Op weg naar het Wilde Westen

De vorige mail eindigde ermee dat we een rustdag zouden hebben. De dag begon echter hectisch. Om 7 uur werden we uit ons bed getrommeld, één van hun auto’s stond nog buiten.

Er was echter noodweer op komst en terecht wilde zij hun tweede auto ook in de garage hebben maar de camper stond  schuin op de oprit in de weg.

Dat noodweer in Texas gaat namelijk soms gepaard met hagel zo groot als golfballen of tafeltennisballen kies maar afhankelijk van je sociale klasse waarin je hoort of al of niet terecht denkt te horen.

Zoals in een reisverslag in 2015 al eens beschreven is er voor mij in Californië waarschijnlijk een standbeeld opgericht vanwege het feit dat als ik ergens verschijn de regen niet ver weg is. Nu gebeurde dat in Texas precies hetzelfde

Het begon zoals dat heet te hozen ik heb mezelf al eens vernoemd naar de god van de regen Pluvisus maar dan voor mij Ripluvius  en dat is gezien het bovenstaande feit in Texas terecht.

De bui was hevig maar duurde geukkig niet zo lang en in de middag konden we uitgebreid het “landgoed” van Evelien en Sebastiaan bekijken totale oppervlakte ± 20000 m2, grond (geen tikfout). Grond en huizen zijn hier blijkbaar niet duur maar met veel van de grond kun je ook niets; het is rotsachtig en het bestaat voor een groot deel uit puur natuur met begroeiing. Er lopen herten, wilde zwijnen en dieren die er wel zijn maar nog niet gesignaleerd.

In de avond lekker gegeten, op verzoek van Sebastiaan heeft Evelien de pot met geïmporteerde satésaus aangebroken, ook al zijn die mensen inmiddels een halve Amerikaan smaak zit blijkbaar diep geworteld.

Verder over deze dag weinig te melden maandag trekken we verder naar het westen hoe wild kan het worden?

Marga en Rinus