verderop lag het enorm drukke Hollywood op ons
te wachten. Tussen duizenden andere toeristen slenterden we over de
Walk of Fame. Natuurlijk konden ook de enorme giftshops én het
uitzicht op het echte Hollywood-sign niet ontbreken. Hierdoor kreeg
je echt even het gevoel middenin een film te staan. Maar eenmaal in
het oude Downtown LA was weinig van het filmgevoel meer te
bekennen. Oude, hoge gebouwen en naar urine stinkende steegjes
gaven ons het gevoel een beetje in een 'pauper' buurt te zijn.
Ondanks dat lag daar ineens een prachtig versierd plein en verderop
stond ook een enorme en gezellige markthal waarin verschillende
winkeltjes en eetgelegenheden gevestigd waren. Nadat we hier even
hebben rondgekeken en door het Financial District zijn gereden,
zijn we terug naar Santa Monica gereden. We waren 's avonds
doodmoe, dus we zijn lekker in onze loungebanken gaan hangen en
hebben de avond doorgebracht met wat kaartspelletjes.
Zondagochtend hebben we een beetje uitgeslapen en hebben
we aan de rand van onze hot tub lekker ontbeten. Vervolgens zijn we
langs schattige winkeltjes, via een Beach Festival, maar Muscle
Beach gelopen. Hier werden in de buitenlucht allerlei sporten
uitgeoefend, zoals volleybal en basketbal. Maar het meest
indrukwekkende was de buitenfitness waar extreem gespierde jongens
en mannen maar al te graag lieten zien wat ze allemaal in huis
hadden. Hoewel het erg spectaculair was en ik hen graag na zou
willen kunnen doen, lag ik toch liever een beetje in de zee te
chillen (onder het mom van 'liever lui dan moe' zeg maar...). Her
was heerlijk om een beetje te ontspannen en 's avonds hebben we dan
ook lekker even op ons gemakje gegeten waarna we naar de pier zijn
gegaan en het prachtige Santa Monica by night konden bewonderen. De
prachtig verlichte attracties (winkels, achtbanen, een reuzenrad,
etc.) maakten de sfeer compleet. Hoewel het me logisch leek dat dit
de reden was voor de enorme drukte, bleek later ook een andere
reden mee te spelen. Het barstte hier namelijk van de Pokémon... Er
is zoveel moois te zien en toch kiest zeker een kwart van de
bezoekers ervoor om al swipend over hun telefoonscherm Pokémonballs
te gooien naar de zeldzame beestjes. Blijkbaar was het al zodanig
geëscaleerd met de verslaving dat er zelfs waarschuwingsborden
stonden speciaal voor Pokémontrainers (blijf voor je kijken, ga
niet zomaar stil staan, niet het water in). Nadat ook Tom een
poging had gewaagd een nieuw huisdier te vangen zijn we teruggegaan
naar ons huisje.
Ook maandag wilden we nog even genieten van het strand, dus
reden we op onze 'superfancy' fietsen naar het prachtig brede
strand van Venice Beach. De golven waren hier nog bijna hoger dan
in Nederland. In verband met de enorme hitte zijn we op tijd
teruggegaan en hebben we een enorme vitamineboost gehad met onze
zelf samengestelde salade. Om de hoek bleek namelijk een
'99-cents-store' te zitten waar we dus even flink hebben
ingeslagen. Voor groente en fruit moet je in Amerika goed zoeken,
dus met deze winkel (en de extreem gezonde en biologische
WholeFoods) naast de deur konden we weer even vooruit. Daarna zijn
we weer even naar de lier gegaan om deze ook bij daglicht te kunnen
meemaken. Vlak daarnaast zat ook een enorme winkelstraat waar we
nog even wat geshopt hebben en in een gezellige kroeg neerstreken
voor een colaatje. Vanaf de bar had je - heerlijk lui - uitzicht op
een tiental televisieschermen waar verschillende honkbalwedstrijden
werden uitgezonden. Na een kleine tussenstop 'thuis' zijn we
doorgereden naar een echt Amerikaanse 'Shooting Range' waar je als
normale burger naar binnen kan lopen om een uurtje (met een
zelfgekozen vuurwapen) je schietkunsten kan showen. Voor ons
Nederlanders is dit uitje vergelijkbaar met een avondje bowlen;
niks engs aan, je doet gewoon je ding en niemand die op je let.
Vreemd detail is dat je dit zonder begeleiding vanaf 18 jaar al mag
doen, waar het drinken van alcohol tot je 21e echt zwaar verboden
is. Maar Nederlands als we zijn, hielden wij ons liever aan onze
eigen regels, dus bij de dichtstbijzijnde supermarkt sloegen we een
voorraad Heineken in en vermaakten we ons 's avonds heerlijk met
een kaartspelletje en een biertje.