De eerste dagen

27 maart

Eindelijk is het dan zover. Na maanden van voorbereiden, routes maken, campings uitzoeken en verhalen van andere reizigers lezen om ideeën op te doen, gaat de reis eindelijk beginnen. Het eerste deel van de reis in Nederland gaat vlot: Piet brengt ons om half acht naar station Arnhem, met de trein naar Schiphol en op Schiphol valt het inchecken reuze mee. De vliegreis valt niet tegen. Maar het kan niet mee blijven zitten. Op Chicago Airport moeten we ruim een uur in de rij staan voor een controle van de douane; toen we buiten stonden te wachten op een bestelde shuttlebus van het hotel visten we achter het net. Hij stopte voor een groep die kennelijk ook naar dat hotel moesten en wij konden niet meer mee. Uiteindelijk twintig minuten later is hij weer terug en kunnen we alsnog mee. Na het inchecken ploffen we met onze bagage op de toegewezen kamer 23.00 uur Nederlandse tijd. Maar hier is het pas 17.00 uur. Na wat gegeten te hebben lezen we op de kamer nog wat berichtjes, maar  voordat de ogen helemaal dicht vallen bergen we alle spullen op en geven het op. Na een dag van 20 uur is het mooi geweest.

28 maart                                                                  gereden: 128 km                                                                    Bewolkt, 12o 

Zo vroeg naar bed gaan betekent wel dat we rond 5 uur klaar wakker zijn.  Om half 8 stappen we in de bus met nog 18 andere stellen (voornamelijk Duitsers en Nederlanders). Na twee en een half uur rijden we het fabrieksterrein op en worden we onderverdeeld voor de uitleg. Per camper mag er maar 1 aanwezig zijn bij de uitleg, de andere moet naar de kantine koffie drinken. Ja, soms heb je pech in het leven Mirjam! Na een uur is dat ook geregeld en rijden we met onze ‘eigen camper’ het terrein af op weg naar San Francisco. De eerste rit geeft meteen een mooi beeld van dit deel van Amerika. Mooie oude huizen met een veranda met daarop altijd een schommelstoel. Plots komt ons een paard en wagen tegemoet. Het blijkt hier Amish gebied te zijn. De camper rijdt prima. Hij stuurt licht en is van alle gemakken voorzien (automaat, cruise control, radio met goeie Amerikaanse zenders). Rond 5 uur komen we op de camping aan. We dienen een nummer te bellen en even later komt de parkwachter ons inschrijven. We krijgen een plaats toegewezen mét stroom. Na het eerste, bij ons gebruikelijke, vakantie potje yahtzee zit de dag erop en duiken we het bed in.

29 maart                                                                      gereden: 310 km                                                                        Zon, 18o

Lekker geslapen worden we pas rond 8 uur wakker; of nee 9 uur. We zijn in Indiana; daar is het een uur later dan in Chicago. We doen lekker rustig aan en na anderhalf uur rijden we weer. Vandaag is het doel Rockville; een rit van 320 kilometer. We rijden door slaperige stadjes en weidse landerijen met verspreid liggende boerderijen. Een typisch Amerikaans landschap bekend van de vele films. Na een stop bij McDonalds (voor de wifi hé..) neemt Mirjam het stuur over. Na de ervaringen die ze in Canada opgedaan heeft gaat dat heel soepeltjes. Rond 4 uur komen we op de camping aan. Er is niemand, ook geen nummer dat we moeten bellen, niets. We rijden de camping over. Alles ziet er netjes uit, maar geen campers. Als we even stil staan om te overleggen komt er een auto aan rijden. De beheerder stapt uit en vraagt vriendelijk hoe het met ons gaat en wat we aan het doen zijn. Ik vraag hem of de camping nog niet geopend is. “Nee” zegt hij “a.s. zaterdag”. “Op jullie site staat het laatste weekend van maart” zeg ik. “Ja dat is aankomend weekend” zegt hij. ”Nee dan is het 1 april” antwoord ik. “Ohh, dan moeten we dat updaten”. Maar uiteindelijk mogen we wel blijven staan en staan we heel alleen gratis op  een prachtige plek op de camping.

30 maart                                                                  gereden: 485 km                                                                        Regen, 18o

Regen klettert op het dak van de camper, het bliksemt en dondert; kortom het is noodweer als we wakker worden. We ontbijten, ruimen de spullen op , rijden nog even langs de dump om de volle afvalwater tank te legen en dan zo snel mogelijk naar een tankstation. Gisteravond bleek dat we nog 20 mijl konden rijden voordat de melding ‘running out of gas’ op het dashboard verschijnt. De dame van het tankstation wil weten waar we vandaan komen en wat de plannen zijn. Bij mijn ‘uit Nederland’ komt er een stortvloed over een stiefzus uit Groningen, een bastaardkindje van haar vader wat hij nooit verteld heeft en bla bla bla….. We hebben de route gepland tot 200 km voorbij StLouis en na de afslagrijden we voor ons gevoel in the middle of nowhere en via een weg die steeds slechter wordt komen uiteindelijk uit bij camping Huzza Valley. Deze camping ligt in het stroomgebied van een riviertje dat bij overstromingen voor een groot gedeelte onder water komt te staan. Er staan een paar andere campers en na een blik op het (nu) rustige riviertje zetten we onze camper op de toegewezen plaats.

31 maart                                                                  gereden: 566 km                                                          Druilerig/Zon, 12o

Vroeg naar bed ’s avonds betekent voor ons automatisch voeg op. Rond 7 uur zijn we klaar wakker en staan dan ook maar meteen op. Zo langzamerhand begint de rolverdeling duidelijk te worden en is het, na het ontbijt, ook een fluitje van een cent voordat we weer rijklaar zijn. Het doel vandaag is een camping voorbij Springfield, maar afhankelijk van de tijd, zin en weer kunnen we ook doorrijden naar Tulsa. Het is druilerig en wat winderig, maar met deze camper en over de Amerikaanse snelwegen rijdt het prima. Zo rond de middag stoppen we bij de Aldi om boodschappen te doen en besluiten we om door te rijden naar Tulsa. Ik had een camping uitgezocht aan de Arkansas rivier in een stadje net voorbij Tulsa. Het is een RV park. Alles boven op elkaar en geen enkele boom of iets anders. Alleen maar campers en caravans; de een nog groter dan de ander, maar wel douche, wc, wifi en aansluiting op stroom en water. Ach het is maar voor 1 nacht en de zon is gaan schijnen, dus we pakken onze stoeltjes uit de camper en drinken voor eerst deze reis buiten koffie!