If you're going to San Francisco

Het is vroeg vanochtend: het is dinsdag 6 juni en met een nog duf hoofd zit ik om kwart voor 6 in de auto richting  Schiphol. Na een vlucht met KLM (yes, eindelijk kan ik die Boeing 747 van m’n lijstje afstrepen!) van ruimt 10,5 uur sta ik na lange tijd weer met m’n voeten in San Francisco.

Nieuwe vriend BART

Vanaf San Francisco International Airport nemen collega Henriëtte en ik heel makkelijk en goedkoop (een enkeltje kost ons $8,95 p.p.) de gele lijn van BART: een soort tram die dan weer bovengronds en zich dan weer ondergronds door de krochten van de stad voortbeweegt. BART brengt ons heel netjes tot 2 minuten lopen van ons hotel. Vanuit m’n ooghoeken zie ik dat hier ook het start- en eindpunt van de cable car bij Powell Street is.

Wiet en de cablecar

Ik bedenk me dat ik hier best zou kunnen wonen. Wat voelt deze stad als thuis, een tikkie Europees zelfs met een wietgeur waar ze zelfs in Amsterdam een puntje aan kunnen zuigen.

Nadat we de bagage hebben gedropt in ons hotel maken we een tochtje met de trots van San Francisco: de krakende en piepende cable car die zich slingerend een weg baant door de steile straten, langs kleurige geverfde houten huisjes, langs het ‘kronkeligste straatje van de wereld’ Lombard Street, om onze tocht te eindigen bij de zee bij de Fisherman’s Wharf.

Clam Chowder Bread Bowl

In de verte zien we de Golden Gate Bridge liggen en we slenteren over de Fisherman’s Wharf (jeetje, was even vergeten wat voor kermis het hier eigenlijk is) waar het geluid en de geur van zeeleeuwen op de pontons je tegemoet komen. Daarna schuiven we op het terras van een van de eettentjes aan voor de specialiteit van San Francisco: clam chowder bread bowl, een soep van schelpen met prei en bacon in een uitgehold zuurdesembrood (bedankt Anthony Bourdain!). Voor de nieuwsgierigen: een receptje heb ik ook al gevonden!

We nemen Line F, een trolleybus, terug naar het hotel. Ook al zo’n makkelijke en goedkope manier om de stad te doorkruisen: een ritje kost je $2,50

Opmerkelijk #1: de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Amerikanen: petje af. Overal geven mensen je spontaan advies. Bij het openbaar vervoer, als je met je plattegrond staat te wapperen of als ze maar iets van twijfel in je stem horen. In het begin ben ik nogal sceptisch (hoezo zou ik je vertellen waar ik heen ga?), maar ze bedoelen het allemaal goed.

Opmerkelijk #2: even vergeten, maar de 1st floor is hier toch echt de begane grond

Ik ben zo’n slordige 24 uur op als ik m’n verslagje zit te tikken. Tijd om m’n kussen eens op te zoeken… 

Foto's: voor de nieuwste foto's kun je me het beste volgen op instagram.