15 augustus 2016 - North Rim Grand Canyon

 

De tweede dag op de North Rim begint om 09.00 uur weer met een lekker ontbijtje in de Harry Potter-zaal. Er is volgens de weerberichten die dagelijks in het Visitor Center worden geactualiseerd voor vandaag helaas al na 11.00 uur een kans op onweer voorspeld, dus de lange wandeling die ons viertal vandaag van plan is te gaan maken, de 16 kilometer lange Widforss Trail aan de westkant van de North Rim naar Point Sublime, wordt hierdoor mogelijk toch bekort. 

 

Inderdaad begint de oorspronkelijk blauwe lucht al snel na het begin van de prachtige wandeling wat te bewolken. Het onweer zal nog wel even op zich laten wachten dus in onderling overleg wordt besloten om eerst 4 kilometer te lopen en daar dan de balans op te maken. Als het weer tegenzit, dan wordt het vandaag maar een kortere wandeling en een langere nazit. Ook niet erg.

 

Het eerste deel van de trail is al alleszins de moeite waard. Een mooi glooiend bospad langs de rand van de Grand Canyon voert langs tal van interessante punten, waaronder een oude, meters dikke Ponderosa Pijnboom die al een aantal bosbranden heeft overleefd, rotsen met fossiele afdrukken en uiteraard opnieuw veel mooie uitkijkpunten. Bas vindt onderweg een steen met daarin een edelsteen. Hij probeert de edelsteen eruit te hakken, maar de steen is te hard. Dus gaat de hele steen maar mee in de rugzak. 

 

Onderweg moet ook nog een stuk worden omgelopen omdat een waarschuwingsbord aangeeft dat op het oorspronkelijke parcours een gestresste blue grouse, een vreemd soort blauwe boskip, agressief gedrag vertoont ten opzichte van voorbijgangers. Ze schijnt haar nest met jongen te verdedigen en volstrekt niet bang te zijn voor mensen. De vier avonturiers lopen netjes om, maar zien een kilometer verder een stuk of drie van die rare blauwe boskippen zich als hooligans ten opzichte van elkaar gedragen. Ze vechten elkaar de tent (het bos dus) uit. Vreemde vogels daar op de North Rim...

 

Na ruim 4 kilometer wandelen beginnen de wolken aan de hemel donkerder te worden en alle vier reisgenoten zijn het erover eens dat ze niet doorgaan maar hier rechtsomkeert maken en naar het beginpunt van de trail gaan. Bij onweer is de rand van de Canyon levensgevaarlijk. De terugweg gaat snel en gelukkig halen onze helden keurig op tijd Black Bull, die zoals altijd trouw staat te wachten. De eerste druppen vallen als iedereen veilig in de buik van Black Bull zit. Wat een timing. 

 

Het onweer raakt vandaag meer de South Rim dan de North Rim. Aan de overkant stortregent het en de bliksems die daar inslaan zijn vanuit de North Rim prachtig te zien. Hier aan de North Rim klaart het gelukkig zienderogen op en dus wordt de middag (uiteraard met wat drankjes en de benen weer lekker lui op het afscheidingsmuurtje) doorgebracht op het prachtige buitenterras van de Lodge. Sjé leest wat en Jan maakt foto's van het onovertroffen uitzicht op de Grote Kloof. Bas en Rolinka zoeken al wat vroeger de blokhut op, en missen daardoor helaas een bijna 2 uur durend college van een even grappige als spraakzame, hoogbegaafde 9-jarige Nederlandse jongen, die naar eigen zeggen al 18 landen heeft bezocht en -zo lijkt het- de hele encyclopedie al uit zijn hoofd heeft geleerd. Stel een vraag en hij weet het antwoord. Nooit eerder zo'n wijs ventje ontmoet. Erg grappig. 

 

De heerlijke luie middag in de zon op het terras en in de blokhut wordt afgesloten met een lekker diner in het Harry Potter Restaurant. 

 

Morgen naar de grote stad Las Vegas. De drukte daar zal wel even wennen zijn, maar we hebben ook wel zin in die kermis daar.

 

Opnieuw veel liefs en de hartelijke groeten van ons vieren!