Zondag 14 mei 2017: "Bezoekers"

Vandaag een relatief kort ritje, van Fort Macleod naar Waterton NP. Ofwel van de vlakke prairie naar de bergen.

We rijden via Cardston. Het stadje Cardston werd in 1887 gesticht door een groep uit Utah afkomstige mormonen onder leiding van Charles Ora Card, schoonzoon van sekteleider Brigham Young. In Canada introduceerden ze o.a. irrigatietechnieken. We stoppen even bij de Cardston Alberta Temple. Dit imposante gebouw van wit graniet werd voltooid in 1923. Rond de tempel ontwikkelde het plaatsje zich tot een van de belangrijkste centra van de mormonenkerk in Canada.

Bij onze stop werden we direct aangesproken door een aantal mormonen, uiterst vriendelijke mensen. Er wordt   spontaan van alles uitgelegd. De tempel wordt alleen gebruikt voor plechtigheden; hun vieringen doen ze in het tegenovergelegen kerkgebouw. De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, een oorspronkelijk Amerikaanse groepering, werd in 1830 gesticht door Joseph Smith. Ze vestigde zich eerst in Illinois, waar de leider in 1844 vermoord werd, en vervolgens in Utah, waar de volgelingen van Brigham Young in 1847 Salt Lake City stichtten. De sekte baseert  haar leer op de Bijbel en het Boek van Mormon, en telt ongeveer 135.000 gelovigen, die voor het merendeel wonen in Alberta, Brits-Columbia en Ontario. Leuk gesprek.

De bergen komen steeds dichterbij en we gaan ook steeds hoger. Waterton Lakes National Park ligt op 1300 meter hoogte. Het park is gele­gen in het uiterste zuidwesten van de provincie Alberta, op de grens met de Verenigde Staten. Het is met 525 km2 een van de kleinere beschermde natuurgebieden van Canada, maar als nationaal park is het tegelijk uniek, omdat er op een betrekkelijk klein oppervlak geheel verschillende soorten landschap met bijbehorende flora en fauna bij elkaar komen. Het motto van Waterton Lakes Natio­nal Park is “Where The Mountains Meet The Prairie”. Een heuvelachtig voorgebergte (de foothills) ontbreekt en de overgang tussen de prairies en de bergen is heel abrupt. Dit heeft onder andere tot gevolg dat Waterton Lakes, dat een heel ruig en onbedorven park is met erg veel wild. Grizzlyberen verblijven hier ook nog in de prairie verblijven. De bergtoppen vertonen alle mogelijke tinten rood, groen, wit, turquoise, bruin en violet. Dit komt doordat er allerlei soorten mineralen in het gesteente voorkomen.

Een ander bijzonder kenmerk van Water­ton Lakes heeft betrekking op het klimaat. Dit park is de meest winderige plek in Canada. Dc gemiddelde dage­lijkse windsnelheid bedraagt 30 km/u, maar snelheden van 100 km/u zijn heel gebruikelijk. En dat hebben we deze dag geweten. Een harde koude wind maakte de gevoelstemperatuur 0 graden.

De Entrance Parkway gaat van de ingang van het park naar het dorpje Waterton aan Upper Waterton Lake, het centrum van het park. Deze weg brengt ons van de prairies, langs een reeks meren, naar het dorp op 1280 meter hoogte. Je hebt van hier mooie uitzichten over Water­ton Valley. Vlak voor het dorp passeer je het indrukwekkende uit 1929, een National Historic Site.

In Waterton Village zoeken we vroeg in de middag de camping op en installeren ons voor twee nachten. Een mooie plek aan de rand van de camping. ’s Middags gaan we nog even te voet Waterton in. Het ontstond op de aanslibbingsgronden van de rivier Cameron, bij de Bosporus Strait tussen het Upper en het Middle Lake. Waterton heeft een bekoorlijke ligging omringd door hoge bergen. Achter de stad lopen we langs de Cameron waterval te zien.

Tegenover de camper hadden we al de vele sporen van wild in het zand gezien. En ja hoor, in de vooravond kregen we bezoek van vele herten, die in alle rust tussen de campers stonden te grazen. En wat later op de avond kregen we op de camping ook nog bezoek van een grote bruine beer, het zou ook een grizzly geweest kunnen zijn, die uiteindelijk tussen de huizen verdween. Dit alles zo in je tuintje.

Morgen gaan we het park in.