29 juli 2016 - Van Salt Lake City naar Yellowstone

Al voor zonsopgang in Salt Lake City zijn ze wakker. De Nederlandse tijd zit ze duidelijk nog in het lichaam; ruim voor zeven uur in de ochtend is iedereen meer dan uitgeslapen. Na een prima continentaal ontbijt in het hotel nemen Bas en Jan de shuttlebus naar de luchthaven waar ze bij de rental desk van Alamo/National tot hun grote blijdschap en verrassing niet de vooraf gereserveerde ruime personenauto meekrijgen, maar in plaats daarvan en zonder bijbetaling een vrijwel nieuwe, dikke, vette, super comfortabele SUV, een Amerikaanse Buick Enclave met alles erop en eraan. Vorig jaar reden Sjé en Jan met Torben en Jolanda in Canada in een soortgelijk beest, een zwarte Jeep die destijds de troetelnaam The Beast kreeg. Wel, deze prachtige zwarte Buick moet wel zijn broer zijn. Volgens de dame van het verhuurbedrijf moet dit beest weer terug richting Californië, dus zij vindt het heel fijn als deze geluksvogels de Buick alvast een stukje terugbrengen richting Las Vegas. Geen probleem voor Bas en Jan, graag gedaan hoor! Terug bij het hotel nemen de mannen de in het hotel achtergebleven dames even lekker in het ootje. Ze parkeren de zwarte SUV naast een witte Toyota en maken de dames even later wijs dat die kleinere auto de gehuurde reisauto voor deze vakantie is. Rolinka en Sjé lopen ernaartoe en ze vinden de witte auto op zichzelf prima. Net op het moment dat ze wat bedenkelijk beginnen te kijken door de gedachte dat vier koffers en vier rugzakken waarschijnlijk niet in de achterbak van deze witte Toyota passen, zegt Jan: "Mooie bak, maar hopelijk geen probleem dat jullie de rugzakken achterin op schoot nemen? Of... zullen we de grote zwarte auto hiernaast maar nemen?" Op dat moment klikt hij de deuren van de veel grotere Buick open en de Ro en Sjé kijken naar de auto alsof ze water zien branden. "Echt waar?", vragen ze. "Ja, echt waar!", antwoorden de mannen met een schaterlach. 

 

 

Een kwartiertje later rijdt het viertal in het grote zwarte zoevende beest over Highway 15 richting Yellowstone. Uit de stad worden zwarte stieren in de weilanden gespot. Rolinka geeft de zwarte Buick liefkozend zijn nieuwe naam 'Black Bull'.  Sjé stoot even later bij het installeren van de TomTom per ongeluk één van de tientallen dashboardknopjes aan en tot schrik van alle inzittenden horen ze ineens de stem van dienstdoende dame van het alarmnummer 911 door de auto galmen. Blijkt er ook een goed werkende SOS-knop in Black Bull te zitten! Jan legt de vriendelijke alarmdame snel uit dat het alarm per ongeluk heeft plaatsgevonden en dat alles met de inzittenden oké is. De ongewilde noodoproep wordt door de dame aan de lijn gelukkig vriendelijk beëindigd. Wel een veilig idee, zo'n SOS-knop aan boord.

In Pocatello, 300 kilometer ten noorden van Salt Lake wordt door het viertal in de MacDonalds van een snelle lunch genoten en ja hoor, daarna wordt even verderop het traditionele bezoek aan de Walmart afgelegd. Op iedere lange USA-reis doe je immers je noodzakelijke inkopen voor onderweg in deze oneindig grote mega superstore, waar alleen al 67 soorten aluminiumfolie te koop zijn. In Nederland heb je in een Jumbo of Albert Heijn één Afdeling Houdbaar met een paar schappen voor alle artikelen. Wel, in een Walmart heb je de Afdeling Jam, de Afdeling Pindakaas, de Afdeling Borrelnoten en, zo blijkt, zelfs de Afdeling Aluminiumfolie waar een hele rij met schappen en vakken voor is ingericht. Zo krijgt u een beetje een idee hoe groot een Walmart is en hoe moeilijk het kiezen is uit het veel te grote assortiment. Afijn, een uur later zijn twee karren volledig gevuld met proviand voor vier personen voor drie weken. Black Bull is sterk, ruim en verdraagzaam, en hij torst het extra gewicht van 100 kilo water, drank en levensmiddelen zonder een zuchtje extra pijn ook met zich mee richting Yellowstone.

 

 

Op voorhand was duidelijk dat deze dag een onvermijdelijke lange reisdag in de auto zou worden, maar doordat in de TomTom vanochtend per ongeluk een verkeerd huisnummer in het bestemmingsadres werd ingetikt, rijdt Black Bull vandaag een flink stukje om. In Yellowstone National Park is er eigenlijk maar één weg en die heeft overal dezelfde naam: de Grand Loop Road en die is maar liefst 229 kilometer lang. De aan deze weg gelegen huizen liggen ook niet dicht bij elkaar. Nummer 61 ligt tientallen kilometer noordelijker dan nummer 1 aan de zuidelijke Grand Loop Road. Black Bull rijdt in opdracht van TomTom na het ingaan van het park helaas naar het noorden, naar het ingetikte nummer 61 op de rondweg en niet naar het Grant Village Hotel dat op nummer 1 ligt. Jan krijgt dankzij de stand van de zon gelukkig nog vóór het fatale eindpunt door dat de TomTom niet de goede weg wijst. Black Bull krijgt vervolgens opdracht om een alternatieve herstelroute te rijden naar het gereserveerde hotel.

 

Dat blijkt even later wel de scenic-route te zijn, erg druk, maar met als troost wel heel veel bezienswaardigheden onderweg. De vier inzittenden krijgen zo op hun eerste dag in deze vulkanische omgeving meteen prachtige uitzichten, schitterende berglandschappen, stomende aardgaten en ook nog een paar beren te zien, waaronder een luie grizzly op 800 meter afstand in het zand. En niet te vergeten: heel, heel, heel veel bizons. Die laatsten zijn indrukwekkend gespierde dieren, vroeger bijna door de mens uitgeroeid maar in Yellowstone nu gelukkig weer volop aanwezig. Ze houden van grommen, grazen, stofbaden in het zand en ook van het vertragen van al het verkeer op de rondweg. Ze steken soms zonder pardon de weg over. Eromheen rijden is geen optie. Een lange file is het gevolg, een 'buffalo jam' zoals de Amerikanen zo'n file noemen. Dat is, als je als reiziger niet moe bent, heel leuk om mee te maken, maar het stilstaan voor (of stapvoets rijden achter) zo'n grommende stoflobbes voelt niet lekker als je al een beetje verreisd bent of als je net zo nodig moet plassen als Sjé. Pas rond half negen 's avonds bereiken de vier vermoeide reizigers hun overigens ruime Fox Lodge in Grant Village. Na een snelle hap en slok en een verfrissende douche liggen ze in een mum van tijd op één oor en dromen ze van Black Bull, bergen, beren en bizons. 

Morgen na een goede nacht slapen maar weer verder kijken wat Yellowstone te bieden heeft.