The Rocky Mountains

12 graden – Zonnig / Bewolkt

Kwart voor negen rijden we van de campground af, we gaan vandaag als eerste naar de Banff Gondola van Sulphur Mountain. Dit is maar 10 minuten rijden vanaf het stadje Banff. Het is een pittige intree (62$ / €42,- per persoon). Maar het is zeker de moeite waard. Als je een gezin heb en je gaat voor 10:00 uur kan je de Family Experience nemen. Per betalende ouder krijg je een kind gratis!! (Normaal 0-5 jaar gratis / 6-15 jaar 31$). Je kan ook een combinatie pakketten kopen, maar die waren voor ons niet van toepassing. Het is net over negen uur als we in het Gondeltje naar boven gaan. Een aardige trip! En super mooi.

Het zonnetje scheen.. echt geweldig! Oh je kan ook gewoon gratis naar boven trouwens. Dan moet je lopen, we zagen dit genoeg mensen doen. Bovenaan gekomen hebben ze 4 verdiepingen. We liepen gelijk naar de bovenste voor het uitkijkdek. Wat een geweldig gezicht blijft het toch. Je kijkt naar bergen in de verte, met een stadje beneden en een rivier slingerend er door heen. Aan de andere kant zie je alleen maar bergen hoe ver je ook kan kijken.

We liepen nu naar de 1ste verdieping, hier kan je ook naar buiten doorlopen naar Samson Peak, dit is het hoogste punt van Sulphur Mountain. Hier staat een oud weerstation op van 1903! Je staat hier op 2300 meter hoogte. Op de 2de verdieping hebben ze een mooi en leuk interactief en educatief centrum ingericht.

We hoorden wat jongens naast ons zeggen van ja maar dat kunnen we niet meer doen, want we moeten weer optijd naar beneden gaan, je mag hier niet de hele dag blijven. Jacco en ik keken elkaar aan, ow staat er een tijd op de tickets dan. Op die van ons stond 11:00 uur. Dus we kregen totaal iets meer dan 1,5 uur. Maar dat was voor ons genoeg. Kwart voor elf gingen we met de Gondel weer naar beneden. Beneden was een Starbucks, dus je kunt het al raden. Tijd voor koffie met wat lekkers. Ook hadden ze wifi dus even contact met het thuisfront.

Daarna weer door, we gaan naar Johnston Canyon. Bij de parkeerplaats aangekomen gingen we eerst even lunchen. Even een boterham met een eitje er op. Net voor 1 uur liepen we op de trail. Je kan de Upper Falls 2,6km, Lower Falls 1,1km en Inkt pots 5,6km zien alles is one-way. Ze zeggen dat je de Upper in 2 uur  loopt en Lower in een uur. Wij liepen de Upper Falls binnen 1,5 uur met stops. Het is een goed aangelegt pad, je gaan natuurlijk wel wat omhoog en naar beneden.

Maar het pad is goed te belopen. Ook dit is weer erg mooi om zo tussen de canyon door te lopen,  de ene waterval na de andere kom je tegen. Je kan hier geen verkeerde foto nemen.

Het voordeel is als je verder loopt dan de meeste mensen, dat het lekker rustig word. We merken toch dat het telkens drukker word op de toeristische plekken. Dus het is fijn om de kakelende chinese/koreanen achter ons te laten. 1 zo’n mens telt voor 10 dus als er een busload word gedropt dan weet je het wel. Maar gelukkig lopen ze nooit verder dan 5 minuten.

De volgende stop is Castle mountain. Dit is een korte stop, even een foto maken en het allemaal even in je opnemen. Het blijft toch raar dat er opeens weer een andere soort berg voor je staat. Zoals de berg al heet, ziet hij er uit als een reusachtig groot kasteel.

Half 4 rijden we de campground op bij Lake Louise. Er is niemand en het park ziet er ook niet al te mooi uit. Maar je kan je zelf inschrijven en er is stroom. De campground is maar voor een gedeelte geopend. Er kunnen dus maar een beperkt aantal campers staan. We vinden nog een plekje, maar het is echt geen mooie camping. We krijgen meer het gevoeld van ophokplicht, dit hadden we gisteren ook. Er zijn gewoon te veel plaatsen en het is heel erg open. Ik snap dat het bij zulke bezienswaardigheden nodig is, maar toch. Wij staan liever rustig in het bos. We schrijven onszelf in en deponeren het geld in de daarvoor bestemde metalen bak. Er is zo weinig plek nog over dat we bang zijn dat misschien iemand toch “weer” op ons plekje staat. Ook al staat ons ticket er op. Dus voor de zekerheid laten we onze fietsen achter en zetten deze aan de picknicktafel vast. Zo dat is duidelijk ons plekje! We rijden naar het piep kleine stadje/straatje van Lake Louise.

Dit noemen ze de Mall. Het heeft een kleine supermarkt en wat souvenirs winkels, een café en een bakkerijtje. We lopen hier even rond en kijken in de winkeltjes. Hierna rijden we door om toch alvast even te kijken bij Lake Louise. Het is nu nog mooi weer morgen geven ze slecht weer op… o ohhhh. Om vijf uur lopen we dan bij Lake Louise.

We wisten al dat hij nog helemaal besneeuwd en bevroren zou zijn. Een heel klein stukje van het meer is nog maar ontdooit en het word elke dag een stukje groter hoe meer het gaat dooien. Onze eerste indruk, is dat het kleiner lijkt. Misschien komt het door de sneeuw en dat alles wit is. Het is nog steeds erg mooi maar toch apart, ik volg de webcam van Lake Louise nu zo’n 2 maanden, en dan sta je er opeens voor. Super gaaf en maf tegelijk. Ook Chateau Lake Louise was zo anders dan ik me had voor gesteld. Het is wel groot dat wel, maar de buitenkant van dicht bij vind ik nou niet zo mooi en interessant. Van  een afstand is het een erg mooi gebouw. Binnen is wel erg mooi en chic! We lopen een klein stukje vandaag langs het meer en even binnen langs de shops in het hotel. Terug op de campground stond inderdaad niemand op ons plekje, maar er waren wel campers aan het zoeken voor een plekje. Maar volgens ons was de campground nu toch aardig vol aan het raken. We maken nog even wat avondeten klaar, vandaag eten we wraps. Altijd makkelijk en lekker. Na het eten ga ik alvast lekker op bed liggen nog wat foto’s bekijken en later een filmpje. Jacco ruimt even op en gaat dan een backup maken alvast van alle foto’s en filmpjes die we genomen hebben.

5 t/m 18 graden (het kan hier soms zo verschillen op een dag)– Smorgens bewolkt, in de namiddag een heerlijk zonnetje.

Vandaag gaan we weer naar Lake Louise, nu om te lopen naar Lake Agnes als dit kan want er ligt nog veel sneeuw.

Half tien zijn we bij Lake Louise, en er staan weer chinezen/Koreanen raar te doen. Ze kunnen ook echt nooit normaal op de foto staan, die moeten toch spierpijn hebben van sommige poses die ze doen voor op de foto. Maar ook hier gelukkig weer blijven ze in een groep bij elkaar alleen even een foto en ze gaan weer weg. Wij lopen eerst langs het meer zelf even kijken tot hoe ver dit kan. Want Lake Agnes is 3,4 km naar boven en de trail begint al gelijk met sneeuw. We lopen langs het meer ook dit pad is ondertussen besneeuwd.

Na 2 kilometer komen we bij het einde van Lake Louise. Je kan hier nog doorlopen in nog meer sneeuw en dan de berg op. Dit doen we dan ook want we kunnen nu Chateau Lake Louise niet zien omdat we nog aan de zijkant van het meer staan. We lopen de besneeuwde berg op, soms zak je tot je enkels in de sneeuw maar het gaat redelijk. En vanaf hier kunnen we Chateau Lake Louise prachtig zien van een verre afstand met het meer er tussen.

We zien het besneeuwde pad een bocht omgaan. We lopen nog verder, we zien opeens dat het pad overgaat in houten vlonders, helaas was dit maar 100 meter.  We lopen nog iets verder en zien een park bord midden op het pad staan. Het pad is vanaf hier niet meer veilig en er word geadviseerd om niet meer verder te gaan in verband met lawinegevaar. Wij luisteren toch maar braaf want het dooit aardig en dan komt het toch opeens naar beneden zetten. We lopen weer 2,5 kilometer terug. Ondertussen hebben we trek gekregen en gaan uitgebreid lunchen in Chateau Lake Louise, en we vragen om een tafeltje aan het raam. Ze ruimen er net 1 af en moeten heel even wachten en worden dan naar onze tafel gebracht.

We lunchen uitgebreid en besluiten toch maar niet de trail naar Lake Agnes te lopen. We willen door rijden nu naar Moraine Lake, maar helaas is deze weg afgesloten en gaat pas over een maand open. Dus we besluiten door te rijden naar Yoho National Park. Via Highway One rijden we Yoho National park binnen, er word veel gewerkt aan dit stuk van de snelweg. Als eerste willen we naar Takakkaw Falls, maar helaas ook hier is de weg al 14 km voor de Falls afgesloten. En je kan er zelfs lopend niet heen. We rijden door en hebben goede hoop voor Lake Emerald.

Daar aangekomen staan er meer auto,s campers en zelfs 3 touringbussen. Hier zal dan vast wel wat te zien zijn. Ondertussen komt het zonnetje tevoorschijn, heerlijk! We lopen naar het meer, het was bijna zo goed als ontdooid, dit meer is dan ook veel kleiner en ligt veel lager. Er is ook een bruidspaar net aanwezig die een rondje vaart in een kano.

Ze hebben echt geluk met het weer het zonnetje schijnt ondertussen aardig hard. We lopen een rondje en gaan dan weer de camper in opzoek naar onze campground voor vannacht, we hadden Monarch op de planning staan. We rijden langs en er staat bijna niemand dus we schrijven ons nog niet in en gaan eerst even langs het Visitors Centrum van Fields. Hier vragen we wat informatie over de campground voor de komende dagen in verband met het Victoria weekend. Hij geeft aan dat er veel al vol geboekt is. Dat zet ons wel even aan het denken. We gaan terug naar de camper en zetten onze plannen nog eens op een rij, want als we iets boeken moeten we het nu vast zetten. We weten zeker dat we vannacht hier willen blijven slapen in YoHo, we hadden 2 nachten er voor ingepland, maar geen van de trails zijn open. En anderen worden niet aangeraden om deze te lopen. Dus we besluiten morgen door te gaan naar Jasper. Helaas heeft onze Canadese sim in de extra telefoon geen bereik hier. En bellen bij een telefoon die bij het Visitors Centrum hangt. Het centrum is ondertussen gesloten, dus hier kunnen we geen informatie meer vragen.

We belden het reserveringsnummer van alle nationale parken. Ik kreeg een zeer vriendelijke en meelevende jonge man aan de lijn, en had gelukkig alle geduld met ons. We willen 2 nachten in Jasper verblijven morgennacht en de nacht erna. Hij heeft nog maar beperkte plekken. Hij heeft alleen nog maar in Whistlers plek, met geen stroom. Hij had nog 1 plekje over die een kampvuur had. We willen die boeken en geven alle gegevens door. Tot ik opeens bedenk anders toch maar 1 nachtje… In Jasper is het koud en dan kan de kachel niet lang aan op de huishoudaccu. Dus ik twijfel en tijdens het gesprek overleg ik met Jacco en de jonge man wacht rustig af en snapt ons probleem. Oke we willen dan maar 1 nacht boeken…. Dan begin ik weer te twijfelen… Het scheelt maar 28$. 1 nacht was 40,50$ 2 nachten 68.10$ dus een extra nacht is niet heel veel duurder. Je moet 13$ betalen omdat je de boeking door belt, of je nog 1 of meerdere nachten boekt. Nou we gaan uiteindelijk toch voor 2 nachten. En de jongeman helpt behulpzaam mee en nam echt alle tijd voor ons. Beter toch maar voor de zekerheid een extra nacht. Hopelijk is het niet al te koud straks. Gelukkig hebben we een kampvuur met onbeperkt hout dus dan maar hoog vuurtje stoken. We rijden terug naar de campground van Monarch, we dachten: oh nee alle campings hier in de buurt zijn nog dicht, straks staat het toch opeens vol…

We rijden even gestrest naar de campground toe, we parkeren in het eerste plekje dat we zien. We lopen daarna de campground rond en zien dat er nog genoeg plek is… ieeepff. Dat was toch even minder leuk.

We parkeren hem op een mooi plekje tussen de bomen. We hebben uitzicht op 2 prachtige bergen. De ene straalt helemaal in de zon. We vullen het registratie briefje weer in en doen weer het geld in de envelop in de metalen box (17,30$). Dit werkt echt handig. Helaas zijn hier geen kampvuren toegestaan.

We pakken de fietsen en rijden nog een rondje. We eten wel wat later. Het is ondertussen zo mooi weer dat we zelf geen jas meer aan hoeven. We rijden naar de campground hiernaast, deze is pas morgen open. Het ziet er na uit dat deze nooit meer open gaat maar hij gaat volgens het boekje morgen 18 mei open. We rijden over de campground heen en zien wel stapels vers gehakt hout liggen, zouden ze dan echt morgen open gaan… We rijden verder en er staan 5 elks (herten) te grazen. Ze zien ons en lopen iets door.

We lopen naar de rivier, hier is van de winter een lawine geweest en je ziet de vernietigende sporen, alle bomen en planten zijn weg, er ligt nu alleen maar een grote pak sneeuw tot aan de rivier. We rijden rustig terug naar de campground.

We doen weer een handwasje en gaan buiten lekker eten. Savonds weer even het verhaal schrijven van 2 dagen, want gisteren was ik echt te moe. We spelen nog weer een spelletje en gaan dan slapen.

17  graden -  Soms bewolkt maar vaak een zonnetje.

Vandaag rijden we The Icefields Parkway, maar voor dat we daar naar toe rijden, gaan we eerst tanken. Er zou waarschijnlijk 1 tankstation zijn op de gehele route, bij Saskatchewan River Crossing zo’n 85 km op de route, maar we nemen het zekere voor onzekere en rijden maar even 2 kilometer terug naar de Mall van Lake Louise. Daar waren 2 tankstations. Ook gelijk onze propaan aanvullen. Onze propaantank gaf rood al even aan, bij de benzinepomp tanken ze het propaan voor je. Hij zat weer vol voor 31$. Wij douche niet in de camper, we gebruiken alleen propaan voor het gastfornuis en voor de koelkast als deze niet onder stroom staat. Rond tien uur rijden we de Icefields Parkway/route 93 op, iets later dan gepland.

Onze eerste stop is Crowfoot Glacier, dit is een snelle foto stop en weer door gaan. Er ligt hier zoveel sneeuw, we klimmen een bergsneeuw op van 2 meter om van de bergen erachter een mooie foto te kunnen maken. We stoppen bij een rustig plaatsje om te ontbijten. Bij Silverhorn Creek campground. Deze was gesloten maar we konden wel even mooi en rustig staan met uitzicht op de bergen. Het was gezellig druk op de route al, vandaar dat we even ergens gingen staan voor ontbijt wat niet open was. Na het ontbijt rijden we door naar Waterfowl Lakes, dit is een groot meer. Ook deze is nog half bevroren maar het geeft wel een mooi gezicht voor op de foto’s.

En dan zien we een bordje met Mistaya Canyon, met een hike symbool. We stoppen hier en gaan kijken waar en wat deze canyon is. Het is niet erg ver van de weg vandaan maar het is wel een aardige daling. Het is echt een super mooie canyon en ben blij dat we deze niet overgeslagen hebben.

We lopen tot aan het einde van de canyon waar het water op de rotsen neerkomt. Hier maken we wat foto’s en lopen weer terug naar boven. We wilden ook stoppen bij Saskatchewan River Crossing maar daar was het zo druk en we hadden eigenlijk ook niets nodig. Maar voor wie het wilt weten er was wel inderdaad een benzinepomp. Het is echt een prachtige route om te rijden, en ook heel verschillend. Eerst heel veel sneeuw langs de berg op de bomen en in de bergen. Later na z’n 100km Is er alleen nog maar sneeuw te zien in de bergen. En het zonnetje schijnt lekker! We stoppen bij Parker’s Ridge voor een foto van de bergrug met de auto weg er onder.

Net voor de Parker’s Ridge maak je een hele grote bocht omhoog, dus op de top kijk je terug over de weg waar je net vandaan kwam. De volgende stop is Icefield Centre. We stoppen links van de weg bij een stopplaats niet bij de parkeerplaats van het centrum zelf. We kijken naar de gletsjer en zien de bekende grote rode wagens rijden.

We willen de tour met de wagens niet doen, dus dachten we slaan eerst het centrum over. Maar ik wilde een echte cappuccino dus toch even stoppen. We lopen in het centrum en zoeken naar een cappuccino... maar helaas apparaat kapot… balen.. En dan zie ik op eens dat je wel de Glacier Skywalk apart kan doen. Ik dacht dat dit alleen in combinatie kon doen met de grote gletsjer wagens. Maar je kan ook een los ticket kopen. De rij is kort en het is 31$ per persoon. We vragen wanneer de volgende tour is want we willen niet te lang wachten want we hebben een campground vanavond geboekt en moeten dat wel halen. De volgende tour was al binnen een kwartier. Dus we boeken de tour en gaan gelijk in de rij staan. Even laten mogen we doorlopen en komen buiten aan in een andere rij voor een touringbus. We mogen al snel instappen en Tim onze buschauffeur verteld dat het een ritje is van 8 minuten en ook verteld hij wat over de omgeving en dat de Glacier Skywalk 21 miljoen euro heeft gekost en heel erg sterk is. Hij kan 2 Boeings 747 dragen dus we hoeven niet bang te zijn dat hij breekt. We komen aan en nemen een audiotour mee. Maar ik ontdek dat er wifi is en ga via Facebook Live.

Ik loop de glazenboog op, toch beetje kriebels in me buik. Jacco heeft deze keer nergens last van en ik heb soms bij de ene glasplaat iets meer last dan de andere. En loop er dan snel weer af om later er weer op te lopen. Ik weet ook heus wel dat deze niet breekt, maar toch als je zover naar beneden kijkt krijg je toch een beetje kriebels in je buik. Het was echt wel erg leuk om te doen en zeker de moeite waard. Ook zijn er educatieve stops onderweg om meer te leren van de omgeving van Jasper National Park en de Skywalk.

Om half vier vertrekken we weer we rijden de route verder.  Na vier uur komen we aan bij de Sunwapta Falls. Hier maken we een korte stop we lopen naar de falls en maken wat fotos en gaan weer onderweg.

Bij de volgende stop blijven we langer en lopen we rond. We stoppen bij de Athabasca Falls, dit is ook een stop die je niet moet  missen. Mooie watervallen en canyons. Maar ook gewoon een leuke wandeling kan je hier maken.

Na deze stop gaan we door naar de campground. We komen aan en kunnen aansluiten. Er staan al zeker totaal 10 campers, trailers en auto’s in 2 rijen. We sluiten aan en na een tijdje zijn wij aan de beurt. We worden vriendelijk en geduldig geholpen en alles word rustig uitgelegd. We vullen ons water bij en legen de tanks. Daarna halen we eerst wat hout met de camper. Deze campground (700+ plaatsen) is echt heel erg groot en we waren bang dat het weer zo’n ophokplicht campground zou zijn. We rijden naar ons plekje en het is echt een prachtig plekje lekker groot maar privé. Veel bomen en een picknick tafel met vuurpit. De camping zou helemaal volgeboekt moeten zijn maar daar merken we niet echt iets van. De plekken zijn mooi ver uitelkaar en veel bomen er tussen. We zouden dit kampeerplekje 21L iedereen aanraden. We zetten de camper neer. Eerst wilden we het stadje Jasper zelf ingaan maar het is al na 6 uur, en we willen nog douche, eten en een kampvuurtje maken.

Dus beslissen eerst te gaan douchen. We pakken de fietsen, want het is een aardige wandel anders. We verkennen de campground ook ondertussen. We komen vlakbij de douches en op het veld ernaast staat op eens een Elk. We houden wat afstand en rijden erlangs. Ook is er bij het inchecken vermeld dat er vanmorgen nog een beer op de campground is gespot, en deze is op nette wijze weg gejaagd. Dus wel opletten. Na het douchen fietsen we terug en maken we het eten klaar. We eten rosti, worstjes en boontjes. Het is echt nog steeds lekker weer en eten buiten. Jacco heeft het vuurtje al aan. Na het eten blijven we lekker bij het vuurtje zitten. We hebben geen stroom en besparen het onze door lekker lang bij het vuurtje te blijven zitten. We blijven tot wel na 12 uur lekker buiten zitten.

Nu werd het eindelijk een beetje donker, ik wilde graag nog sterren foto’s maken. En nu was het goed weer en redelijk onbewolkt. Ik probeer wat foto’s te maken. Nog best effe lastig, maar hopelijk is het gelukt. Tegen 1 uur gaan we slapen eigenlijk iets te laat maar morgen hoeven we niet ver te rijden en gaan we eerst het stadje van Jasper verkennen.

10/18  graden -  Lekker zonnetje in de ochtend tot in de middag daarna opeens regen en gelukkig later het zonnetje weer.

We zijn rond 10 uur in het stadje Jasper. En lopen langs de winkeltjes en gaan winkeltje in en uit. We vinden even later een bakkerijtje en doen een koffie met wat lekkers erbij. Daarna liepen we rustig terug via een ander winkelstraatje naar de camper.

We willen ook nog naar Lake Maligne. We rijden Jasper uit en komen als eerste bij de canyon van Maligne uit. Hier kan je verschillende routes lopen, we pakken de middelste. Het zonnetje schijnt het is best warm zo, maar dat duurde helaas niet lang. De bewolking kwam er aan met regen er in. Op het laatste stukje van onze wandeling door de canyon begon het te regenen en niet veel later bleef het ook echt door regenen. We lopen naar het theehuisje onder onze paraplu.

We worden vriendelijk begroet in het Theehuisje net als in elke shop en winkels hier in canada. We gaan maar even lunchen en hopen dat na de lunch de regen gestopt is. We blijven een poosje zitten en was ook wifi en het regende dus we deden rustig aan. Na een tijdje gingen we dan toch verder, het was iets minder gaan regenen maar het was nog niet helemaal droog. We rijden naar Maligne Lake, helaas volgde de regen ons.

We stappen uit maken een kort rondje aan de voorkant van het meer. We stoppen ook bij het giftshopje maar die waren ze nog helemaal aan het  inrichten. Op de deur staat dat ze morgen open gaan.. We zijn iets te vroeg dus. We rijden de zelfde weg weer terug richting Jasper. Bij Jasper aangekomen was het gestopt met regenen gelukkig. Misschien al een poosje want de straten hier waren droog. We gaan even een grote was doen ipv met de hand het kleine spul wassen. We hadden namelijk een wasserette gevonden die gelijk ook een koffiebarretje en internet heeft voor tijdens het wachten.

Dus we doen de was en drinken een bakkie koffie. In Nederland is het al na 00:00 uur dus me nichtje Abby is jarig, ze word 2! We feliciteren iedereen even alvast via facebook en whatsapp. Iedereen sliep dus morgen hopen we ook even online te kunnen komen en te facetimen met haar en de familie. Terwijl de was ondertussen in de droger zit ga ik even boodschappen doen.Ik kom net terug met de boodschappen en Jacco was al bijna klaar met het opvouwen van de was die net uit de droger kwam. We lopen terug naar de camper en rijden naar de campground.

Het is ondertussen wel iets drukken geworden op de campground. Maar met ons plekje hebben we daar bijna geen last van. Jacco maakt weer zijn vuurtje en ik maak het eten klaar. We eten gebakken aardappeltjes, visstickjes en broccoli. Dit was erg lekker al zeg ik het zelf.

Jacco ruimt op en ik ga alvast weer aan het verhaal verder bij het kampvuurtje. Jacco rijd nog even een rondje over de camping heen en verdwaalt hier en daar maar weet altijd de weg  weer terug te vinden. We spelen een spelletje en blijven weer net als gisteren lang bij het vuurtje zitten.

20  graden -  Zonnig.

Rond 10 uur zijn we bij het koffiebarretje van gisteren. We bestellen een bakkie koffie met een plakje cake er bij. We vragen om internet toegang en krijgen weer een briefje voor 30 minuten Wi-Fi. We facetimen met het thuisfront omdat Abby vandaag jarig is. We feliciteren iedereen en proberen ook nog even met Abby te praten maar die is te druk bezig met alle cadeautjes. Na een half uurtje gaan we weer weg.

We rijden weg uit Jasper richting Mount Robson. We stoppen bij het Mount Robson bord. Hier is ook een mooi meertje en een leuke korte hike.

We lopen de Portal Lake Walk binnen 15 minuten rond. En komen weer terug bij de camper. We maken even verder op nog een stop. We zien een super mooie bergrug met een meer ervoor. Dit was Yellowhead Lake. Hij weerspiegelt erg mooi in het water. We kunnen stoppen bij de historic site. We lopen een kort stijl pad naar beneden en maken wat foto’s bij dit mooie meer.

We rijden weer verder. Niet veel later zien we op eens 3 beren langs de weg grazen. Een mama beer en 2 cubs. We houden gepaste afstand maar ze komen langzaam grazend richting ons. We  blijven gewoon rustig staan en nemen foto’s. De kleine beren lopen heen en weer en grazen van het gras en de paardenbloemen. Moeder let goed op de omgeving maar graast ook rust verder. Helaas zijn er weer mensen die uit hun auto stappen en de raarste dingen willen doen om bijvoorbeeld een selfie te nemen. Laat de beestje lekker hun gang gaan!

Komen ze langs je auto lopen maak dan een foto. Ze lopen gelukkig iets de bosjes in. Na dat ze de camper een stuk gepasseerd zijn rijden we weer rustig weg. De volgende stop is Overlander Falls. We stoppen op de parkeerplaats en maken eerst even lunch. Het was ondertussen kwart over 1, maar we zijn de tijdgrens net gepasseerd en hebben een uurtje extra. Dus hier in Mount Robson is net kwart over 12. We zetten de stoeltjes buiten. En eten onze broodjes op. Het is echt heerlijk weer het zonnetje schijnt.  Na de lunch lopen we het pad af naar beneden naar de waterval.

Het is een erg mooie waterval, heel breed en krachtig en mond uit in de Fraser rivier. We hoeven maar een paar minuten te rijden en komen aan bij Mount Robson en het Visitors Centrum. We gaan naar binnen en vragen wat informatie over de trail en omgeving. We maken wat foto’s van Mount Robson ook weer een prachtig grote besneeuwde berg. We lopen ook nog het winkeltje verder op binnen. En drinken Snapple Ice tea buiten op in het zonnetje. (Ik zag deze en moest gelijk aan het boek “Wild” denken, aanrader om ook te lezen)

Zo’n 12 kilometer verder is Rearguard Falls, dit is een hele brede waterval. Je kan bijna boven op de waterval staan. Het is niet echt een hoge waterval want het zal maar 2 meter hoog zijn of zelf minder, maar ook deze moet je zeker niet overslaan. Het gedonder zo dichtbij is echt heel apart. Je kan elkaar dan ook echt niet verstaan..

De bedoeling was dat we zouden overnachten in Mount Robson maar we rijden gewoon rustig en maken hier en daar stops en opeens komen we al aan in Valemount, een klein plaatsje 30 minuten van Mount Robson vandaan. We besluiten rustig verder te rijden, en kijken wat de route zal brengen. Helaas tussen Valemount en Blue River is niet veel. We stoppen iets over drie uur bij Blue River Safari.

We willen een boottocht doen want de Jeeps kunnen niet helemaal de bergen op. Om 15:40 begint de volgende boot tocht. We smeren ons nog even in met zonnebrand en pakken de fotocamera’s uit de camper. Om half 4 krijgen we een lifejacket aan en stappen in de boot. Onze gids was Tim. We zaten met nog een stelletje en 3 chinezen op het bootje. Het was een soort speedbootje. Bij het begin legde Tim eerst wat uit over de omgeving en de beren. En dan varen we iets verder nog geen 10 minuten verder en we spotten onze eerste zwarte beer.

Het was een vrouwtjes beer. We volgden haar helemaal langs de kustlijn. Beren houden ook niet van veel moeite doen dus lopen rustig langs de kustlijn. We volgen haar wel meer dan een half uurtje. Dan varen we iets verder en zien de 2de beer al. Ook deze volgen we een tijdje. Het is gewoon mooi om de beren hun eigen ding te zien doen zonder vervelende mensen om je heen. Oke op de chinees na want die waren ook best een beetje vervelend.  Tim had bij het begin iedereen zo in het bootje gezet dat het gewicht was verdeeld, en die domme chinees loopt gewoon heen en weer door het bootje… Na meer dan een uur schrikt Tim een beetje van de tijd. Een tour duurt normaal een uur. En we hebben 2 beren wel gezien maar niet echt rond gevaren. Dus hij zegt laten we nog even verder varen. We varen weer een klein stukje verder en jah daar is beer 3 alweer. Ook hier nemen we weer de tijd. Volgens mij maakt het hem niet allemaal uit en heeft hij het ook naar zijn zin met de beren. We kijken achter ons naar de andere kant van de kustlijn en zien dat de andere 2 beren richting elkaar lopen.

We varen weer richting die beren terug maar helaas keert 1 van de beren weer om. Nu gaan we een stukje meer varen, echt super leuk in zo’n bootje, naar links en rechts. En Tim wil volgens mij reacties op roepen om recht op de kant af te varen en net op tijd weer om te keren. Hij krijgt er geen iedereen vertrouwd hem denk te veel. Even later stoppen we bij een aanlegsteigertje. We zien uit de boot al dat hier een super mooie waterval is. Wat een leuke verassing. We mogen uit het bootje en lopen naar de waterval toe. Het was echt super lekker en warm weer maar hier onderaan de waterval is het toch best fris. Dit water komt dan ook van een Gletsjer vandaan. We maken wat foto’s. De waterval en de zon samen maken een regenboog. Terwijl we een foto maken met de waterval op de achtergrond spat het koude water tegen je benen aan. Brr dat is echt koud.

We willen ook graag een keer kajakken en vragen Tim om advies. Hij meld dat kajakken echt geweldig is maar je moet dan ook echt in de bootje blijven want als je op dit meer omvalt in het water raak je binnen een paar minuten in shock hoe warm het ook buiten is. Het water is echt heel erg koud. Met dat in gedachte slaan we het maar over bij dit meer. We gaan weer terug in de boot, we varen naar een punt waar je verschillende gletsjers kan zien. De bergen weerspiegelen ook erg mooi in het water.

We varen weer verder en zien de zelfde beer even later weer op een ander stuk van de waterkant. We stoppen ook hier nog even. En varen dan rustig terug richting het dok. Een stuk voor dat hij bij het dok is zet hij de motor uit en laat de boot verder dobberen en Tim zelf gaat voor op de boot zitten, en verteld nog veel informatie over de beren. Ik vroeg wat vragen en de rest bleef stil en hadden geen vragen. De chinezen snapte volgens mij toch geen Engels. We stappen over half 6 uit het bootje we hebben bijna 2 uur gevaren. Deze boottocht was 100$/67€ per persoon. Eerlijk gezegd als dit echt maar een uurtje zou zijn vonden we dit niet waard. We zien ook beren langs de weg gratis. Maar zo 2 uurtjes en hoe Tim het deed was het het net waard. We rijden het mini pienie plaatsje Blue River door. Het was echt een paar huisjes en een “supermarktje”. Van buitenaf lijkt het op een oud oma’s huisje. Maar op de deur stond ‘’open’’. We lopen naar binnen het was een soort van supermarktje inderdaad. Ze hadden van alles 1 of 2 producten en vlees lag in een diepvrieskist. We pakken wat gehakt want we hadden juist net vlees nodig. Ondertussen was er nog steeds niemand in het winkeltje. We lopen wat rond pakken ook wat drinken en opeens horen we een oude vrouwen stem; sorry ik was even me kleingeld aan het tellen. Het oude vrouwtje praat wat en wij praten terug, echt zo aardig iedereen hier. We rijden weer naar de weg hier was de ingang van de campground van Blue River. We dachten omdat het victoriaweekend was dat alles druk en vol zou zitten maar het was erg rustig op de campground.

We checken ons in, deze nacht was 35$ dan hadden we stroom en water. We zetten de camper neer en horen tot onze verbazing dat de mensen die er staan bijna allemaal Nederlanders zijn.  Behalve de meneer met de hond naast ons. Het is geen mooie campground het is weer zij aan zij staan, dit vinden we toch echt niets maar we moeten toch wat. We maken het eten klaar. We eten pasta, dit is altijd makkelijk en lekker. We eten dit op buiten op de picknicktafel. Jacco gaat nog een rondje rijden op de fiets na het eten, ik blijf binnen en kijk wat foto’s na. Savonds doen we nog even wat drinken en dan gaan we slapen.

24  graden -  Zonnig.

Vanmorgen is de eerste ochtend dat we niet de kachel aanzetten, het is hier echt warmer dan dat we de afgelopen weken gewend zijn. Het zonnetje schijnt ondertussen ook al. We rijden op ons gemak de campground af en komen een bord tegen met een uitzicht bordje. We volgen de 3km lange pothole weg en komen uit bij een waterval.

Tuurlijk de waterval is weer erg mooi maar de weg er naartoe is niet echt makkelijk. We rijden rustig de pothole weg af en komen weer bij de weg. We rijden meestal tussen de 85/95 op de snelweg. Maar dan zien we opeens een beer rustig langs de weg in een weideveld. Hij stond lekker te grazen, helaas konden we niet stoppen er zaten te veel auto’s achter ons en op deze weg kan je niet makkelijk omkeren. Dus we zijn verder gereden. Het was nog z’n 70 kilometer rijden naar Clearwater. Net voor Clearwater zagen we nog een beer, maar helaas weer het zelfde te veel verkeer en geen plek om te stoppen. De vrachtwagens haalde ons zelf nu in, we rijden toch echt nu rond de 95 op een 100 weg. Wat een gekke vrachtwagenchauffeurs hier. Rond elf uur rijden we het plaatsje Clearwater in. Er is een kleine mall met gelukkig wel een normale supermarkt. Geen Wal-Mart maar gewoon net een supermarkt als in Nederland. We hebben de winkelkar weer vol zitten voor de laatste week boodschappen gedaan. We rijden naar de overkant naar het Visitors Centrum en vragen even advies voor de overnachtingen en de hikes. Had was ondertussen half 1 en kregen toch een beetje trek, er zat een DQ aan de overkant, hier namen we een lekkere sandwich menu.  

Na het eten gingen we ook nog even tanken, want in Wells Grey PP is geen pompstation. Het park is groter dan we dachten. We rijden eerst 35 kilometer naar de ingang van het park. Onderweg waren we gestopt bij de Spahats Falls. Je loopt binnen 5 minuten van de parkeerplaats naar het overkijkplatform. Je ziet weer een geweldige waterval, deze is smal maar hoog. Je staat zelf ook erg hoog en kijkt diep naar beneden. We lopen terug naar de camper en zien een kraampje staan met wafels, hotdog en ijsjes. Het is ondertussen zeker wel 25 graden dus een ijsje lusten we wel. De meneer  van het kraampje antwoordde ons gewoon terug in het Nederlands. Het was een Belgische meneer, hij verkocht ook wat Belgische producten vandaar de wafels ook. We maakte een praatje en kochten een ijsje. We reden dan nu echt het park in, vanaf de ingang tot aan de campground van Clearwater Lake was weer zo’n 23 kilometer. We stopten onderweg bij Dawson Falls, ook deze waterval was spectaculair, heel erg breed en mooi. Maar we stopte ook bij Helmcken Falls ik denk de bekendste van het park. Dit is 1 van de hoogste watervallen van canada, deze is 141 meter hoog.

We blijven ook wat langer staan bij deze waterval, het is gewoon hypnotiserend om het water te zien vallen in de canyon beneden. En weer snap ik niet hoe er nou zoooo veel water altijd maar kan blijven stromen en niet op gaat. We rijden weer verder, maar nu houd de asfaltweg op en word het “onverhard”. Maar het is zeer goed te rijden, we hebben asfaltwegen gehad die slechter waren. We rijden de clearwater lake campground op. Weer niet verwachtend dat er nog zoveel plek vrij zou zijn. Want deze campground had maar 50 plekjes. Ik denk dat er zeker nog wel 15 plekjes over waren. Helaas niet 1 meer rechtstreeks aan het water. Maar we vonden een mooi plekje. Op deze camping sta je ook weer zonder hookups, nou vinden wij dit geen probleem. Beter een mooi plekje zonder, dan zo’n ophokplicht camping met hookups. Het is weer een zelfregistratie camping, we doen 23$ in de envelop en stoppen dit weer in een metalen box bij de ingang.

We fietsen wat rond en zien dat onze buurman van afgelopen nacht (de man met de hond) hier ook weer staat. We volgen met de fiets een bordje Cafe en stoppen daar. We zien al gelijk dat er een man buiten zit met een Rugby T-shirt van Zuid-Afrika aan. We zetten de fietsen neer en lopen naar het cafétje toe. De man met de Zuid-Afrikaanse T-shirt staat ons te woord. We willen wat informatie over het kajakken. We maken een praatje niet alleen over de kajakken maar ook over Zuid-Afrika en onze vele reizen daarna toe. Hij was Zuid-Afrikaan maar als sinds z’n 11de was hij in canada. Behalve de kajakken verzorgden ze ook een boot trip. Vol passie verteld hij over de boottrip en wat we kunnen doen en zien op de trip. Maar dat we ook kunnen kajakken op de boottrip zelf. Dit spreekt ons erg aan en onder een lekkere icetea verteld hij over de boottrip. We denken er even overna en besluiten de boottrip dan morgen te willen doen.

We hadden nog 1 aanmelding een amerikaanse man met zn hond, maar helaas moeten er wel minstens 4 mensen zijn voordat de trip door mag gaan. Dus wij schrijven ons alvast in en hopelijk zijn er meer mensen (niet te veel) die toch morgen ook de trip willen gaan doen. We melden dat we op campground #6 staan, mocht er wat meer informatie zijn kan hij naar ons toe komen. Hij meld dat de Amerikaanse meneer ook op de campground naast het cafe staat op #16. We fietsen weer een stukje en denken, een meneer alleen met zijn hond op plaatsje #16, zou dat niet onze buurman van gisteren zijn? We fietsen over de campground en komen al in de buurt van onze buurman en ook nummer 16 komt dichterbij, en jah hoor daar staat onze buurman met zijn trailer en hond op nummer 16. Zonder na te denken rij ik met de fiets op zijn plekje, hij stond namelijk buiten. Ik zeg hoi buurman, zagen we u gisteren ook niet? En zo raken we aan de praat met Bill en zeggen wij dat we morgen ook de boottrip gaan doen. Hij vond het erg leuk dat we dit even kwamen melden en dat we mee gingen op de trip. Hij hoopt ook dat trip morgen wel door gaat. Na een tijdje kletsen gaan we er weer vandoor. We rijden naar de camper en we gaan langzaam het eten voorbereiden. We eten burgers van de weggooi BBQ. Binnen snij ik de uien, komkommer, tomaten, sla en plakjes augurk. Zo dat staat alvast klaar voor de burgers. Jacco had ondertussen al de bbq aan en de burgers liggen er op. Het waren diepvriesburgers, en 4 burgers waren toch net te groot voor dit bbqtje. Dus ik maak er even snel 2 klaar in de pan en de andere 2 laten we rustig op de bbq liggen. We hadden ook lekkere grote bollen meegenomen van uit de supermarkt. We eten de burgers op en doen daarna een lekker bakje koffie aan het water met wat lekkers dat we ook nog hadden gekocht.

Savond steken we weer ons kampvuurtje aan en ik tik weer ons verslag af.

30+  graden -  Zonnig.

Ook deze ochtend hoeven we niet de kachel aan te zetten. We zetten wat water op voor koffie en thee. We drinken het op samen met een muffin. Hierna lopen we rond kwart over negen naar het cafetje toe waar we de boottocht hopelijk zal vertrekken. We informeren of er al meerdere mensen de tour hebben geboekt. Helaas hadden ze nog niemand extra voor de boottocht. We lopen weer naar de camper want we hebben nog iets tijd. De boottocht zou pas om 10:00 uur zijn. Terug bij de camper zien we Bill en Chase (z’n hond) aankomen lopen. En op dat zelfde moment komt ook Mike van de boottocht aanlopen. Mike meld ons en Bill dat er net 2 mensen zich hebben opgegeven voor de boottocht. Yes! Hij gaat door. We pakken onze spullen bij elkaar en gaan terug naar het cafe. Hier drinken en praten we nog wat samen met Bill.

Ondertussen komt het andere stelletje ook aangelopen. Ze komen uit Zwitserland, Ronnie en Tammie. Even later kunnen we de boot op gaan. Het bootje was groot genoeg voor ons allemaal, deze tour kan max tot 12 personen dus nu hadden we alle ruimte om te gaan zitten en verplaatsen wanneer we maar willen. Half elf varen we dan. Jacco zit voor Bill er achter en daar achter zit het Zwitserse koppel. Ik zit aan de zijkant. Mike de kapitein zit natuurlijk achter het stuur. We varen nog geen minuut en Mike begint al vol enthousiasme alles te vertellen over het meer en de omgeving.

Bill en wij luisteren aandachtig het Zwitserse stel iets minder. Ronnie luisterend nog hier en daar en vraagt iets maar Tammie kijkt alleen maar vooruit en het lijkt of ze erg niet erg veel zin in heeft. Het bootje heeft nog aardig wat kracht en gaan met een flinke vaart het water over.

We varen vandaag over 2 meren: het Clearwater Lake en het Azure Lake. We varen ook door een Portage (doorgang) tussen de 2 meren in. Elk meer in zo’n 26 kilometer lang. Wij varen straks door naar het einde van Azure Lake, daar ligt het camp Rainbow Falls.

Hier zullen we de middag een paar uurtjes op het land doorbrengen. Dus vandaag varen we zeker zo’n 100 km. Mike verteld verschillende verhalen dan weer over de dieren die hier leven en waarom er geen Elk’s meer zijn in Wells Gray PP. Dit omdat er in 1920 een hele grote brand is geweest en veel Elken gevlucht zijn hoger op, ze zijn nu vooral te vinden in Jasper meld Mike. En dit klopt want we hebben daar wel meerdere Elks gezien. Maar ook verteld hij het verhaal van de 2 broers die hier hebben weten te overleven in de jaren dertig. De broers hadden een hut gebouwd op Rainbow Falls campground en deze staat er nu nog steeds. We varen over Clearwater Lake en aan beide kanten van het meer zie je soms rode vlaggetjes. Dit zijn primitieve campgrounds. Ze hebben picknicktafels en pittoiletten. Je kunt deze campgrounds alleen per kano of boot bereiken. Want niet veel verder dan het Café houd de auto/grevelweg op. Je kunt er overnachten voor 5$. Er zijn 8 van dit soort campground op Clearwater Lake.

Terwijl we varen stopt Mike bij elke waterval die er van de bergen naar beneden komt. We varen de Portage door. Dit is een smaller stuk van de rivier/meren. We varen het Azure Lake op. Aan het begin van dit meer zijn 3 primitieve campgrounds en helemaal aan het einde is er nog 1, dit was Raindbow Falls campground. Deze campground mag je alleen komen als je met de tour mee gaat. Maar ook op de Azure Lake stoppen we bij verschillende watervallen. De ene smal en wat minder van kracht, terwijl de andere juist breed is en het water met veel geweld naar beneden komt.

Rond half 12 uur komen we aan bij Rainbow Falls Campground. Het heeft een zandstrand en wat picknicktafels en pittoiletten. Mike haalt de spullen uit de boot en zet deze neer bij een picknicktafel. Daarna draait hij aan een stok en opeens zie je dat er een zonnescherm boven hangt. Hij pakt water uit het meer en zet deze op het vuur. Terwijl het water gaat koken laat hij ons de campground zien en begeleid hij ons naar de Rainbow Falls. Ook nu verteld Mike alles over de omgeving en de bomen en planten.

We komen niet veel later aan bij het hutje van de broers. Nog best een flinke hut, en slim opgezet. In de schaduw en net ver genoeg dat het water van het meer er niet bijkomt. Maar je moet ook slim zijn om in de jaren 30 hier te kunnen leven van de planten en beesten die je hier kon vinden. Ook het strandje voor hun hut was zeer zorgvuldig uitgezocht. Het was namelijk erg ondiep zodat het water sneller warm was. Mike noemde dit de hotsprings.

We lopen door het bos met allemaal verschillende bomen. Er was ook een boom die groeit in een schroefvorm omhoog. Want deze bomen groeien ook wanneer het winter is ze schroeven zicht door sneeuw en ijs gewoon omhoog. Ook hier is het een regenwoudgebied en dan kan je zien door de bomen en planten die er groeien. Ook hier hebben de bomen een soort van haar/mos te bescherming van de winters.

We komen bij de Rainbow Falls aan. Mike zegt ons dat we een hike kunnen doen, maar we kunnen ook terug meer naar het strand. Maar hij heeft zelf nog even tijd nodig om de lunch voor ons klaar te maken. We willen de waterval van boven zien dus gaan een klim hike doen. Bill en Chase blijven beneden en gaan langs het water lopen, en de Zwitserse stel was blijkbaar ook de hike naar boven aan het doen, ik zal niet veel over hun vertellen want ze waren stil en afwezig. Lekker rustig. We hiken naar boven, het gaat hier stijl omhoog en pakken takken en wortels vast om ons naar boven de hijsen.

Daarna moeten we even 2 keer kijken wat is eigenlijk de route nu.. We kijken wat rond en lopen het pad af wat het meest toegankelijk is. Even later moeten we weer een stijl stukje naar beneden en hangend aan een boom laten we ons weer zakken tot op de rotsen net voor de waterval. En we zien gelijk waarom ze het de Rainbow Falls noemen.

We zien een grote regenboom over de waterval heen. Deze waterval komt net om de hoek vandaan en valt dan breed uit op het meer met veel gebrul. We blijven hier even zitten en maken wat foto’s daarna hiken we weer terug naar de onderkant van de waterval, nu is het meer omlaag dan omhoog. Maar met zulke stijlen kanten is omhoog makkelijker dan naar beneden, maar als je maar goed kijkt waar je je voet neerzet komt het goed. We lopen naar de beneden naar een ander stuk van het strand en komen Bill en Chase tegen. We lopen aan de waterkant en maken een praatje.

En al lopend lopen we met zn alle terug richting Mike. Mike heeft een super uitgebreide lunch klaar gemaakt. Het is ondertussen rond twee uur dus krijgen zeker wel trek. Iedereen had zijn eigen bordje met een stukje vis (wat trouwens erg lekker was) en wat verschillende dingetjes er op. Op een andere tafel stond er een soort klein buffetje met verschillende dingen wat je op je broodje kon doen.

Er lagen ook hotdogs dus Jacco en ik maken wat hotdogs boven het vuurtje klaar. We eten en drinken gezellig met z'n alle. Mike had ook de kano’s al klaar gelegen. We gaan nu even een uurtje kanoën, en Mike ruimt ondertussen alles op. Toch altijd weer effe wennen in zo'n klein bootje. We roeien het bootje van de kant, het is nu zeker wel boven de 30 graden maar je wil echt niet in het water vallen. Het water zal maar een paar graden boven nul zijn, Mike zegt dat het iets hoger nog ligt maar laten we het er ophouden dat het erg koud is en je kan dan in shock gaan. Dat willen we zeker niet hebben dus we roeien rustig.

We blijven ook een beetje aan de kantlijn. We gaan richting een punt waar de meesten dieren snachts en smorgens vroeg komen. We zien helaas geen dieren maar horen wel wat gejak over het meer galmen. Waarschijnlijk een coyote.

We willen de zwitsers niet achterna en steken het meer over, dit was niet helemaal de bedoeling ik zou graag een beetje aan de kant blijven maar het gaat goed met roeien dus roeien rustig verder.

We varen richting Bill, deze was bij de waterval in de buurt. We varen naar hem toe en maken gelijk wat foto’s van Bill in zijn Kano, Chase is bij Mike gebleven. Wij willen naar de waterval toe roeien, maar het water van de waterval geeft heel veel kolken en daar kan je niet echt tegen op roeien, zonder om te vallen.

We roeien met de kolken mee tot we een eind verder op uit de kolken zijn zonder gelukkig om te vallen. Pff. We roeien langs de kant weer terug naar het stuk strand waar Mike is. We roeien hard zodat we al een stukje op de kant staan, maar Mike komt ons gelijk helpen, echt niets is te veel.

Er stond nu het toetje klaar, je kan boven het vuur Smores maken. Jummm.

Jacco, Bill en ik maken wat smores klaar de Zwitsers hoeven weer niet en blijven verveeld zitten. Tammie het meisje kijkt nog wel even op de marshmallowzak, waarschijnlijk zitten er te veel calorieën in.. Nou dan eten wij er wel 1 extra, geen probleem. Hierna gaan we weer de boot op het zal nu tegen vier uur zijn geweest.

We varen nog langs verschillende watervallen. En Mike laat ons bij de Portage er uit om door de Portage te lopen naar de andere kant waar hij ons weer op haalt. We moeten via de voorkant van de boot er uit dus Chase kan niet mee, hij blijft in de boot bij Mike.

We lopen door de Portage, gelukkig geen last van de vele muggen waar Mike het over had. We lopen langs hoge bomen die wel meer dan 400 jaar oud zijn. Het pad word netjes onderhouden door het parkbeheer, want we zagen dat er wat bomen op het pad waren gevallen. Deze laten ze gewoon liggen waar ze gevallen zijn maar ze zagen alleen het stuk er uit waar het pad loopt.

Ondertussen lopen we over vlonders, onder ons is drassig moeras achtig landschap. Hier groeien weer die gele bloemen/planten die we ook op Vancouver Island zagen. Ze hebben grote bladeren en een gele steel als bloem. Ze lijken veel op waterlelies, alleen hier staat het blad recht op. Later van Mike horen we dat ze de planten stinkdier plant noemen. Omdat ze niet lekker ruiken. En de grote bladeren gebruikten ze voor na het bezoek aan de toilet. We lopen door tot aan de andere kant van de Portage.

We stappen de boot weer in. We gaan langs nog een waterval deze gebruikt Mike altijd om de mensen weer een beetje wakker te maken.

Deze waterval spuit namelijk een aardig stuk het water op en als de mensen aan het einde van de dag een beetje in zakken dan maakt hij ze weer wakker met een frisse spray. Terug op de boot zegt Bill dat hij al 3 maanden onderweg is maar dat dit zijn beste dag was zo ver. Zo tegen half zes waren we weer terug bij het Cafetje. We drinken nog wat en nemen afscheid van Bill, Chase en Mike. De Zwitsers weten we al niet meer waar die nou weer zijn. Maar gelukkig gingen ze mee zodat de trip door ging en we hadden geen last van ze.

Het was echt een geweldige dag en trip!

Wil je iets speciaals doen en je geld goed besteden doe deze dagtour bij Clearwater Lake Tours. Wij vonden dit zoveel leuker en je geld waard dan de boottrip bij Blueriver safari. Bij de camper aangekomen ga ik nog eerst even douche. Ze hebben hier op de campground een coinshower, dit hadden we nog niet eerder gedaan. Helaas hadden we geen 2 dollar munten “ Toonies” meer. Dus even weer langs cafetje om te wisselen. Voor 2$ kan je 3 minuten douche. Ik stap op de fiets en rij naar het douchhokje toe. Er is maar 1 douche voor de dames en 1 voor de heren. Het is een redelijk goede douch en je kan zelf je tempratuur bepalen wat ik altijd fijn vind, lekker warm. Na deze frisse douch fiets ik weer terug. Jacco heeft het kampvuur al aan en ook het water in de pan kookt ondertussen. Ik maak het avond eten klaar. Pasta eten we vanavond. We eten weer lekker buiten bij het kampvuur. Savonds blijven we nog een poosje bij het kampvuurtje zitten tot deze bijna uitging.  

25  graden -  Bewolkt en zonnig.

Vanmorgen na het ontbijt vertrekken we van de campground. We rijden net weg en toevallig lopen Bill en Chase langs. We nemen nogmaals afscheid, maar we zouden nog contact met hem opnemen via de email. Kwart over negen rijden we de campground af, het is bewolkt, hopelijk klaart het straks nog op. We stoppen als eerst bij Ray’s Farm. We nemen de rugzak niet mee want het is een korte trail, zo'n 500 meter maar. We lopen net buiten de camper en gelijk hele zwermen muggen om ons heen. Bah, we lopen met flinken pas door. We komen uit bij een open weide met daarin 3 vervallen huisjes. Maar we blijven niet lang want de muggen zijn echt vervelend. Met weer een snelle pas lopen we naar de camper. We stappen in en draaien de weg weer op, nog geen 100 meter verder loopt er een grote zwarte beer aan de zijkant van de weg. En dan liepen we daarnet nog geen 500 meter terug zonder beerspray, zo zie je maar je weet nooit wanneer je een beer kan tegen komen. Ook deze beer keer niet op of om naar de camper, we bleven achter/naast hem rijden.

Maar we bleven ook bij hem want hij liep op de andere baan en als er dan een auto zou komen zouden deze hem niet zien. We volgden de beer een poosje tot dat hij al grazend weer in de bosjes verdween. Gelukkig was het erg rustig deze morgen op de weg. We rijden nu een heel stuk door, zelfs het de park grens uit. Tot we bij Moul Falls kwamen. We parkeren de camper en lopen de trail. Deze trail was z’n 6 km heen en weer. Via de trail loop je het park weer in. Tot aan de bovenkant van de waterval is het een makkelijke trail, maar wil je aan de onderkant komen dan moet je via een wat steilere weg naar beneden, maar zeer de moeite waard. Beneden aangekomen heeft deze waterval ook mooi het zonnetje er in staan, waardoor een regenboog ontstaat. We maken wat foto’s en worden ook door de spray een beetje nat maar dat geeft niet.

En we lopen de weg weer terug naar boven. Ondertussen is het zonnetje flink aan het schijnen en de bewolking is weg getrokken helaas. We hebben het warm en daardoor lijkt het of de terugweg nog veel langere duurt. We hiken dan toch liever in de sneeuw dan in zo’n hitte. We komen aan bij de camper en zetten gelijk de airco aan en rijden door. We stoppen nog even bij Spahats Falls om een wafeltje te eten. De Belgische meneer herkende ons nog van een paar dagen eerder. We eten een lekkere waffel en gaan weer op pad. We stoppen nog even snel bij het Vistors Centrum om daar een leuk T-shirt te kopen, maar vinden er helaas geen.

We hebben wel even wifi dus melden ons thuis ook even dat alles goed gaat. We weten ook nog niet welke route we willen rijden vandaag, over de 24 en 99 of via Kamsloop en dan de 99 op. We rijden nog maar net de grotere weg op bij Clearwater en gelijk zit er weer een vrachtwagen achter op je. We besluiten niet naar Kamsloop te gaan, en de 24 en 99 weg te pakken, dit zijn geen grote doorgaans wegen dus hopelijk wat rustiger rijden. Zodra we de 24 op rijden is het gelijk een stuk rustiger. We rijden een poos en krijgen we een beetje trek, we stoppen boven op een berg met uitzicht op een super mooi meer. Jacco zet de stoeltjes buiten en ik maak wat broodjes hotdog klaar en die eten we buiten op. Daarna rijden we weer, we rijden een poos door. Ik doezel af en toe bijna in, en dan ziet Jacco een coffee huisje dat The Sugar Shack heet. Hij draait het terrein op.

We weten nooit wat we kunnen verwachten op dit soort afgelegen plekjes. Maar de man verwelkomt ons van harte, en verteld gelijk van alles en nog wat. Maar vooral over Poutine. En dat hij de beste maakt en of wij het al eens geprobeerd hadden. We zeiden dat we het wel eens gezien hadden, patat met een hoop rotzooi er op, een soort jus met stukjes. Dat klopt zegt de man, het is inderdaad een soort jus met kaas over je patat heen. Hij laat ons ook gelijk van verschillende soorten maple siroop proeven en maakt zelf een klein portie Poutine klaar. Maar we hebben nog geen uur geleden de hotdogs op dus ik zit echt vol, Jacco proeft het en eet het bakje leeg. Ondertussen vragen we om koffie met melk en een beetje suiker, want we zagen al dat ze geen cappuccino’s hadden. Hij pakt een beker en zet het onder het koffie apparaat en ondertussen zegt hij dat het de beste koffie is die je kan vinden. En dan pakt hij een blikt en giet er wat siroop in, blijkbaar maple siroop. En een schuitje melk. Wij proeven het en het smaakt erg lekker zo de koffie. De man vraagt naar onze route en verteld gelijk alles wat er op de route te doen is. Hij pakt een grote kaart en omcirkeld het een en ander. En we krijg de kaart en een magazine mee. De koffie was trouwens erg lekker en maar 4,5$ voor beide. Dus ik kocht ook nog wat Maple Nuggets (Maple klontjes) voor door mijn koekjes te proberen straks thuis.

Rond 5 uur komen we aan in het plaatsje Clinton, het ziet er uit als een oud verlaten texaans dorpje. Maar ik denk dat ze dit ook doen voor de toeristen maar het zien er echt super leuk uit, alle plaatsjes trouwens waar je doorkomt als je deze route rijd.

Rond half 6 komen we bij Marble Canyon PP (18$). We wilde ene kant hier misschien stoppen en overnchten maar alle mooie plekjes waren weg en je kon hier ook echt niets doen, het was gewoon aan de zijkant van een berg. En het was half 6 en hadden ook nog geen honger en wilde niet onze tijd verdoen met niets doen. Dus we reden verder. We rijden het plaatsje Lillooet binnen en zien een RV campground, ook aan het water. We rijden de campground op en zien al dat het helemaal niets is, en het koste ook nog eens 36$. Er kwam een man van de campground naar ons toe gelopen en wij zeiden dat we bij de verkeerde campground waren en keerden weer om. We rijden ondertussen al een poos door een ruig landschap, vele bergen maar dan toch anders. Deze bergen waren ruig van gezicht niet veel bomen maar veel verschillende soorten rotsen. Ook het landschap was heel erg ruig.

Soms lijkt het net of je in Juressic park bent beland. Het geeft wel weer een heel mooi gezicht maar gewoon wel anders. We stoppen nog op een picknick plaats en maken fotos van de bergen en de rivier die door deze ruige bergen/canyon loopt. Het waaide ook al een poos en het lijkt alleen maar erger te worden. Jacco houd z'n 2 handen stevig aan het stuur. We gaan nu nog een ruigere gedeelte in en het stormt ondertussen. We rijden langs de rand van de berg terwijl het erg hard waait. We zien in de verte zelfs een zandstorm. Maar we moeten er door heen. 

We gaan er ook door heen maar dat was toch even spannend met zo'n grote lomp ding in een windhoos. We rijden de berg verder omlaag en de windhoos is weg maar waait nog steeds erg hard. We zien een bordje met Cinnamon Campground, dit was een regionaal park. Het heeft maar 12 plekjes maar je staat hier ook aan het water voor 12$. We zetten de camper op plekje 1, achter een berg bosjes en bomen. We zien dat het flik waait maar we voelen dit niet in de camper we staan denk net zo dat we goed beschut zijn voor de wind. Ondertussen begint het ook te regen dus we eten maar binnen. Het was trouwens ook al kwart voor acht. We hebben nog steeds niet super trek maar de kipfilet moest op. Ik bak de kip op met wat rosti’s, en merken dat we toch weer meer trek hadden ondertussen dan dat we dachten. Na het eten begin in weer met tikken aan dit verhaal, weer moest ik 2 dagen tikken. Ik sla elke keer en dag over want het kost toch wel wat tijd om alles op te schrijven. Ik ben nu weer z’n 2 uur verder voor 2 dagen schrijven. Het is nu half 12 dus ik ga me bedje maar eens opzoeken.