Dag 2 | We gaan! En nu echt...

De volgende ochtend reden we al erg vroeg via de toekanpendel naar Schiphol. Wéér door de scanner, wéér door de doaune. We kregen er al handigheid in. Het was een stuk drukker trouwens. De Deltavlucht was mooi op tijd en in tegenstelling tot de in de haast opgezochte toestelinfo zaten er wél schermpjes in de stoelruggen voor ons. Urenlang video- en gamevermaak en tijdens de start zaten we vrolijk met zijn vieren een geografisch spelletje te spelen. De vlucht verliep vlekkeloos. Boston? Afgevinkt! We zijn eindelijk in de USA! Door de Immigration is altijd een dingetje, maar dat ging dankzij een 'do it yourself'-paal en ondanks een norse douane-mevrouw eigenlijk buitengewoon snel. Tweeëneenhalf uur overstaptijd voor de binnenlandse vlucht naar NY bleek tijd genoeg. We vlogen met een schattig toestelletje van Delta, eenmaal op kruishoogte moest het alweer de landing inzetten en zelfs ruim vóór het beloofde landingstijdstip stonden we weer aan de grond.

De handling op JKF ging óók van een leien dakje: alsof het zo bedacht was rolden onze koffers als eerste - alle vier - van de band. De SuperShuttle-shuttle stond binnen no time klaar en via het drukke spitsverkeer waren we binnen het uur in de lobby van The Westin Grand Central op 42nd street. NY baby! De nette kamer op de 16e verdieping was binnen een paar minuten verbouwd tot een onherkenbare chaos van kledingstukken, verlengsnoeren, usb-adapters en toilettassen. Na rap omkleden wandelden we naar Times Square, via het prachtige station Grand Central. De familie Huisman was inmiddels ook succesvol geland in de USA en waren op weg met hun Supershuttle-shuttle naar het hotel. Zo beroerd als de eerste dag ging, zo soepeltjes ging de tweede. Er werd een snelle McDonalds gepakt op Times Square met uitzicht op neon, led en gekkigheid, om daarna samen nog wat te drinken in het gezellige Bryant Park. Uitgeput in slaap gevallen onder de ronkende airco in een dampend New York...