Santa Monica/Los Angeles

De volgende dag stond ons een druk programma te wachten. Los Angeles is onmogelijk in een dag te zien en waarschijnlijk is zelfs een week te weinig voor de op één na grootste stad van Amerika. Maar omdat we de komende dagen ook even in ons heerlijke huisje wilde 'chillen' besloten we vandaag vroeg op stap te gaan zodat we veel konden zien. Onze tocht begon bij Beverly Hills. Opnieuw kwamen we hier enorme huizen tegen waar blijkbaar allerlei beroemde mensen wonen. Op een uitzichtpunt hadden zich allemaal brandweerauto's en ambulances verzameld, maar op een adembenemend uitzicht na was er verder niks speciaals te zien. We vervolgden onze reis naar de wijk Fairfax waar Tom wat speciale winkels wilde bezoeken. Niet veel verderop lag het enorm drukke Hollywood op ons te wachten. Tussen duizenden andere toeristen slenterden we over de Walk of Fame. Natuurlijk konden ook de enorme giftshops én het uitzicht op het echte Hollywood-sign niet ontbreken. Hierdoor kreeg je echt even het gevoel middenin een film te staan. Maar eenmaal in het oude Downtown LA was weinig van het filmgevoel meer te bekennen. Oude, hoge gebouwen en naar urine stinkende steegjes gaven ons het gevoel een beetje in een 'pauper' buurt te zijn. Ondanks dat lag daar ineens een prachtig versierd plein en verderop stond ook een enorme en gezellige markthal waarin verschillende winkeltjes en eetgelegenheden gevestigd waren. Nadat we hier even hebben rondgekeken en door het Financial District zijn gereden, zijn we terug naar Santa Monica gereden. We waren 's avonds doodmoe, dus we zijn lekker in onze loungebanken gaan hangen en hebben de avond doorgebracht met wat kaartspelletjes.

 

Zondagochtend hebben we een beetje uitgeslapen en hebben we aan de rand van onze hot tub lekker ontbeten. Vervolgens zijn we langs schattige winkeltjes, via een Beach Festival, maar Muscle Beach gelopen. Hier werden in de buitenlucht allerlei sporten uitgeoefend, zoals volleybal en basketbal. Maar het meest indrukwekkende was de buitenfitness waar extreem gespierde jongens en mannen maar al te graag lieten zien wat ze allemaal in huis hadden. Hoewel het erg spectaculair was en ik hen graag na zou willen kunnen doen, lag ik toch liever een beetje in de zee te chillen (onder het mom van 'liever lui dan moe' zeg maar...). Her was heerlijk om een beetje te ontspannen en 's avonds hebben we dan ook lekker even op ons gemakje gegeten waarna we naar de pier zijn gegaan en het prachtige Santa Monica by night konden bewonderen. De prachtig verlichte attracties (winkels, achtbanen, een reuzenrad, etc.) maakten de sfeer compleet. Hoewel het me logisch leek dat dit de reden was voor de enorme drukte, bleek later ook een andere reden mee te spelen. Het barstte hier namelijk van de Pokémon... Er is zoveel moois te zien en toch kiest zeker een kwart van de bezoekers ervoor om al swipend over hun telefoonscherm Pokémonballs te gooien naar de zeldzame beestjes. Blijkbaar was het al zodanig geëscaleerd met de verslaving dat er zelfs waarschuwingsborden stonden speciaal voor Pokémontrainers (blijf voor je kijken, ga niet zomaar stil staan, niet het water in). Nadat ook Tom een poging had gewaagd een nieuw huisdier te vangen zijn we teruggegaan naar ons huisje. 

 

Ook maandag wilden we nog even genieten van het strand, dus reden we op onze 'superfancy' fietsen naar het prachtig brede strand van Venice Beach. De golven waren hier nog bijna hoger dan in Nederland. In verband met de enorme hitte zijn we op tijd teruggegaan en hebben we een enorme vitamineboost gehad met onze zelf samengestelde salade. Om de hoek bleek namelijk een '99-cents-store' te zitten waar we dus even flink hebben ingeslagen. Voor groente en fruit moet je in Amerika goed zoeken, dus met deze winkel (en de extreem gezonde en biologische WholeFoods) naast de deur konden we weer even vooruit. Daarna zijn we weer even naar de lier gegaan om deze ook bij daglicht te kunnen meemaken. Vlak daarnaast zat ook een enorme winkelstraat waar we nog even wat geshopt hebben en in een gezellige kroeg neerstreken voor een colaatje. Vanaf de bar had je - heerlijk lui - uitzicht op een tiental televisieschermen waar verschillende honkbalwedstrijden werden uitgezonden. Na een kleine tussenstop 'thuis' zijn we doorgereden naar een echt Amerikaanse 'Shooting Range' waar je als normale burger naar binnen kan lopen om een uurtje (met een zelfgekozen vuurwapen) je schietkunsten kan showen. Voor ons Nederlanders is dit uitje vergelijkbaar met een avondje bowlen; niks engs aan, je doet gewoon je ding en niemand die op je let. Vreemd detail is dat je dit zonder begeleiding vanaf 18 jaar al mag doen, waar het drinken van alcohol tot je 21e echt zwaar verboden is. Maar Nederlands als we zijn, hielden wij ons liever aan onze eigen regels, dus bij de dichtstbijzijnde supermarkt sloegen we een voorraad Heineken in en vermaakten we ons 's avonds heerlijk met een kaartspelletje en een biertje.