Reiservaringen van 16-22 mei

Dinsdag 16 mei, van Amsterdam naar Vancouver
Na een prima ontbijt in het Park Inn hotel bij Aalsmeer, waar we de nacht doorbrachten, vertrokken we naar Schiphol. In tegenstelling tot wat we verwachtten, verliep de hele procedure van inchecken t/m in het vliegtuig stappen zeer vlot. Het lijkt erop dat na de chaos een paar weken eerder veel verbeteringen in de logistiek zijn doorgevoerd.
We hadden een vlucht van 8 uur naar Toronto. Daar hebben we 2 uur op het vliegveld doorgebracht om vervolgens nog een etappe van 5 uur af te leggen naar Vancouver. Rond 18..00 u plaatselijke tijd (Nederlandse tijd 3 uur ’s morgens) kwamen we daar aan, aardig ‘gaar’ van de reis en het gebrek aan slaap,  Bij de douanecontrole hoefden we gelukkig niet lang te wachten en ook het oppikken van de koffers ging vlot. Voor ik het in de gaten had zat Frits al in een limousine taxi die direct voor de uitgang stond, te moe om verder rond te kijken. Dat betekende een duur ritje naar ons hotel in het centrum van de stad.
Woensdag 17 mei, Vancouver
Na onze, tijdens vakanties in de USA gebruikelijke, start met een ontbijtje en koffie bij de Starbucks hebben we de stad verkend. Vancouver telt ca. 600.000 inwoners en met de stedelijke agglomeratie erbij ruim 2 miljoen inwoners. Het is de op twee na grootste stad van Canada.Het eigenlijke centrum van de stad is heel goed lopend te doen. Wat opvalt is dat de stad beslist niet druk aandoet. De mensen gedragen zich niet gejaagd en het verkeer rijdt tamelijk rustig. Ons hotel lag in de buurt van het oudste stadsdeel Gastown, een leuke en sfeervolle wijk om doorheen te kuieren en te genieten van de cafeetjes en de typische bezienswaardigheden in de wijk, zoals b.v.  een stoomklok, die elk kwartier een melodietje fluit (zie foto). Vervolgens lieten we ons met een glazen lift omhoog voeren in een uitkijktoren van rond de 160 meter hoog, de Vancouver Lookout, waar we een fantastisch uitzicht hadden over de vele wolkenkrabbers en de havens. Ondertussen meerden twee grote cruiseschepen aan. Aan het eind van de dag besloten we fietsen te huren en door het Stanley Park te gaan fietsen. Dat bleek een goede keus te zijn. De jetlag sloeg flink toe en door het fietsen langs de buitenranden van dit park dat op een schiereiland ligt, hadden we de mooiste uitzichten op de haven en de oceaan. De frisse wind maakte ons weer een beetje wakker. Rond etenstijd trokken we weer naar Gastown, waar ik via Tripadvisor een lekker restaurantje vond.
Donderdag 18 mei, RV ophalen
Ons was toegezegd dat we opgehaald zouden worden vanuit ons hotel Sandman in het centrum om naar het afhaalpunt van Canadream, de camperverhuurder, gebracht te worden. Vlak voor de afgesproken tijd kregen we echter een telefoontje dat de afhaaldienst stond te wachten bij het hotel met dezelfde naam vlakbij het vliegveld. Moesten we alsnog een taxi nemen, gelukkig deze keer aanzienlijk goedkoper. We werden uiterst vriendelijk ontvangen en kregen een goede uitleg over de ins en outs van de camper. Er kwam speciaal een meneer uitleggen hoe we de kinderstoelen voor onze kleinkinderen veilig kunnen installeren. Zij voegen zich samen met Wieke over een kleine week bij ons om een stukje mee te reizen. Rond half een vertrokken we richting ons eerste reisdoel, Whistler, zo’n 150 km. We wilden de eerste dag niet te ver rijden en voldoende tijd nemen om onze spullen een plekje te geven in de camper en voedsel in te slaan. De camper is een slag luxer dan die van vorig jaar in de USA. Frits bestuurt ‘m als een ervaren chauffeur met groot rijbewijs (ooit in een ver verleden heeft hij zijn vrachtwagenrijbewijs gehaald).
Onderweg kregen we een mooie eerste indruk van het berglandschap. De toppen lagen nog onder de sneeuw. Dit gebied is een van de grootste skigebieden van het continent van Noord Amerika. Maar daar kwamen we niet voor. Die avond lagen we vroeg in bed, vooral met het oog op een lange reisdag die we de volgende dag zouden krijgen. 
Vrijdag 19 mei, Wells Gray Park
We waren beiden al om 6 uur in de ochtend wakker, vermoedelijk nog als gevolg van de jetlag. Ik overwoog om de vroege uurtjes te benutten door even een stukje te gaan hardlopen in het nabij gelegen bos, maar was net iets te huiverig voor eventuele beren op mijn pad. Gisteren hadden we meerdere keren borden langs de weg gezien die waarschuwden voor beren. In plaats daarvan besloten we heel vroeg te vertrekken en ik bedacht dat ik beter een andere keer een stukje langs de weg zou kunnen rennen. Ik had dat nog niet bedacht of we zagen bij het verlaten van de campground een zwarte beer aan de kant van de weg! Onze dag was meteen goed, natuurlijk vooral omdat we ‘m zagen vanuit de veiligheid van de camper. Twee uur later zagen we er opnieuw een. Deze beer hebben we goed kunnen fotograferen; hij bleef rustig aan de kant van de weg scharrelen. We vermoeden dat we ze te zien kregen vanwege het vroege tijdstip en het feit dat het heel rustig op de weg was. 
De tocht vandaag voerde door berggebied, waarbij we veel hebben geklommen en uiteraard ook gedaald (helling percentages van 13%). De wegen zijn in vergelijking met die in Amerika, smaller, maar goed te doen. We reden telkens over 2 baans wegen. We zagen veel snel stromende creeks, riviertjes. Soms lag er nog sneeuw langs de kant van de weg. En overal stonden bordjes met een vis erop. Dit gebied staat bekend om de aanwezigheid van diverse zalmsoorten: een hele grote die koningszalm of springzalm wordt genoemd en een gewicht van 60 kg kan bereiken; een kleinere soort met een gewicht van 20 kg, die sockeyezalm heet ( die gaan we straks eten, ziet er haast rood uit!) en verder onder meer de zalm die wij kennen als roze zalm. Het bijzondere van de zalm is dat ze een geweldig oriëntatievermogen hebben en hun geboorteplek herkennen aan de smaak van het water. Ze keren terug naar hun geboortegrond in de rivier, nadat ze 1-5 jaar (afhankelijk van de soort) in de oceaan geleefd  hebben. De zalmen zwemmen tegen de stroming in de rivier op, paaien daar en sterven, als ze onderweg al niet zijn opgegeten door de beren of vissende mensen. 
Na een tocht van ruim 10 uur zijn we via Kamloops en Clearwater aangekomen in Wells Gray Park. Vlak voor aankomst zagen we voor de derde keer een beer. Hoe bijzonder is dat! Voor ons in elk geval, voor de campinghoudster is het in het geheel niet bijzonder. Toen ik informeerde of het veilig was om te rennen, begon ze bijna te lachen, ‘de beren rennen eerder voor jou weg’. Zo….op naar een hardlooprondje morgenochtend.
We zijn behoorlijk moe van de reis, maar genieten nu van ons plekje aan een stromende rivier. Straks de heerlijke zalm bereiden; mijn taak, want Frits heeft het hele eind gereden. 
Overigens…we hebben al een paar dagen geen wifi. Frits heeft voor 5 dollar een wificode gekocht, de dame van de receptie gaf ons echter weinig kans dat het zou werken. Hier in dit park hebben we zelfs geen gps bereik. Dat betekent geen Volkskrantje downloaden, geen facebook nieuws bekijken, geen appjes versturen etc. Het voelt toch een beetje onwennig.
Zaterdag 20 mei, Wells Gray Park
We stonden vroeg op en zagen buiten een strak blauwe lucht. Voor mij een seintje om de hardloopschoenen aan te doen. Ik maakte een prima rondje en zorgde ervoor zoveel mogelijk plekken met bossages etc. te vermijden. Ik kon zelfs tijdens het lopen mijn angst om een beer tegen te komen loslaten. Gelukkig was ik al terug toen ik hoorde dat er een beer op het terrein gesignaleerd was!
Frits en ik hadden vandaag een rustdag. D.w.z. dat we al wandelend van de prachtige omgeving in dit park wilden genieten. Het staat bekend om de vele watervallen (maar liefst 250), waarvan we de drie bekendste gezien hebben. De Helmcken waterval is 141 m hoog en een van de grootste van Canada. Rond de waterval lag nog een dik pak sneeuw. De Dawson waterval is juist heel breed (90m), waardoor hij ook wel ‘Little Niagara Falls’ genoemd wordt. Indrukwekkend om deze natuurfenomenen te zien. De derde waterval lag op een paar km lopen van de parkeerplek. Daar kwamen we aan toe nadat we eerst genoten hebben van een broodje met gebakken ei, vers klaargemaakt in de camper op een parkeerplaats. Inmiddels was de temperatuur opgelopen tot 27 gr, best warm voor een hiking met de nodige klimmetjes en temeer omdat we nog een beetje moeten wennen aan het warme weer. Volgens Frits had ik ook nog ’s een marstempo (zei hij pas toen we al bij de camper terug waren!). We hebben onderweg meerdere hikingroutes gezien, die we graag hadden willen lopen, maar toch niet aandurfden. Er werd telkens gewaarschuwd voor beren, ook grizzly’s, en verder zitten in dit gebied wolven. Het wordt afgeraden te gaan lopen als je niet met een groep bent. Voor de komende dagen gaan we op zoek naar een gids, dat voelt net wat veiliger.
Nu zitten we naast de stromende rivier enorm te genieten van de rust, het geluid van het water en het warme avondzonnetje. Morgen maken we weer een flinke ruk richting Jasper National Park.
Zondag 21 mei, Jasper National Park
Opnieuw gingen we vroeg op pad, op weg naar ons volgende reisdoel. We reden 350 km op de highway 5, een 2 baans weg naar de staat Alberta, waar we een paar dagen zullen blijven in Jasper NP. De naam te gebruiken voor een park klinkt ons wat raar in de oren, omdat onze oudste kleinzoon ook Jasper heet. Het was bijzonder rustig op de weg. We hadden wonderschone uitzichten op de besneeuwde bergtoppen van de Rocky Mountains, we zagen groen begroeide berghellingen, vooral met dennen, sparren en daartussen wat loofbomen. Opnieuw zagen we vele kleine en grotere rivieren, alle snelstromend. Dit gebied moet voor vissers een waar walhalla zijn. Op een gegeven moment passeerden we Fraser River, een belangrijke rivier in West Canada, die naar de delta van Vancouver stroomt. In het verleden trok de rivier veel goudzoekers. We werden via reclameborden gelokt om een riviersafari te doen, waar we voor 100 dollar p.p. een uur lang op een bootje langs de oevers zouden varen en we mogelijk grizzly’s, elanden en ander wild zouden kunnen zien. Hier trapten we natuurlijk niet in! 
Inmiddels zitten we in wildernesspark Wapiti, vlakbij het plaatsje Jasper (4000 inwoners). Gelukkig had Frits dit thuis al gereserveerd; alles zit vol hier. Het ligt midden in beboste natuur; helaas genieten we niet van de rust. Een paar van onze overburen bieden tegen elkaar op met luide muziek😬😳. 
Op een gegeven moment is Frits er even heen gelopen met de vraag of de muziek ietsje zachter kon. De drie jongens putten zich uit in verontschuldigingen en zetten onmiddellijk de muziek heel zachtjes. 
Maandag 22 mei, Jasper NP 
Vandaag stond in het teken van wandelen. We hadden de hele dag zonnig weer en een aangenaam wandeltemperatuurtje. We hebben een loop van ongeveer 10 km gedaan, klimmend en dalend over heuvelachtig en bebost terrein langs vijf kleine meren. Doordat ze verschillend van diepte zijn, hebben ze elk een eigen kleur, variërend van bruin naar groen naar turkoiseblauw. Er zouden bevers zitten, maar die hebben we helaas niet kunnen spotten. Ook geen beren overigens; we liepen midden op de dag en dan laten ze zich niet snel zien. Deze route werd druk belopen, dus bij ons geen angstige blikken links en rechts. Na de wandeling hebben we het plaatsje Jasper bekeken, genoten van een drankje op een terras en van de ober kunnen vernemen dat nog geen drie weken geleden het ijs nog een meter dik op de meren lag. We blijken enorm geluk te hebben met het mooie weer. Inmiddels zitten we bij een door Frits gemaakt kampvuurtje bij onze camper, te genieten van van het stromende water van de rivier vlakbij.