Zaterdag 20 mei 2017: Icefields Parkway

Wederom een zonnige, heldere dag. Ideale omstandigheden dus de Icefields Parkway te rijden. Een flinke afstand, 250 km, en dat betekent keuzes maken waar wel / niet te stoppen. En neem van mij aan, dat is best moeilijk bij zoveel natuurschoon.

De Icefields Parkway baant zich een weg van Banff tot Jasper langs de scherpe bergkammen van de Rocky Mountains. De ‘boulevard over de ijsvelden’ biedt schitterende vergezichten op valleien, watervallen, meren, gletsjers en machtige toppen. De Highway werd aangelegd in het kader van een werkverschaffingsproject en louter om toeristen een blik te gunnen op het prachtige landschap. Overal zijn uitzichtpunten voorzien met meer uitleg over de natuurlijke historie van de regio.

De weg stijgt meteen flink en biedt direct mooie vergezichten op de Waputik Range. Hij volgt aanvankelijk het dal van de Bow River. De weg loopt rond Bow Peak en ziet dan uit op de Crowfoot Gletsjer die de rotsflanken van Crowfoot Mountain bedekt. De indrukwekkende ijskap lijkt op een kraaienpoot.

Rangers manen ons tot een stapvoets tempo met de camper. Ze begeleiden een grizzly, die langs de kant van de weg scharrelt. Jammer, wel dichtbij, maar geen foto. Stoppen mag niet.

Bow Lake ligt vlak bij de weg en ligt nog helemaal dicht. In de verte zie je mooi afsteken de Num-ti-jah Lodge, een historisch gebouw met rood dak op de noordelijke oever. Vervolgens rijden we de   Bow Pass (2069 m) op. En proberen we te voet Peyto Lake te bereiken. We stranden echter in de metershoge sneeuw die hier nog ligt. , het hoogste punt van deze tocht.

Bij Waterfowl Lake maken we een stop. Het ligt voor een groot stuk open. De weerspiegeling van de bergwereld er omheen is prachtig.

Daarna gaat het naar het dal van de noordelijke Saskatchewan. Een belvedère biedt uitzicht op de vallei van de Howse. De ontdekkingsreiziger David Thompson volgde deze weg in 1807, toen hij bij Invermere de eerste handelspost ten westen van het gebergte stichtte. We kruisen Highway 11. de David Thompson route (benzinestations).

Vervolgens gaat het zeer snel omhoog naar de Sunwapta Pass (met één enkele bocht, de zogenaamde ‘big bend’, zit je 430 m hoger). Vanaf een itzichtpunt ontvouwt zich een spectaculair panorama  over het dal van de noordelijke Saskatchewan. In de verte zijn Mount Athabasca en de andere toppen rond het Columbia Icefield te zien.

Het Columbia Icefield, dat zich uitstrekt tussen Brits-Columbia en Alberta, is de grootste niet-polaire ijsvlakte (325 km2) op het continent. De oostflank is bedekt met de Athabasca Glacier (3000 m), vier andere grote gletsjers In 1898 ontdekte een groep alpinisten van de Britse Royal Geographical Society het onbekende ijsveld en noemde het naar de rivier Columbia. Vanaf het parkeerterrein van het Columbia Icefield Centre ontvouwen zich prachtige vergezichten op de gletsjers.

Aan de overkant van de weg ligt het Sunwapta Lake dat door de Athabasca gletsjer van water voorzien wordt. Een kort pad voert van het parkeerterrein naar de ijstong. Borden naast de toegangsweg en het pad geven aan hoe spectaculair de gletsjer in de voorbije jaren gekrompen is.

Even voor de Tangle Falls zien we weer een beer langs de weg scharrelen, een zwarte deze keer. Nu wel op de foto. De Tangle Falls zelf zijn terraswatervallen en erg . Het water stort zich niet naar beneden, zoals bij de meeste watervallen, maar stroomt trapsgewijs via diverse kleinere watervallen.

We volgen met de camper de Sunwapta River. Bij de Sunwapta Falls loopt de rivier om een eilandje, stort zich naar beneden van een rots, maakt een scherpe bocht rond een oude morene en dringt dan door in een diepe canyon van kalksteen.

Net voorbij de watervallen stort de Sunwapta zich in de Athabasca River. Tot Jasper volgen we deze rivier door een indrukwekkende vallei. Bij de Athabasca Falls stort het water van de Athabasca zich naar beneden  en verdwijnt in een spectaculaire canyon die door de eroderende werking van het voortdurend insijpelende water gladde wanden heeft gekregen.

Net voor Jasper proberen we een plekje te krijgen op Whistlers Campground. Een camping met 760 plaatsen, maar helemaal vol. Het is ook May Long Weekend, en dan gaan alle Canadezen erop uit. Het lijkt of ze de winter van zich afschudden. We worden doorverwezen naar de overflow bij Snaring Campground. Een prachtig plekje, wel weer unserviced.