Dag 12 Icefield Parkway naar Lake Louise

Om 8.30 uur in de auto richting Lake Louise. Als we nog maar net de Icefield Parkway oprijden remmen de auto’s voor ons ineens af. Fotocamera in de aanslag, want dit zal vast om “wildlife” gaan.. En ja het is een groep Caribou’s. Naast onze auto verdwijnen ze weer in het bos. Inmiddels zit er een hele rij auto’s voor en achter ons, dus besluiten we een zijweg in te slaan. De TomTom geeft aan dat deze weg (93A) ook bij Athabasco Falls uitkomt, dus besluiten we deze weg te vervolgen. Onderweg zien we meerdere eekhoorntjes en een marmot die de oversteek waagt. We zoeken een plekje om te picknicken. Als we een bord naar Whirpool valley zien slaan we deze weg in. Na een paar honderd meter verander de asfaltweg in een grindweg. We hopen dat we nog meer wildlife op deze route gaan zien, maar helaas het blijft bij nieuwgierige eekhoorntjes. Na 7,5 km komen we bij de parkeerplaats voor Whirpool valley. Het blijkt vanaf hier nog een uur lopen naar een meertje, dat wordt ons nu iets te gek. We rijden dezelfde weg weer terug en vervolgen vanaf de Athabasca falls de Icefield parkway. Op de heenweg hebben we meerdere plekken gezien waar we willen stoppen.

Na meerdere korte stops en wandelingen stoppen we bij Columbia Icefield. We lopen via een pittige klim naar de voet van de gletsjer. Langs het wandelpad staan bordjes met jaartallen wat aangeeft tot welk jaartal de gletsjer nog op die plaats aanwezig was. Een bord onderaan de gletsjer geeft aan dat de verwachting is dat de gletsjer binnen nu en 100 jaar volledig is gesmolten. We maken weer de nodige foto’s en lopen terug naar de auto.

Het ene naar het andere mooie blauw/groene meer passeren we en bij de meeste maken we ook een korte stop. Wonder boven wonder hebben we overal net geluk dat er iemand wegrijdt, waardoor we makkelijk en snel de auto kunnen parkeren. Want bij alle stops zijn wij niet de enige die willen parkeren. Als we de klim naar het uitzichtpunt voor Peyto lake hebben gemaakt, vinden we allemaal dat het meer van bovenaf net een hondenkop lijkt. Vlak na Peyto meer zien we een eindje verderop weer allemaal auto’s remmen en stoppen. Zullen we dan nu die beer gaan zien? Helaas als wij de auto geparkeerd hebben is de zwarte beer net het bos in verdwenen. Een ander toerist laat ons een foto zien die hij net heeft gemaakt. We stappen weer in de auto (tja iedereen stapt uit de auto bij het vermoeden dat de beer zich nog even laat zien… iets met misschien moet je foto’s vanuit de auto maken, maar ja wij stonden ook in het rijtje met nieuwgierige kijkers….) en rijden verder naar plaatsje Lake Louise.

Na het avondeten rijden we nog even naar het Lake Louise. Ook ’s avonds is het hier nog best druk. De zon is net achter de bergen verdwenen en dat merken we ook direct aan de temperatuur. We besluiten nog even verder te rijden naar Moraine Lake. Dit is een korte rit van ca 12 km. Ook hier is het nog flink druk. De bergen weerspiegelen nog een beetje in het meer voordat ook hier de zon achter de bergen verdwijnt. Het water is schitterend blauw van kleur. We maken nog een praatje met een Nederlands stel. Ze vertellen dat we echt de klim naar boven moeten maken voor een nog mooier uitzicht. Het is inmiddels kwart voor 9 en Noël en ik lopen op slippers, maar we gaan toch de korte klim naar boven maken. En inderdaad vanaf boven is het uitzicht ook erg mooi. De weerspiegeling zien we helaas niet meer, maar het water kleurt prachtig blauw.