Dag 4: Onverwachte bestemming

Om tien uur deze ochtend verlieten we de Big Oak met het plan downtown Tallahassee te bezoeken. Park avenue werd geprezen in een folder die we gekregen hadden vanwege de historische plantagehuizen. Vandaar zouden we downtown kunnen wandelen. Dat viel erg tegen, de huizen waren er wel, maar de avenue zelf was een drukke brede vierbaansweg en nergens konden we de camper van ruim zeven meter lang parkeren. Ook Calhoun street, wel twee banen smaller, was niet wat we verwacht hadden. Met de camper was het ook niet gemakkelijk manouvreren en teleurgesteld besloten we naar de volgende camping bij Geronimo te rijden. Ik wilde alvast de camping bellen om een plek te reserveren, maar tot mijn schrik had ik geen bereik. Meestal is de office van een RV site slechts tot vijf uur open, want de employees werken er normale werkdagen. Dan maar op de bonnefooi. De ruim drie uur durende rit voerde ons langs veel groen en door uitgestrekte gemeentes waarvan de meeste inzittenden in vrijstaande houten (!) huizen wonen. Aan de weg staan de postbussen en vaak loopt een oprijlaantje het bos in naar waar het woonhuis moet staan. Onderweg stopten we nog bij een Wallmart, want we moesten onder andere een bezempje kopen om de camper schoon te maken. Lia was een beetje verontwaardigd dat er niets was om de camper schoon te houden. Ik kreeg het idee een kleine barbecue te kopen en daarbij natuurlijk ook wat vlees. Na de lange maar mooie rit (we hadden de snelwegen vermeden), kwamen we aan bij het Geronimo RV resort. Die hadden dus geen plek meer voor ons, maar de eigenaar stelde voor zijn vader te bellen die een ranch had, 14 miles oostelijk, waarop RV plaatsen waren. En inderdaad, daar was nog plek. Daar aangekomen waren we blij verrast. Het bleek een paardenranch grenzend aan bossen en vennen. Dat was wat anders dan de kale op een RV parkeerterrein lijkende site van zijn zoon. De vader was een vriendelijke man van in de zeventig schat ik, en zijn naam was Tom. Nu bleek de waterkraan voor het watertoevoer naar de camper flink te lekken, dus ik besloot Tom te vragen wat daaraan te doen. We raakten aan de praat en hij bood mij een biertje aan. Hij was een jukebox aan het installeren en even later galmde countrymuziek door een grote ruimte waarin wit bekleedde tafels en stoelen verspreid stonde: de andere dag stond een trouwpartij gepland. De bruidegom zou met een oude Ford pick-up opgehaald worden, die Tom mij met trots liet zien. De bruid daarentegen zou opgehaald worden in een witte koets met roodfluwelen zittingen. Tom toonde me ook nog een donkergroene koets. Voor de lekkende kraan gaf hij me een waterpomp tang, maar die bleek niet veel te helpen. Ik besloot dan maar de kraan alleen open te zetten als we water nodig hadden. Die avond zette ik de babecue in elkaar en grilde er twee flinke lamsloteletten op, die we aten met kleine ongeschilde aardappeltjes en french beans. We zijn nu echt weer aan het kamperen!