Grand Canyon

We hebben lekker uitgeslapen en vertrekken naar de Grand Canyon. Met stops hebben we er zo'n zes uur over gedaan. Bij route66 eten we een wat, hebben we dat toch ook nog even gezien. We komen aan bij een prachtige natuurcamping, maar wat is het hier koud. Voordat we rond gaan kijken worden onze korte broeken omgewisseld voor lange en een dik vest. We wandelen door een bos met rotsgrond. Dan zien we dat er verderop geen bomen meer staan. Het paadje maakt en bocht en na de bocht valt onze mond open van verbazing. Wow, we staan gewoon aan de afgrond, hier is de Grand Canyon al. Wat enorm, kippenvel. We hebben foto's gezien, we hebben het vanuit de helicopter gezien, maar nu we er zo staan voelen we helemaal de magie. Geweldig.

De volgende dag staan we bijtijds op om te wandelen. We blijven ons verbazen, elke hoek, elke bocht geeft weer een nieuw waanzinnig uitzicht. Tijdens de wandeling steekt net een vogelspin voor mij over, ik kan nog net een gil onderdrukken. Getver, maar toch ook mooi.. Wanneer we uitgewandeld zijn, is het nog best vroeg en besluiten we naar een oude uitkijktoren van de native americans oftewel indianen, te rijden. Ook weer prachtige uitzichten, met deze reis vallen we echt van de ene verwondering in de andere. Er zijn rond de Grand Canyon wel een hoop Aziaten, die ons steeds op de meest onhandige manieren in de weg lopen. Jeroen heeft de verklaring, het is een kuil van hier tot Tokyo. Onze volgende bestemming ligt redelijk dichtbij dus in plaats van terug naar de camping, rijden we door. We hebben immers toch alles al bij ons. We komen bij Horse Shoe Bend, een u-bocht in de Colorado River. De zon staat laag en recht tegenover ons waardoor we weinig kunnen zien, dat valt tegen. Als hij net onder is kunnen we toch mooie foto's maken, maar het is niet helemaal naar verwachting. Bizar is wel dat er zoveel mensen centimeters van de afgrond staan, alles voor de mooiste foto's. Dat was trouwens ook zo bij de Grand Canyon. 

Onderweg naar de volgende camping is het opeens een uur later, he dat is gek, ohh we zijn in een andere tijdzone terecht gekomen. Het is alweer donker en dan gebeurt er iets naars. We zien verderop een pick-up staan, wat doet die daar nou? Opeens ligt er voor ons op de weg een dode hond en we kunnen niet meer uitwijken, verschrikkelijk, tranen.. De hond was waarschijnlijk net uit de pick-up gevallen, heel verdrietig.