Van Amerika weer terug naar Canada

Door Jacco en Louise - 17-05-2017 01:54
Donderdag 11 Mei – Van McGregor Lake RV naar Apgar Campground (Glacier NP)

26 graden – Zonnig.

Deze ochtend komen we iets langzamer op pad, we gaan rijden net na 9 uur. We stoppen in Kalispell bij de Walmart voor wat boodschappen voor maar 2 dagen omdat we niet lang in Amerika zijn en dus weer de grens over moeten. De Walmart in Amerika is anders dan Canada, niet perse slechter of beter maar gewoon net even anders. Na de boodschappen, gingen we weer onderweg. Rond half twaalf komen we bij West Glacier aan. We rijden door naar de ingang van het park en betalen 30$ (7dagen geldig per voertuig).

     

Hierna rijden we eerst naar de campground toe om te kijken of er genoeg plaats is voor vannacht. Ze hebben 5 loops, maar alleen A en B waren open en er was nog meer dan genoeg plek. Dus we gingen eerst weer op pad. Willen toch nog even kijken bij de Going To The Sun Road, een gedeelte is nog steeds afgesloten ivm het weer. Maar 11 miles zijn open en met de auto te bereiken. We rijden tot aan McDonald Lake Lodge, hier kan je parkeren en nog verder wandelen of fietsen. We zijn gefietst naar Johns Falls en lake. We hebben Johns Lake Loop en Horse Loop gelopen.

   

Daarna weer terug gefietst naar de camper. Op de terugweg langs de Going To The Sun Road zijn we gestopt en hebben broodjes klaar gemaakt met bakkie koffie en deze op een bankje opgegeten met uitzicht over Lake McDonald.

   

Hierna zijn we weer terug naar de campground gegaan en zijn in Loop B plekje 71 gaan staan. Er was nog zoveel plek over, maar deze leek ons het rechtst om de camper op te zetten. Het is zelfregistrerend, dus een envelop ingevuld, geld er in, strookje er afgehaald deze plaatsje onder de klip van je parkeerplaats en het envelopje doe je dicht en stop je in een ijzeren box.  Gelukkig konden we hier ook met Canadian dollars betalen (28$ / No hookups)want we hadden nog geen Amerikaanse dollars cash. Maar je kon ook je Creditcard gegevens invullen, maar dat vonden wij toch beetje apart dus liever voor de zekerheid cash. We pakken de fietsen en rijden wat rond, hier zijn ook biketrails.

    

Erg leuk om te rijden, we rijden door het straatje waar normaal alles open is, shops, restaurant, winkeltjes en verhuurbedrijfjes. Bijna alles is nog dicht op 1 shopje na. We gaan naar binnen voor wat schepijs, we nemen de Huckelberry smaak (van lokale bessen). We lopen naar het meer en gaan op het einde van een vlonder zitten.

    

Het is denk ik nu al zeker boven de 25 graden, het zonnetje brand in onze rug terwijl we ons ijsje op eten. Het uitzicht is echt waanzinnig je kijkt over de gehele bergrug van Glacier NP. Af en toe dompelen we onze voeten in het water, niet langer dan een paar seconde want het water is ijskoud. Na het ijsje blijven we nog een poosje zitten, wie had dat ooit verwacht al pootjebadend een ijsje eten met uitzicht op dit prachtige landschap. Na een poosje kwamen wat mensen naast ons staan die graag foto’s wilde maken (denk ik zonder ons op de voorgrond) We maken een praatje met ze en de meneer zegt na een tijdje “ Welcome to the Great United States of America.” Dat vonden we toch weer zo grappig. De Amerikanen zijn echt trots op hun land en dat delen ze graag met iedereen. We pakken de fietsen en maken nog een rondje even later rijden we weer de campground op.

 

Vandaag eten we rijst met groente en kipfilet. Terwijl ik het eten maak steekt Jacco het kampvuur aan. Het is weer goed weer om buiten te eten. Na het eten spelen we nog even een spelletje “Triominos” Dit was een nieuw spel voor ons, we spelen het even volgens de regels maar algauw verzinnen we onze eigen regels en dan is het spel veel leuker en is het potje niet zo snel voorbij. We lopen savonds laat nog een rondje over de campground voor het vuil weg te gooien maar zo in het donker is het toch wat spannender. Je ziet niet of er dan een beer aankomt.. aahhh. Dus we doen een kort rondje en hup de camper weer in.

Vrijdag 12 Mei – Van Apgar Campground naar Waterton NP Campground

12/6 graden – Regenachtig en bewolkt / savonds erg veel wind.

We hadden gisteren van de meneer die we gesproken hadden op de vlonders, gehoord over een bakkerijtje in Polebridge. Dus als eerste rijden we deze ochtend naar Polebridge. Makkelijker gezegd dan gedaan, het is een doodlopende weg van 45 kilometer en zo’n 12 kilometer is onverhard, nou viel dat gelukkig wel erg mee, maar het was toch iets minder om met de camper te rijden. We reden rustig richting het bakkertje. Onderweg zien we opeens wat zwarts, jah hoor het is een beer! Een zwarte beer die de weg over steekt. We rijden net iets te ver weg om een goede foto er van te nemen. We kijken nog even in de bosjes of we hem zien maar hij is aardig doorgelopen dus we rijden weer rustig verder.

    

    

Bij de bakkerij aangekomen bedachten we ons opeens, oh nee we hebben geen Dollars (Amerikaanse). Dan maar gelijk vragen bij binnenkomst of je ook met Canadese Dollars kan betalen. Dit kon gelukkig maar je kon ook met de Visa betalen. Het is een van alles-en-nog-wat winkeltje met een bakkerijtje erbij in. Jacco neemt de bekende BearClaw, een broodje gevuld met de huckelberry jam en het lijkt echt ook op een berenklauw. Ik neem een broodje gevuld met verschillende soorten vruchtjes. Ook nemen we nog een paar koekjes gewoon mee omdat het kan.

      

We willen vandaag naar East Glacier toe, dit is nog een aardig trip omdat we om het park heen moeten. Voordat we het park bij West Glacier uit rijden tanken we voor de 4de keer. Onderweg stoppen we nog even bij Goat Lick rest area. Deze was helaas gesloten, maar we konden de camper gewoon voor op de weg laten en zijn naar beneden gelopen. Weer een mooi uitzicht. Daar krijg je toch echt nooit genoeg van. We rijden East Glacier binnen, de weg is maar open voor een paar miles, en het begint nu aardig door te regenen. Onderweg zagen we nog wat Big Horn Sheeps en 2 kuddes herten. We parkeren de camper zodat we mooi uitzicht hebben over het meer terwijl we onze lunch binnen in de camper opeten.

   

We rijden het park uit en moeten omrijden via het plaatsje Browing omdat ze bezig zijn met werkzaamheden op onze route. We rijden nu naar St. Mary, ook hier is de weg maar toegankelijk voor 5 miles. En er was ook niets open op 1 camping (10$) na. Maar het was nog maar 4 uur. Dus wilden niet zoveel uren zitten niksen. En het regent nog steeds buiten. Dus een trail nu lopen is ook niet echt een optie. Dus we besloten nu door te rijden naar Waterton Lakes NP in Canada. Op de terugweg bij St. Mary zagen we nog een baby beer. We volgde hem nog een tijdje tot hij weer verdween. Om half 5 zijn we bij de grens overgang Cardston. Ook hier waren we zo doorheen en hoefde niet eens onze camper uit. Binnen paar minuten reden we Alberta binnen.

   

Een uurtje later reden we Waterton Lakes NP binnen. We wilden als eerste naar het Visitors Centrum omdat we dit park niet op onze planning hadden staan en dus geen informatie over het park hebben. En we lopen de trap op voor het Visitors Centrum en zien aan de overkant van de weg een beer rustig staan te grazen. We houden gepaste afstand en nemen wat foto’s.

   

Even later in het Visitors centrum werden we super aardig geholpen door een oudere mevrouw, ze gaf ons de beste en mooiste routes door en waar de beren rond dit tijd van het jaar vaak rond hangen. We rijden door naar de campground, ze hebben hier gewoon een loket en kunnen kiezen voor elektriciteit (32,20$), full hookups (38,20$) en geen hookups (27,40$). We kozen eerst voor full, maar we stonden dan heel ver en zonder mooi uitzicht, terwijl we toch echt campground zien aan het water. We pakken de fietsen en rijden terug naar het loket. De aardige jongeman zei dat die plaatsen geen full hookup zijn. Wij zijn snel van gedachte veranderd en we mochten wisselen van plek, we staan nu op plekje 31 recht aan het water.

Het is werkelijk waar schitterend. Alleen de wind gaat nu aardig te keer en dus de camper ook. Nou jah dan worden we lekker in slaap gewiegd dan maar. We rijden een rondje door het stadje heen. Het lijkt echt op een klein stadje/dorpje. Een paar straatjes met shops, cafe, restaurantjes, hotels en verhuurbedrijfjes. Het voelt gelijk echt super knus en gezellig aan. Super goede keus om vannacht hier te blijven. We zien een Grill restaurant en we hoeven niet lang na te denken om lekker uit eten te gaan.

 

Morgen eten we wel de Pasta die eigenlijk op het menu stond. We nemen nog een toetje en een lekker bakkie koffie. Heerlijk. We fietsen terug naar de camper maar dat is bijna niet te doen, zo veel wind staat er. Bij de camper aan gekomen maken we nog even een praatje met onze overbuurman die een Airstream heeft (*kwijl*). Het is dan wel een oudje uit 1965 maar toch het is een Airstream. Ik vind die dingen zooo gaaf!! We willen doorlopen naar de wc’s maar die zijn ondertussen geblokkeerd door een kudde Big Horn Sheeps.

   

Even met een rustig boogje er omheen. We lopen daarna toch nog weer een rondje door het dorpje heen, maar het word al snel te koud. Ik heb toevallig vanmiddag in het dorpje een muts gekocht maar Jacco z’n oren waaien er nu toch ook echt af. Bij de camper aangekomen doen we nog even een bakje thee en zetten de kachel toch maar even aan. Nog even dit verhaal tikken, nou ja even. Ik moest voor 2 dagen inhalen dus daar ben je dan ook nog wel even mee zoet. Jacco was moe van de hele dag rijden en die dook net iets eerder in bed. Ik wil het verhaal afmaken voor dat ik te ver achterloop. Nou het is half 12 tijd om te gaan slapen, morgen weer vroeg op!

 

Zaterdag 13 Mei – Waterton National Park Campground

5/10 graden – Bewolkt met hier en daar een zonnetje & heel veel wind.

Nou de bedoeling was half 8 wekker, en dan half 9 op pad, maar ik bleef nog even liggen want had vannacht echt niet goed geslapen. Het waaide vannacht zo hard dat ik verbaast ben dat we nog op het zelfde plekje stonden. We stonden ook echt naast het meer en kregen dus de volle wind hozen tegen de camper aan. Dus we deden het iets rustiger aan dan gepland.

   

Rond half 10 stonden we klaar om te gaan, we reden eerst naar het haventje, het zonnetje dat hier en daar door kwam stond namelijk mooi gericht op het Prince of Wales hotel.

We zijn even langs het haventje gelopen en hebben wat mooie foto’s genomen van het Hotel maar ook de omgeving, weer is alles prachtig mooi, zelfs met bewolking hier en daar en de windvlagen. Hierna rijden we naar het hotel toe, en hebben we uitzicht op het dorpje en de bergen er achter, hier staat nog meer wind. Al wisten we niet dat dat mogelijk was.

  

Na wat foto’s rijden we door op de Akamina Parkway. We willen als eerste naar Cameron Lake. We rijden nog maar net de Akamina Parkway op en zien naast ons gelijk al een beer. Hij loopt lekker door de berm te grazen en merkt ons nog geen eens op. We rijden langzaam langs hem en nemen wat foto’s daarna laten we hem weer met rust.

   

Onderweg zien we allemaal mooie stops met nog mooiere watervallen, maar we rijden eerst door. Het is een eenrichtingsweg dus op de terug weg stoppen we. We rijden door tot de weg is afgesloten, zo’n 4 kilometer voor Cameron lake bij een picknick plaats. We zetten de camper neer en lopen verder, je mag namelijk wel verder lopen of fietsen. We lopen op de auto weg want de hiketrail ligt vol met sneeuw. We lopen berg op en weer berg af, zo’n 1,5 kilometer verder is weer de weg afgesloten, deze keer ook voor hikers. Er stond op dat je wel de Akamina Pass kon/mocht lopen maar je mocht niet meer verder naar Cameron lake. Balen nu weer 1,5 kilometer terug lopen…Voor niets. Zonde van de tijd, dit hadden ze wel even bij het eerste bord mogen zetten. Terug bij de camper rijden we de Akamina Parkway weer terug uit richting het dorpje. We stoppen bij elke stop plaats en stappen uit, bij sommige een kleine wandeling en andere alleen even een foto stop.

     

We zien waanzinnige watervallen de ene nog mooier dan de andere. En met uitzichten zover je kunt kijken. Bij het kruispunt aangekomen rijden we een stukje omhoog en dan de Red Rock Parkway op. Dit is ook een eenrichtingsweg dus we stoppen weer op de terugweg.

Bij Red Rock Canyon aangekomen is er een grote parkeerplaats. Ze hebben zelfs speciale plekken voor RV’s. We parkeren de camper en gaan eerst even lunchen. Alleen een probleempje we zijn vergeten brood te kopen. Maar we hadden nog wel pannenkoekenmeel. Ook had ik nog een beetje melk over (er moest water bij, maar vind met melk vaak lekkerder) en zo gezegd zo gedaan. Sta je pannenkoeken te bakken. We hadden ook maple siroop en chocolade pasta. Dus dat kwam goed van pas. Na de lunch lopen we richting de Blakiston Falls. Dit is ook oneway, dus de zelfde weg terug.

   

   

Naast de parkeerplaats is de Red Rock Canyon loop, deze lopen we rond en stappen dan weer in de camper.

  

We rijden de weg weer terug, maar we rijden nog maar net en stoppen al. We stoppen omdat er 3 beren lopen. Ze willen oversteken. Maar er blijven wat auto’s in de weg staan.. Dat soort mensen snap ik echt niet, er zit toch zoom op je lens, laat de beertjes gewoon lekker hun gang gaan. Wij houden gepaste afstand.

 

Maar het word ondertussen drukker van beide kanten. Gelukkig komt er een Rangerwagen aan, deze zet de mensen even op hun plaats en dat ze afstand moeten nemen. De ranger gaat naast de beren staan en toetert zachtjes zo dat ze weten dat het niet veilig is en ze lopen door. Veilig de bosjes weer in. En iedereen gaat weer rijden. We rijden nu naar Crandell lake, we parkeren de camper en lopen nog z’n 2,5 kilometer naar het meer toe. Het was een aardige tocht, heel veel als eerste omhoog en daar na naar beneden.

   

Dat zou fijn zijn, maar de weg is volledig bedekt met sneeuw. We zijn nu zo ver gekomen en gaan niet terug voor dat we bij het meer zijn geweest. We lopen door het sneeuw naar beneden, soms heb je geluk en blijf je op de sneeuw staan, maar soms ook niet. En dan zak je tot je knieën in de sneeuw. Gelukkig is niet de gehele weg bedekt met sneeuw, denk dat het zo’n 400 meter was.  Daarna liep je via een klein watervalletje de weg naar beneden. De weg houd op eens op en je staat gelijk met je schoenen in het meer. Nou ja bijna. We zijn er wel net even voor gestopt. Ook hier weer een prachtig uitzicht.

    

Maar je kan niet veel kanten op, dus we maken wat foto’s en gaan weer terug de trail op. Nu naar boven lopen door de sneeuw.

   

Maar eenmaal bovenaan gekomen is het pad gelukkig alleen maar weer naar beneden. Die hebben we immers net helemaal naar boven gelopen. Ik denk dat we een kleine 1,5  uur over deze trail hebben gedaan. Moe maar voldaan komen we bij de camper aan. We rijden nog wat rond door het park heen en stoppen hier en daar nog. Maar heel veel verder gaan we niet meer. Rond half 6 zijn we weer op de campground. Ik ga gelijk even douchen. Rond half 7 lopen we naar het stadje toe. We lopen wat rond voor te kijken waar we wat willen gaan eten. Maar eerst pakken we even een koffie bij Starbucks. We drinken rustig onze koffie op en hebben ondertussen besloten dat we wat gaan eten bij Zum’s. We nemen beide een Griekse Pita met wat patatjes er bij.

      

Na het eten lopen we rustig richting de General Store, deze heeft van alles. We willen alleen even wat brood kopen. Maar voor dat we daar aankomen, lopen we lang het oude Waterton Lakes Opera House.

 

Hier heeft men een ouderwetse bioscoop van gemaakt.  We lopen er langs om 19:55 uur en de film start in 5 minuutjes. Ze draaien Beauty and the Beast. Ik hoef niet lang na te denken en sta al in de rij. We kopen oudewets kaartjes in zo’n 5 hoekig loketje. Je krijgt ook tickets met Admit One. Binnen kan je nog wat drinken en popcorn kopen. Maar wij hebben net gegeten en gedronken en nemen niets. We gaan zitten in de zaal. Ze hebben gewoon een echt groot bioscoopscherm, maar helaas zijn de stoelen wel wat ouder en zitten niet echt super. Maar het is het zeker waard.

        

Het was een erg leuke film, Jacco vond het ook een leuke film op al het zingen na.. hihi woeps dat was ik even vergeten dat ze echt bijna alleen maar zingen. Na de film keken we of de General Store nog open was, maar deze was ondertussen gesloten. We lopen naar de camper… brr koud met die wind. Jacco gaat nog even douche en ik val bijna gelijk in slaap.

 

Zondag 14 Mei – Van Waterton NP Campground naar Redstreak Campground

13 graden – Kleine buitjes en bewolkt.

Vandaag rijden we om 9 uur de campground af. We rijden nog even langs Starbucks voor een Cappuccino met een plakje cake/cookie. Via de wifi praten we hier gelijk ook even met het thuisfront. Na een uurtje rijden we het park uit. We besluiten om naar Kootenay National Park te gaan rijden. We moeten aardig stukje rijden vandaag (420km). Rond half 1 zien we een bord next stop Worlds Biggest Truck. Dit moeten we zien. Wow wat een groot en reusachtig ding. Hij is echt super groot en groen. De wielen zijn nog veel groter dan dat Jacco is. En die is lang! Ze gebruiken deze grote trucks voor in de mijnbouw. In deze omgeving vind je nog veel mijnen. Je kan zelfs een tour krijgen door de mijn. De camper staat geparkeerd op het terrein van Subway, we doen hier gelijk een broodje voor de lunch.

   

Na de lunch rijden we weer verder, even verder op zien we in het plaatsje Pincher Creek dat de benzine nu nog maar 1,009$ is per liter! We hebben nog iets meer dan een kwart maar gooien de tank toch vol. Er gaat nog 120 liter in en kost dus “maar” 122$ (€82,-). We rijden eerst naar Cranbrook voor boodschappen. Onderweg daarna toe zien we de benzine prijs alleen maar stijgen tot 1.15$ per liter. Nog niet super duur maar toch beter dat we toch net weer even wat korting hebben. We halen weer meer boodschappen hopelijk gelijk voor de rest van de vakantie, op het vers waar na. Voor 103$ is onze boodschappen kar en camper weer aardig gevuld. We deden dit keer boodschappen bij de Real Canadian Superstore. We brengen de boodschappen eerst naar de camper en lopen daarna nog even de dollartree store binnen. We halen wat vaatdoekjes en snoepjes. Veel dingen zijn hier veel goedkoper dan in de supermarkt. Zoals; vaatdoeken, sponsjes, plastic borden/bestek/bekers, wasmiddel, afwasmiddel, handzeep maar zelf ook koekjes, chips en snoepjes. Als je boodschappen doet kijk ook eerst even in de dollar store. We halen niet veel maar toch altijd even leuk om er rond te kijken.

 

 

We rijden nu door naar de campground, we arriveren hier rond half 6. We hebben hier weer gekozen voor alleen elektriciteit  (32,30$), we rijden eerst langs het dump/water station. Vanmorgen hadden we alle tanken leeg gemaakt, maar we willen nu alleen wat vers water extra hebben, tot hij net op de helft aangeeft. We vullen altijd maar tot de helft, er zit een 120 liter tank volgens ons onder, en extra water is extra kilo’s mee vervoeren. En we verbruiken zo weinig water dat een halve tank voor ons meer dan zat is. We rijden door naar ons plekje. We hadden bij de dame van het loket aangegeven geen kampvuur te maken, in dit park moet je een vuurvergunning kopen en je mag dan zelf hout pakken. Maar eenmaal aangekomen op ons plekje krijg Jacco het op z’n heupen. En fiets terug voor een “vuurvergunning”. En haalt met zijn fiets ook wat blokken hout op. Het gaat wat spetteren en hij legt ze voor de zekerheid even in de laadruimte van de camper. Na wat drinken lopen we nog een trail die net naast onze camper start. We lopen de trail omhoog, en hoger en dan nog hoger en steiler, dit is wel de steilste trail die we hebben gehad tot nu. Maar gelukkig is hij niet zo erg lang, nog geen kilometer. We komen uit bij het uitzichtpunt. Dan is het toch allemaal weer de moeite waard geweest.

    

   

Maar we zien een donkere bui al aankomen. We blijven nog even staan en genieten van het uitzicht, half schuilend onder de bomen. Maar de bomen hebben niet veel bladeren dus het helpt maar een klein beetje. Na een tijdje besluiten we toch maar weer terug naar beneden te lopen.

Naar boven was aardig pittig maar zo stijl naar beneden is ook niet alles. Ik vind nog even een stok, volgens Jacco een boom. Hihi. Die helpt me mee naar beneden te komen en soms af te remmen. Nog maar 100 meter te gaan en we zien onze camper. Het begon nu toch echt door te regenen, in een versnelde pas lopen we naar de camper. Ik heb me stok/boom bij de trail gelaten voor de volgende hiker. We zitten even lekker in de camper en hadden het eigenlijk niet echt door dat het onder tussen al tegen half 9 aan liep. En we moeten nog eten. Jacco gaat vandaag koken en we eten pasta. Met eitje er bij.

   

Zoals afgesproken degene die niet kookt moet de afwas doen.. he jammer, ben ik toch ook een keer aan de beurt. Gelukkig gebruiken we plastic borden en bakjes.  Ik tik savonds nog het verslag weer af voor 2 dagen, en Jacco is buiten nog even een kampvuur (geen tje!) aan het maken.

       

 

Maandag 15 Mei – Van Redstreak Campground naar Mountain Tunnel Village II

5 t/m 18 graden – Smorgens bewolkt, smiddag even een sneeuwbuitje en na de middag een heerlijk zonnetje.

Voor negen uur reden we de campground af, we reden naar beneden en dan rechtsaf gelijk weer Kootenay NP binnen.

     

We stoppen bij de eerste parkeerplaats.

En lopen een stukje via de weg naar Sinclair Canyon. We liepen hier even rond en gingen weer verder.

    

Naar Lake Olive, we dachten hier een rondje te kunnen lopen, maar vanaf de parkeerplaats kan je alleen een korte wandeling naar het meer en daar kijken. Het meer heeft een hele aparte kleur groen. Je zou er ook vissen in kunnen zien zwemmen, maar die zagen wij niet.

  

De volgende korte stop was Kootenay Valley Viewpoint, hier had je een mooi uitzicht over de vallei heen met besneeuwde bergentoppen.

 

Hierna reden we een stuk door tot Simpson River. Dit was ook een mooie stop. Je kan hier de Simpson River trail lopen, maar wij liepen naar de rivier en even over een bruggetje heen en weer. Je staat nu op rivier hoogte en dat geeft altijd een mooi gezicht om het van zo dichtbij te zien.

      

De volgende stop was Numa Falls. Helaas was hier maar beperkte toegang. De brug was kapot gegaan door een storm dus je kon niet meer oversteken. De Numa Creek mond uit in een hele smalle opening, die geeft een krachtig en bulderend geluid. Maar tevens wel erg mooi om te zien, hoe krachtig water kan zijn.

     

We maken veel stops vandaag bij de ene maken we een foto en kijken we even bij de andere lopen we een trail uit. De volgende stop zijn de Paint Pots, hier lopen we de trail uit. Het is z’n 1,5 km tot aan de Paint Pots zelf.

        

De weg is nu niet altijd even makkelijk, en dan hebben we het niet over omhoog of naar beneden lopen. Nee je loopt in oranje/rode modder. De weg is heel erg drassig, en soms moet je ook echt even als een ballerina over een balkje heen lopen om niet tot je enkels in de oranje blubber te staan. Helaas lukt het ons toch niet om de helemaal de schoenen schoon te houden. Soms heb je geen andere keus dan door de modder heen. Ik snap ook echt dat dit word gebruikt als verf, iedereen die hier loopt komt met oranje schoenen terug. Maar het is wel een hele leuke trail om te lopen, onderweg staan houtenborden met verhalen er op. Volg deze borden tot je bij een houtbord komt met Paint Pots er op, dan weet je dat je er bent. Er zijn meerdere pools waarvan je kan denken zullen dit ze zijn, maar pas echt na de 1,5 kilometer zie je een bord met dit zijn de Paint Pots er op. Ik wilde een mooie foto nemen bij één van de pots maar keek even niet meer waar ik liep, hup nog dieper in de oranje blubber… o ohh dat kan ik alleen maar weer voor elkaar krijgen.

 

De Paint pots hebben een soort olie laag overzicht heen en veranderen ook een beetje van kleur, toch erg mooi om dit te zien. En om na te gaan dat ze dit vroeger als verf gebruikten voor kleding en bodypaint en nog veel meer blijft toch fascinerend. Nu weer 1,5 km door de blubber terug, zo voorzichtig mogelijk niet dat het nu nog nut had.. Het laatste stukje loop je weer een brug over waar een rivier onder stroom. Hier hebben we aan de kant van de rivier onze schoenen zo schoon mogelijk gemaakt.

  

Bij de camper nog wel even flink gestampt met de schoenen en een doekje langs de zijkant.

De volgende stop is al snel. Marble Canyon.

              

Dit is een goede aangelegen route langs de canyon, wow wat een gaaf gezicht is dit. Deze stop wil je dan ook zeker niet missen. Omdat het nog maar half Mei is zit er ook nog veel sneeuw aan de zijkant van de canyon maar dit geeft juist een super mooi gezicht. Ook hier bulderde het water tegen de rotsen van de canyon aan. Het is een mooie route, ze zeggen dat je hem rond kan lopen binnen een half uur. Maar dan kan je dit moois nooit allemaal zien en opnemen. Wij nemen ook echt de tijd. We zien helemaal boven aan de rode bekende stoeltjes staan en gaan hier even zitten. Het zonnetje komt zelfs af en toe door. En we drinken wat en eten een energiereep. Gelijk krijgen we bezoek van een nieuwsgierig eekhoorntje die niet bang is voor mensen. Hij blijft echt de hele tijd om ons heen lopen, op Jacco z’n schoen tussen mijn benen door, wat een grappig beestje. Na een tijdje nemen we afscheid van Alvin de eekhoorn en lopen weer langs de canyon naar beneden.

          

We komen beneden aan en het begint zowaar even te sneeuwen. Dit geeft gelijk ook een erg mooi gezicht aan de canyon maar ook als we bij de camper aankomen. De camper in de sneeuw geeft ook gelijk weer een leuk plaatje. We rijden nu door tot een stopplaats net voor Banff. Hier heb je weer een vergezicht. Jacco maakt wat foto’s en ik maak ondertussen wat tosti’s klaar, het was al tegen twee uur aan en kregen wel trek.

     

Om half drie checken we in bij de campground (41$ incl. Firepermit / alleen elektriciteit). Ook deze hadden we niet geboekt, maar er was weer plek zat, hopelijk dat dit aankomend weekend ook zo is. Dan is het Victoria weekend. De Canadezen hebben dan zelf een lang weekend vrij en gaan dan vaak op pad. We zetten de camper neer en pakken de fietsen voor naar beneden te gaan. Banff stad ligt veel lager, heel erg leuk met de fiets lekker naar beneden crossen… dat word wat straks omhoog. Je kan overal je fietsen kwijt. We zetten de fietsen bij één de vele fietsenrekken. Ondertussen kwam het zonnetje al lekker door. We lopen over de hoofdstraat winketje in en uit. Op zoek naar leuke souvenirtjes. Op zich als je één shop bent in geweest heb je wel bijna alle souvenirwinkeltjes gezien. Maar we kijken toch bij verschillende binnen. We lopen even later een soort van Mall binnen maar dat vonden we er nog een beetje te kil uitzien, geen charme nog. Je heb veel leuke verschillende snoep, chocolade, popcorn, thee, koffiezaakjes. We stoppen natuurlijk ook even bij Starbucks voor de cappuccino’s.

Hierna lopen we nog een paar straten iets verder van de hoofdstraat. We zoeken een restaurantje. Bij een apart ziend gebouw zegt Jacco opeens en daar? We kijken op de deur en zien dat het een Mexicaans restaurant is. Dat lusten we wel. De keuze is snel gemaakt we gaan naar binnen. Binnen hangt er een gezellige Mexicaanse sfeertje maar toch ook een beetje Canadese want op de tv was er een ijshockey wedstrijd bezig, en er zaten wat enthousiaste mensen aan de bar mee te kijken. We hadden een hele aardige ober en het eten was echt super lekker. Jacco had een kip borrito, met nog veel meer er in en rijst en salade erbij. En ik had ook een borrito maar dan met gemalen vlees en nog veel meer. En ook de rijst en salade erbij. Dit was allemaal erg lekker. Met een volle buik lopen we nog een rondje, het was nu net na zeven uur.

   

We wilde nog niet naar de camper en shoppen hadden we ook geen zin meer in. We pakken de fietsen en rijden een rondje. We zien een bordje centrale park staan en volgde deze. We kwamen bij een mooi groen park uit met een prieeltje in het midden.

  

Het zonnetje scheen nog steeds lekker en er lagen mensen in het gras en er zaten wat op een bankje nog even lekker van de zon te genieten. We keken op een informatiebord bij het park en zagen wat fietsroutes. We volgde de route om het parkje heen. Toen zagen we een wegwijsbord met Bow Valley Falls Lookout. Deze volgde we 1,5 kilometer. We kwam aan het einde van de route en er stond een bord dat je je fietsen in het rek kon plaatsen en met de voet verder. We liepen de trap omhoog en het pad langs de snel razende waterval af. Het was hier lekker rustig niemand te zien. We liepen hier wat rond en namen wat foto’s bij de waterval.

  

We fietsen terug naar het stadje en nemen toch nog even een cappuccino en wat lekkers bij Starbucks. En dan moeten we de steile berg omhoog nog fietsen terug naar de campground, hoe leuk de heenweg was hoe vervelend en vermoeiend de terugweg was. Stukje lopen stukje weer fietsen. Want was soms te steil om met de fiets vooruit te komen.. voor mij dan. Na gemiep en gepiep van mij kwamen we dan toch aan bij de campground en dat gaf toch ook weer en goed gevoel. Wel gelijk gaan douche want het was een aardige rit. Jacco was ondertussen alweer bezig met zijn kampvuur. Het was nog “lekker” weer (bij het kampvuur) dus we blijven buiten bij het vuurtje zitten en ik  schrijf dit gedeelte van het reisverslag nog even af. We hadden nooit gedacht dat het nu zo goed weer kon zijn in Banff, we hadden ons voorbereid en thermokleding meegenomen. Maar sinds de middag heeft het zonnetje heerlijk geschenen, en de Canadese denken gelijk dat het zomer is. Slippers, korte broek en T-shirts… Dat vinden we nog wel beetje overdreven want soms als het windje weer even opsteekt dan rits ik toch me jas dicht en capuchon/muts op.

 

Reacties

Fred Sleijser 17-05-2017 08:12 {{button-44295}}

Erg leuk weer om jullie verhalen en ervaringen te lezen. Wat wij altijd doen is bij de eerste de beste WallMarkt een BBQ kopen. Je zorgt voor vlees in de vriezer en hebt altijd een maaltijd. Aan het einde van de vakantie laten we hem achter voor het personeel van de Camperverhuurder. Net zoals het overtollige voedsel, dat doneren zij dan weer aan een soort Voedselbank.
Bij Four Seasons behoort een bijl tot de standaard uitrusting. Altijd handig.
We kijken uit naar jullie volgende verhaal. Af en toe last van heimwee hier, omdat we Campgrounds tegenkomen, waar wij ook geweest zijn bv. Tunnel Mountain Village ll.

Marlies 17-05-2017 16:03 {{button-44322}}

Leuk om weer jullie verhaal te lezen. Wij zijn ook al 5x in Canada geweest dus het is zo herkenbaar.! Nog een fijne reis verder.

Koen Wouters 18-05-2017 20:57 {{button-44377}}

Super, bij het lezen van jullie verslag waande ik me zo terug in Waterton... have fun
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan