Dag 3 Vancouver - Victoria (killer whales!!!)

De dag begon alweer vroeg. Om half 5 's ochtends zaten we alweer rechtop in bed. De jetlag is nog steeds niet helemaal uitgewerkt, maar we komen er wel. De spullen in- en opgeruimd en om half 7 liepen we met de koffers over de straten van Vancouver richting de Sky Train die ons naar Alamo Car Rental zou brengen op YVR (De internationale naam voor Vancouver Airport). We hebben een Full Size auto geboekt, want we moeten ook nog een keer een tent en extra slaapzakken meenemen voor wat, als we de Canadezen mogen geloven, het laatste is wat we zullen gaan doen (Iets met beren en wolven. Maar daar komen we later nog op terug.

Na enig passen en meten kwamen we erachter dat de voorgereden Nissan Altima niet de "bootspace" had die wij nodig hadden om 1 koffer, 2 weekendtassen en 4 rugzakken te herbergen. In Canada werkt het anders dan in Amerika. Waar je in Amerika een auto uit mag zoeken, wordt deze hier voorgereden. Gelukkig was er 1 Alamo medewerker, Osman, wel zo aardig om mee te denken en een andere auto voor ons op te halen waar wel al onze spullen in pasten. Na een klein oponthoud reden we weg in een Hyundai Sonata met nog maar 1200 km op de teller. Gelukkig rijden wij sinds een kleine 2 jaar ook automaat, dus dit is niet meer zo onwennig als toen we in Amerika in een automaat stapten. In Amerika zaten de jongens bij het eerste stoplicht aangekomen bij ons op schoot omdat de bestuurder met zijn linkervoet wanhopig op zoek was naar een koppelingspedaal en bij gebrek hieraan zijn linkervoet maar gebruikte om vol de rem in te trappen. Maar het harde contact met het stuur bleef dit keer dus uit. Ook hadden we geleerd van de vorige keer dat er geen navigatie in de huurauto’s aanwezig zijn. We hebben daarom onze eigen TomTom meegenomen en tot nu toe hebben we daar geen spijt van.

Met de auto zijn we naar Tsawwassen gereden waar de Ferry ons zou brengen naar Vancouver Island. Een boottocht over de Straits of Georgia, tussen Galiano Island en Mayne Island door om uiteindelijk bij Swartz Bay uit te komen. Vandaar uit was het nog een kleine 40 kilometer rijden naar Victoria, de Hoofdstad van British Columbia en volledig opgetrokken in Engelse stijl (downtown Victoria).

In Victoria slapen we in hotel Zed. Een hotel die je het gevoel geeft je terug te brengen naar de hippie jaren 60/70 van de vorige eeuw. Voor de deur staan 2 prachtige oude hippie busjes en bij de receptie kun je nog een brief typen op een echte typemachine en hebben ze een platenspeler waar je muziek kunt beluisteren op een (papa wat zijn dat voor grote zwarte schijven) platenspeler. Ook is er een leuk klein zwembadje waar je even kunt afkoelen. En dat is wel nodig ook. Het weer hier is voortreffelijk, het is zelf ronduit warm te noemen voor de lokale begrippen. Gemiddeld ligt de temperatuur hier rond de 25 graden, nu is het plaatselijk soms 32 graden.

Om 17 uur werden we opgehaald door Eagle Wings Wildlife tours. We hadden een afspraak met een groepje Killer Whales oftewel Orca’s. Op de drijvende Fishermans Wharf kregen we in die zinderende hitte uitleg over wat we zouden gaan doen. Met een boot met 2 dieselmotoren van ieder 625 pk op jacht naar Orca’s. Oh ja, of je ook even een waterdichte overbroek, een winterjas, handschoenen en een muts mee wil nemen. Die werden ons aangeboden door Eagle Wings met de opmerking: “You will thank us later”! En dat klopte. Na met een sukkeldrafje de haven van Victoria uitgevaren te zijn werd de natuurlijke Airconditioning aangezet door met een snelheid van meer dan 60 km per uur over een uitloper van de Stille Oceaan te zoeven. Eerst hebben we nog wat zeehondjes gezien en een Eagles Nest om na een kleine anderhalf uur en 42 mijl verder in een kolonne van bootjes een groep van 4 Orca’s te volgen. Orca’s leggen per dag ongeveer 100 mijl af, op zoek naar voedsel. Ze eten gemiddeld 150 kilo per dag, dus de het ene moment zwemmen ze links, de andere keer rechts van Vancouver Island. We mochten niet binnen een straal van 50 meter komen van de Orca’s maar toch blijft het een fantastisch schouwspel. Meer dan een half uur hebben we rondom de groep gedobberd om daarna de 45 mijl weer terug te varen, dit keer nog sneller als de heenweg.

Terug aangekomen moesten we de thermokleding afstaan, maar in de ruil daarvoor wel een “Hot Chocolate” gekregen. Echt “rock and roll” is het niet maar eigenlijk best wel lekker na het afdoen van de muts en handschoenen.

Een korte rit met een “yellow cab” bracht ons weer terug bij hotel Zed alwaar de jetlag in combinatie met de frisse zeelucht hard binnenkwam. Om 22;00 uur lokale tijd lag iedereen op bed, aan de achterkant van zijn oogjes nogmaals te genieten van deze indrukwekkende trip.